سرویس جهان مشرق - مرکز مطالعاتی اطلس متخصص در زمینه پژوهش‌های مربوط به رژیم صهیونیستی در گزارشی مفصل به بررسی سرویس‌های جاسوسی رژیم صهیونیستی، ساختار مؤسساتی و ابزارهای عملیاتی مختلف به آنها پرداخته است. آنچه در زیر می‌بینید ترجمه متن کامل گزارش مذکور است که می تواند شناخت دقیقی از امکانات و توانمندی‌های دشمن اصلی مسلمانان ارائه کرده و مصداق آیه ۷۱ از سوریه نساء باشد که می فرماید: یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا خُذُوا حِذْرَکُمْ فَانْفِرُوا ثُباتٍ أَوِ انْفِرُوا جَمیعاً  [ ای کسانی که ایمان آورده اید، (در برابر دشمنان دین) آمادگی خود را حفظ نموده، سلاح های خود را برگیرید، پس گروه گروه یا دسته جمعی (طبق اقتضای حال) حرکت و کوچ نمایید. ]

مقدمه:

تعدد سرویس‌های جاسوسی رژیم صهیونیستی در اسامی و مأموریت‌های مختلف نشان دهنده حجم توجه ویژه سرکردگان این رژیم به جمع‌آوری اطلاعات جاسوسی است، این اعتقاد از زمان اعلام موجودیت رژیم صهیونیستی وجود دارد که این سرویس‌ها زیر ساخت‌های اولیه تشکیل حاکمیت اسرائیل هستند و اهداف توسعه‌طلبانه این رژیم را محقق می‌کنند، آنها همچنین می‌توانند رویکردهای محیط استراتژیک پیرامونی رژیم صهیونیستی و حمایت از این رژیم را بر عهده بگیرند، با وجود کوچک بودن حجم سرزمین‌های اشغالی، اما می‌بینیم که سرویس‌های امنیتی و جاسوسی این رژیم با بودجه‌های بسیار هنگفت و ساختاری بسیار بزرگ تر از کشورهای پیرامونی آنها در منطقه فعالیت می‌کنند، به گونه‌ای که سرویس‌های جاسوسی اسرائیل یکی از پیشرفته‌ترین سرویس‌های جاسوسی دنیا در ابعاد جاسوسی و شنود و جمع‌آوری اطلاعات است. این موسسات جاسوسی تلاش گسترده‌ای برای تضعیف کشورهای پیرامونی وکمک به رژیم های استبدادی و فاسد به کار می گیرند.

بنا بر اعلام وزارت امور مالی رژیم صهیونیستی که مدیریت بودجه این رژیم را بر عهده دارد، بودجه سرویس‌های جاسوسی موساد و شاباک در سال ۲۰۱۳ بالغ بر ۶.۶۳ میلیارد شیکل بوده است. این بودجه نسبت به بودجه سایر کشورهای خاورمیانه و شمال آفریقا، بسیار هنگفت است.

چیزی که مشخصه اصلی فعالیت سرویس‌های جاسوسی رژیم صهیونیستی به شمار می‌رود، عدم وجود ضوابط و نظم حاکم بر عملکرد آنها و عدم تعیین خطوط قرمز برای آنها است. به گونه‌ای که عناصر این مؤسسات آزادی مطلق و آسایش کامل بر اساس آنچه که حفظ امنیت اسرائیل خوانده می‌شود، فعالیت می‌کنند.

جامعه اطلاعاتی رژیم صهیونیستی در سال‌های اخیر تغییرات گسترده‌ای را شاهد بود که تلاش کرده سازگاری بین فعالیت‌های سرویس‌های جاسوسی جهان و دنیای دیجیتال و به کارگیری فعالیت های جاسوسی و اطلاعاتی را با اقدامات این سرویس ها ایجاد کند. پژوهشی که در اختیار شما قرار دارد، از نزدیک این متغیرات در ساختار موسسات جاسوسی و تغییرات ایجاد شده در روش های جمع آوری اطلاعات را بررسی کرده است.

هدف اصلی این گزارش توزیع حجم فعالیت‌های اطلاعاتی رژیم صهیونیستی و تغییرات مستمر این تحولات در ساختارهای جامعه اطلاعاتی و جاسوسی اسرائیل در راستای تأمین نیازمندی‌های امنیتی این رژیم است. این پژوهش همچنین تلاش دارد سطح هوشیاری داخلی جامعه فلسطین را نسبت به ابزارهای جمع‌آوری اطلاعات در میان سرویس‌های جاسوسی نظامی اسرائیل و توانمندی‌های پیشرفته آنها افزایش دهد تا جامعه فلسطین نسبت به نفوذ صهیونیست‌ها مصون بماند و این سرویس ها از هر نفوذی در میان فلسطینی‌ها ناکام بمانند.
 

گزیده ای از تاریخچه سرویس‌های جاسوسی اسرائیل
اقدامات جاسوسی در سرزمین‌های اشغالی از زمان اعلام موجودیت رژیم صهیونیستی در این مناطق شامل مراحل مختلفی است که می‌توان آنها را در سه مرحله تقسیم بندی کرد:

اول: مرحله تأسیس:

در این بخش جمع‌آوری اطلاعات از طریق ارتباط بین فلسطینی‌ها و دولت‌های همسایه و مناسبات بین کشورهای عربی و دولت‌های بزرگ و مناسبات میان کشورهای عربی بر مبنای تحولات داخلی در این کشورها صورت می‌گرفت که تأثیراتی بر آینده اسرائیل داشت. این بخش همچنین اطلاعات عمومی امنیتی و سیاسی را جمع‌آوری کرده و مناسباتی را با عناصر سرویس‌های جاسوسی غربی برقرار می‌کند. بخش مذکور اقدامات تخریبی را با هدف مانع‌تراشی در برابر اقدامات سازمان های مختلف بر ضد اسرائیل در دستور کار قرار داده و فعالیت‌های سرویس‌های خارجی در فلسطین اشغالی را تحت کنترل داشت.
 
