به گزارش مشرق، روزنامه افکار نوشت: از مدت ها قبل در اردوگاه حامیان دولت اعم از اصلاحاتی و اعتدالی سئوالی مطرح بود که آیا حسن روحانی در انتخابات 96 باید به تنهایی وارد عرصه رقابت شود یا افراد دیگری از درون جبهه حامیانش در کنار او قرار گیرند؟ در پاسخ به این سئوال، یک پیشنهاد طرفداران مهمی پیدا کرد که یک یا دو نفر باید در کنار روحانی به عنوان «ضربه گیر» حاضر شوند تا از یک سو وی در مناظرات مقابل رقبای اصولگرا تنها نباشد و از سوی دیگر، بخشی از انتقاداتی که به اصلاح طلبان وارد است، متوجه فرد جدید شده و رئیس جمهور از این انتقادات در امان باشد. گواه این مدعا، مطرح شدن نام هایی نظیر پزشکیان و علی مطهری از سوی روزنامه اصلاح طلب آفتاب یزد به عنوان «فداییان روحانی» بود.
اما اکنون گزارش ها حکایت از آن دارد که اصلاح طلبان و اعتدالیون با دو مشی متفاوت به نامزد سایه نگاه می کنند.
حلقه پاستور و اطرافیان حسن روحانی که در روزهای اول، تحت هیچ شرایطی راضی به حضور کاندیدایی دیگر در کنار وی نمی شدند و چنین ایده ای را بمنزله یک دسیسه برای متزلزل کردن حضور یکه تازانه خود تلقی می کردند اکنون پیشنهاد کاندیدای آلترناتیو را پذیرفته اند اما بدان شرط که فرد دوم یا سوم کاملا با روحانی هماهنگ باشد، پا به پای او حرکت کنند و نهایتاً هرگاه او اراده کرد از قطار رقابت به نفع نامزد اصلی پیاده شود. برای این سناریو نام افرادی چون قاضی زاده هاشمی وزیر بهداشت روحانی و اخیراً محمدجواد ظریف به عنوان نامزدهای ضربه گیر روحانی مطرح می شود.
اما در جانب دیگر، اصلاح طلبان نگاه کاملاً متفاوتی به موضوع دارند. آنها که تا چندی پیش با نگاهی نزدیک به اعتدالی ها،کاندیدای جدید را بمنزله «ضربه گیر» تلقی می کردند، اکنون در نشست های محفلی خود به سناریویی جدید رسیده اند.
در مدل تازه اصلاح طلبان، کاندیدای همراه روحانی صرفاً ضربه گیر او نیست. او با جدیت پای به عرصه رقابت می گذارد و بی آنکه با رئیس جمهور رویارویی داشته باشد، با گفتمانی متفاوت به تبلیغ دیدگاه خود می پردازد. اگر در میانه راه جریان اصلاحات به این نتیجه رسید که روحانی از مقبولیت برخوردار است و گزینه آنها شانس پیروزی ندارد، کناره گیری خواهد کرد هرچند خارج شدن او از دور رقابت ها مشروط به کسب امتیازات قابل توجهی از روحانی خواهد بود. امتیازاتی که به زعم سران اصلاحات در سال 92 در ازای کنار رفتن محمدرضا عارف حاصل نشدند.
اما نکته مهم تر در سناریوی رهبران اصلاحات، باقی ماندن کاندیدای جدید در عرصه، در صورتی است که احساس کنند او از اقبال جدی برخوردار بوده و یا روحانی دچار تزلزل اساسی شده است. شنیده ها از محافل درونی اصلاحات حکایت از آن دارد که آنها بر اساس نظرسنجی های بهمن ماه به این نتیجه رسیده اند که پایگاه اجتماعی حسن روحانی به شدت دچار تزلزل شده و رای منفی او به نحو قابل ملاحظه ای بالا رفته است. بر همین اساس آنها به این نتیجه رسیده اند که کاندیدای آنان در انتخابات، نباید صرفا یار کمکی روحانی باشد بلکه می بایست، گزینه ای باشد که حتی در صورت امکان، توانایی رقم زدن پروژه «عبور از روحانی» را نیز داشته باشد.
پرزیدنت روحانی و اطرافیانش این روزها علاوه بر رقبای بیرونی، به شدت نگران رقیب خودی هستند که قرار است در کنار او قرار بگیرد. رقیبی که در ظاهر جدی نیست و احتمالاً با لباس «ضربه گیر» به عرصه رقابت خواهد آمد اما اگر سناریوی اصلاح طلبان تحقق پیدا کند و کاندیدای آنان به عرصه بیاید، این بار روحانی نباید اطمینان زیادی نداشته باشد که اتفاق سال 92 تکرار شود و نامزد آلترناتیو، «عارف وار» عمل کند و میدان را کامل به او واگذار کند.
