
چطور ممکن است کارکنان دولت، بازنشستگان و حتي مددجويان بهزيستي سبد کالاي ماه رمضان و يا بن کارت هديه اين ماه که رقمي ميان 70 – 100 هزار تومان بود را دريافت کنند اما افرادي مانند مددجويان کميته امداد که ضعف مالي آنها تأييد شده است فراموش شوند؟
چگونه ميتوان باور کرد که مديريت کنوني کميته امداد در مرداد ماه سال 88 در حاشيه گردهمايي معاونين و مديران کل استانهاي کشور از تلاش امداد براي توزيع بن ماه رمضان از محل اعتبارات داخلي اين نهاد خبر دهد و در ماه رمضان سال 1389 اين وعده را فراموش کند؟
البته اين سؤال در حالي در ذهن جديتر ميشود که در بودجه سال 1389، بودجه کميته امداد حداقل دو هزار و هفتصد ميليارد تومان ذکر شده و تأکيد شده است که اين نهاد مکلف است اعتبارات پيشبيني شده را به محرومين پرداخت کند.
اگرچه اکنون رقم دقيقي از بودجه اين نهاد از محل کمکهاي مردمي در دست نيست اما سال 1387 رقمي بالغ بر 2/3420 ميليارد ريال از محل کمکهاي مردمي درآمد نصيب اين نهاد شده است. البته کميته امداد امام خميني(ره) در سال 1388 بيش از 100 ميليارد تومان از محل صندوقهاي صدقات درآمد داشته تا به نيازهاي ايتام، اشتغال، مستمريبگيران و... اختصاص دهد.
در اين ميان از کمکهاي چشمگير خيرين و نيکوکاران چشمپوشي ميکنيم. اما از بودجه دولتي اين نهاد وجوه اماني و شرعي، درامدهاي محلي و کمکها، درآمدهاي غيرمستقيم و درامدهاي خارج از کشور نميتوان صرف نظر کرد.
شايد تعداد محرومان و نيازمندان تحت پوشش کميته امداد امام خميني(ره) زياد باشد اما بودجهاي که اين نهاد هرساله به دست ميآورد آنقدر زياد هست که اين عزيزان در حسرت سفره افطاري نهچندان پرتجمل نباشند.
به نظر ميرسد بودجهاي که اين نهاد در اختيار دارد به قدري بيش از نياز سالانه آن است که حداقل طي يک سال اخير بيش از سه بار ديوار ساختمان مرکزي اين نهاد واقع در سوهانک تخريب و بازسازي، نوسازي، زيباسازي و... شده است.
اي کاش در حاشيه اقدامات تجملي، فکري هم به حال ايتامي ميشد که امسال به سن تکليف رسيده بودند ...