سرویس سیاست مشرق - دولت یازدهم از ابتدای روی کار آمدن بسیاری از امور داخلی را به مسائل خارجی پیوند داد. اقتصاد یکی از مهمترین این امور بود که به مذاکرات هسته‌ای پیوند داده شد و حتی رئیس‌جمهور در یکی از سخنرانی‌های مشهور خود بیان داشت که « تحريم‌ها از بين برود تا مشکل محیط زیست، اشتغال، صنعت و آب خوردن مردم حل شود.»[1]

رئیس سازمان انرژی اتمی کشورمان که با شبکه «سی‌بی‌سی» صحبت می‌کرد، گفت اشاره نکردن «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور جدید آمریکا به ایران در سخنرانی مراسم تحلیف، مسئله «مثبتی» است.

صالحی افزود: «من مراسم تحلیف را با دقت بسیار تماشا کردم و به آنچه ترامپ گفت گوش دادم. او هیچ صحبتی در مورد ایران نکرد و این مثبت است.»

وی اضافه کرد: «من در موقعیتی نیستم که بخواهم گمانه‌زنی کنم، ما فقط صبر خواهیم کرد و خواهیم دید، چراکه با گذشت زمان ما صداهای مختلفی شنیده‌ایم؛ بنابراین، صبر می‌کنیم تا ببینیم چه می‌شود. ایران کشور صبوری است. ما عجولانه عمل نمی‌کنیم.»[2]

سخنان صالحی به خوبی برآیند و نتیجه چنین نگاهی به امور کشور است. مهدی محمدی، کارشناس مسائل بین‌الملل در توئیتی درباره این رویکرد دولت چنین می‌نویسد: «چه چیز فاجعه‌ بارتر از این، که دولتی سیاست داخلی و خارجی‌اش را چنان معماری کند، که حیات و مماتش بسته به تصمیم‌های دیوانه‌ای چون ترامپ باشد.»‌

نکته دیگری که در این زمینه حائز اهمیت است عدم برنامه‌ریزی درست و نگاه و چشم‌انداز آینده در توافق برجام است. درواقع دولت برجام را با اوباما و دموکرات‌ها بست و پیش‌بینی نمی‌کرد که یک جمهوری‌خواه آن‌هم در سطح ترامپ بر صندلی ریاست کاخ سفید تکیه بزند و اینک در یک حالت استیصال به مثبت‌اندیشی و خوش‌بینی بدون پشتوانه روی آورده است که معلوم نیست تا چه حد دوام داشته باشد.