به گزارش مشرق به نقل از معماری نیوز، شهر سئول، سالانه ۲۴ میلیارد دلار صادرات كالاهای پیشرفته دارد ولی شهر تهران به هیچ عنوان صادركننده نیست. تهران یك شهر بین المللی است و به هیچ عنوان شهر جهانی نیست، جهانی شدن یعنی همزمان شدن و همسان شدنِ تولید كالا در جهان و تقسیم كار به صورت تقریبا مساوی با كشورهای صنعتی دنیا. متاسفانه در حال حاضر كار به جایی رسیده است كه كالای ویتنامی و تایلندی، گوی سبقت را در اقتصاد شهر ربوده است.
فرار مغزها از ایران، سالانه بین ۱۵ تا ۳۰ میلیارد دلار
سالانه بین ۱۵ تا ۳۰ میلیارد دلار فرار مغزها از ایران وجود دارد و یكی از عوامل تاثیرگذار در این موضوع، اقتصاد شهری در ایران است.
در تمامی دوره ها، اقتصاد برای كارشناسان و مسئولین و مدیران، صاحب اهمیت بوده است، اما با سبك و سیاقی برابر با میل خودشان،. این سبك و سیاق این بوده است كه همیشه تقابلی با سرمایه داری دارد و این تقابل مانع رشد شهر و كلانشهری مانند تهران می شود. در حال حاضر نیز در ادامه سیاست های گذشته اقدامی متضاد ولیكن مخرب، رایج شده است و آن اینست كه اقتصاد شهر در كوچه و بازار به مزایده گذاشته می شود و این برخودها نوعی افراط و تفریط در مواجهه با موضوع كلان اقتصاد است.
در نهایت می توان گفت كه: كج فهمی از علم اقتصاد به كج كاركردی می انجامد و این باعث كج اندامی در شهر می شود و این كج اندامی باعث كج كاركردی مجدد در مدیریت و سیاستگذاری های كلان می شود.