دومین بخش از سازمان اطلاعات شهرک‌های صهیونیست‌نشین با نام هیئت اطلاعات سازمان نظامی هاگاناه شناخته می‌شود. این سازمان هسته اولیه و اصلی تشکیل ارتش اسرائیل را شکل داده بود و فعالیت‌هایش متمرکز در جبهه داخلی رژیم صهیونیستی و ابعاد داخلی سرزمین‌های اشغالی و نظامیان انگلیسی و کشورهای عربی بود. این هیئت شبکه‌های مختلفی از عناصر داوطلب را به همکاری با خود در آورده بود. با تشکیل ارتش اسرائیل این هیئت از هم پاشید و یگان‌های مختلف آن برای تشکیل بخش اطلاعات نظامی در داخل ارتش به کار گرفته شد.

مرحله دوم:
در اواسط سال ۱۹۴۸ و در اوج جنگ نکبت، بخش‌های اطلاعاتی زیر در سرزمین‌های اشغالی تشکیل شد:
الف: مؤسسه اطلاعاتی ارتش: این مؤسسه در ژوئن سال ۱۹۴۹ به بخش اطلاعاتی در شعبه عملیات اجرایی ارتش تبدیل شد و ۱۰ نوامبر همان سال نیروی اطلاعات به عنوان یک چارچوب حرفه‌ای ویژه عناصر اطلاعاتی ارتش شکل گرفت.
ب: بخش سیاسی وزارت خارجه که مختص اقدامات اطلاعاتی در خارج سرزمین‌های اشغالی است.
ج: بخش اطلاعات داخلی رژیم صهیونیستی که متخصص در زمینه امنیت داخلی و از کار انداختن توطئه‌های سیاسی و عملیات مختلف است. این بخش در فوریه سال ۱۹۴۹ به سرویس‌های اطلاعاتی شاباک تبدیل شد.
 
شیلواح

در آوریل ۱۹۴۹ کمیته هماهنگی میان هیئت‌های عالی به ریاست رأوبین شیلواح رئیس دفتر بن گوریون نخست وزیر رژیم صهیونیستی تشکیل شد. اعضای این هیئت شامل رؤسای بخش‌های سیاسی، شاباک اطلاعات نظامی و پلیس اسرائیل بود. "مؤسسه مرکزی تمرکز و هماهنگی اقدامات جاسوسی و امنیتی" در ۱۳ دسامبر سال ۱۹۴۹ تشکیل شد. شیلواح ریاست این مؤسسه را نیز برعهده داشت.

در تابستان سال ۱۹۴۹ شاباک از وابستگی به ستاد ارتش اسرائیل خارج شد و به ارگان مستقل زیر نظر وزارت دفاع تبدیل شد. عوامل اداری انگیزه‌های اصلی این اقدام بود، چرا که شاباک  اعتقاد داشت که ارتش حق واقعی آن را در زمینه تخصیص منابع نمی دهد.

مرحله سوم:

هیئت مذکور شامل نمایندگانی از سرویس‌های اطلاعاتی دیگر چه در سطح فرماندهی ارشد یا فرماندهان میدانی بود. در این مرحله نیز شخصیت رأوبین شیلواح خود را نشان داد، چرا که وی موفق شد مجموعه ای از مناسبات محرمانه خارجی ایجاد کرده و مناسبات ویژه با سرویس‌های جاسوسی غربی از جمله سرویس اطلاعات مرکزی آمریکا ایجاد کند.

 

بخش اطلاعات در ۲۸ دسامبر ۱۹۵۰ به شعبه ای در ستاد ارتش تبدیل شد، این بخش مدتی بعد به سرویس اطلاعات نظامی اسرائیل (امان) تغییر ماهیت داد. یکی از مهم‌ترین ملاحظات در رابطه با این طرح، ماهیت عملکرد این مؤسسه در ابعاد نظامی است، به این ترتیب آنها لزوماً باید ارتباط مستقیم با رئیس ستاد ارتش و وزیر جنگ داشته باشند.

امان به عنوان بزرگ‌ترین بخش اطلاعات مرکزی در اسرائیل در زمینه جمع‌آوری اطلاعات و مطالعات جاسوسی وارد فعالیت‌های اطلاعاتی رژیم صهیونیستی شد و در نتیجه تحولاتی که در زمینه جمع‌آوری اطلاعات جاسوسی از طریق تکنولوژی شاهد آن بود، جایگاه و موقعیت خود را تقویت کرد. در آن زمان فعالیت‌های امان در عرصه عملیات مبارزاتی محرمانه نیز دنبال می شد، این مأموریت‌ها معمولاً اهداف سیاسی داشت و شامل نفوذ محرمانه به مناطق تحت حاکمیت دشمن به واسطه گروهی از عناصر مبارز و مزدوران یهودی با هدف جمع‌آوری اطلاعات جاسوسی یا مبارزه می‌شد.