به گزارش مشرق به نقل از شفاف، جستجوها نشان می‌دهد که افشاگری مربوط به احمد توکلی، شامل سند جدیدی نیست و حتی این اسناد کمتر از افشاگری یکی از سایت‌های منسوب به دولت در سال 1388 است. به نظر می‌رسد که سکوت سایت الف به همین دلیل باشد.
دکتر احمد توکلی از 12 تا 18 اسفند 86 در یک مصاحبه اینترنتی که آفلاین به سوالات رسیده از سوی بینندگان الف پاسخ داد، در پاسخ به یکی از سوالات اینگونه نوشت(+):
دوره دکتری در الگوی آمریکایی (مانند دانشگاه های ایران) 4 ساله و شامل حدود 2 سال کلاس با گذراندن 18 تا 30 واحد درسی است. در الگوی انگلیسی، گذراندن دروس پیش نیاز اجباری نیست. اساتید ذیربط دانشکده پس از ارزیابی مدارک تحصیلی و علمی داوطلب، به ویژه طرح تز وی، و قبول آن‌ها، با دانشجوی داوطلب دوره دکتری مصاحبه علمی می‌کنند. موضوع مصاحبه عمدتا طرح تز است تا اطمنان کنند که دانشجوی داوطلب دوره دکتری می‌داند چه می‌خواهد بکند. بعد در باره پذیرش یا رد تصمیم می‌گیرند. دانشجوی پذیرفته شده بلافاصله تحقیق در باره طرح خویش را آغاز می‌کند. البته دانشجوی پذیرش شده بسته به موضوع تز و نظر استاد راهنما باید چند واحد درسی را بگذراند یا در حوزه های مشخصی مطالعه و مقاله علمی ارایه کند. 9 ماه تا 12 ماه بعد از شروع کار، یک سمینار اجباری باید ارائه شود. چند ماه بعد نیز امتحان Master of Philosohy) Mphil درجه‌ای علمی بین کارشناسی ارشد و دکتری که در نظام آموزش عالی از نوع انگلستان مرسوم است)اجباری است. این امتحان که شفاهی و بدون حضور استادان راهنما برگزار می‌شود، سه نتیجه احتمالی دارد: ردی، که دانشجو از تحقیق باز می‌ماند؛ تائید در حد امفیل، که همین درجه را به وی می‌دهند و فارغ‌التحصیل می‌شود؛ ارتقاء به دوره دکتری و ادامه تحقیق. وقتی تحقیق پایان یافت، امتحان شفاهی و دفاع از تز بدون حضور استادان راهنما به دست یک ممتحن از دانشکده و یک ممتحن از دانشگاهی دیگر انجام می‌شود. در این‌جا نیز سه نتیجه رد، تائید با اصلاحات کلی تز که مجددا باید ممتحنان راضی شوند، و قبول با اصلاحات جزئی که تنها جلب رضایت ممتحن داخلی کافی است.
تز دوره دکتری بنده در دانشگاه ناتینگهام، تورم در اقتصاد ایران بود و برای گذراندن آن 6 واحد گذراندم و یک مقاله علمی ارائه کردم و پس از 14 ماه امفیل را با موفقیت گذراندم. سه سال پس از آغاز تحقیق امتحان دفاع از تز را با اصلاحات جزئی به پایان بردم، الحمدلله.
2- بنده در کنکور سال 1348 شرکت کردم. چون به دلایل سیاسی(زندانی سیاسی پیش از انقلاب) تحصیلم ناتمام ماند، با موافقت کمیسیون موارد خاص در سال 1368 در دانشگاه شهید بهشتی پذیرفته شدم، 23 واحد از دوره مهندسی‌ام را قبول کردند. در این دوره دانشجوی نمونه دانشکده شدم.
3- یا باید از درس شان بزنند یا از کارشان، بستگی به سطح دانشگاه و همینطور وجدان کاری شان دارد. به نظر من پذیرش و درس خواندن در دانشگاه همزمان با مسئولیت در سمت‌های سیاسی( وزارت، معاونت وزارت، نمایندگی، استانداری و سفارت) باید ممنوع شود.
دکتر احمد توکلی از 12 تا 18 اسفند 86 در یک مصاحبه اینترنتی که آفلاین به سوالات رسیده از سوی بینندگان الف پاسخ داد، در پاسخ به یکی از سوالات اینگونه نوشت(+):
دوره دکتری در الگوی آمریکایی (مانند دانشگاه های ایران) 4 ساله و شامل حدود 2 سال کلاس با گذراندن 18 تا 30 واحد درسی است. در الگوی انگلیسی، گذراندن دروس پیش نیاز اجباری نیست. اساتید ذیربط دانشکده پس از ارزیابی مدارک تحصیلی و علمی داوطلب، به ویژه طرح تز وی، و قبول آن‌ها، با دانشجوی داوطلب دوره دکتری مصاحبه علمی می‌کنند. موضوع مصاحبه عمدتا طرح تز است تا اطمنان کنند که دانشجوی داوطلب دوره دکتری می‌داند چه می‌خواهد بکند. بعد در باره پذیرش یا رد تصمیم می‌گیرند. دانشجوی پذیرفته شده بلافاصله تحقیق در باره طرح خویش را آغاز می‌کند. البته دانشجوی پذیرش شده بسته به موضوع تز و نظر استاد راهنما باید چند واحد درسی را بگذراند یا در حوزه های مشخصی مطالعه و مقاله علمی ارایه کند. 9 ماه تا 12 ماه بعد از شروع کار، یک سمینار اجباری باید ارائه شود. چند ماه بعد نیز امتحان Master of Philosohy) Mphil درجه‌ای علمی بین کارشناسی ارشد و دکتری که در نظام آموزش عالی از نوع انگلستان مرسوم است)اجباری است. این امتحان که شفاهی و بدون حضور استادان راهنما برگزار می‌شود، سه نتیجه احتمالی دارد: ردی، که دانشجو از تحقیق باز می‌ماند؛ تائید در حد امفیل، که همین درجه را به وی می‌دهند و فارغ‌التحصیل می‌شود؛ ارتقاء به دوره دکتری و ادامه تحقیق. وقتی تحقیق پایان یافت، امتحان شفاهی و دفاع از تز بدون حضور استادان راهنما به دست یک ممتحن از دانشکده و یک ممتحن از دانشگاهی دیگر انجام می‌شود. در این‌جا نیز سه نتیجه رد، تائید با اصلاحات کلی تز که مجددا باید ممتحنان راضی شوند، و قبول با اصلاحات جزئی که تنها جلب رضایت ممتحن داخلی کافی است.
تز دوره دکتری بنده در دانشگاه ناتینگهام، تورم در اقتصاد ایران بود و برای گذراندن آن 6 واحد گذراندم و یک مقاله علمی ارائه کردم و پس از 14 ماه امفیل را با موفقیت گذراندم. سه سال پس از آغاز تحقیق امتحان دفاع از تز را با اصلاحات جزئی به پایان بردم، الحمدلله.
2- بنده در کنکور سال 1348 شرکت کردم. چون به دلایل سیاسی(زندانی سیاسی پیش از انقلاب) تحصیلم ناتمام ماند، با موافقت کمیسیون موارد خاص در سال 1368 در دانشگاه شهید بهشتی پذیرفته شدم، 23 واحد از دوره مهندسی‌ام را قبول کردند. در این دوره دانشجوی نمونه دانشکده شدم.
3- یا باید از درس شان بزنند یا از کارشان، بستگی به سطح دانشگاه و همینطور وجدان کاری شان دارد. به نظر من پذیرش و درس خواندن در دانشگاه همزمان با مسئولیت در سمت‌های سیاسی( وزارت، معاونت وزارت، نمایندگی، استانداری و سفارت) باید ممنوع شود.
