استقلال در این بازی خیلی خوب و محکم بازی کرد. خیلی وقت بود چنین بردی در داربی اتفاق نیفتاده بود. یعنی تیم پیروز بدون استرس و با اقتدار بتواند پیروزی را به دست بیاورد. این برد را به همه استقلالی ها و هواداران آبی تبریک می گویم.

 

استقلال دو، سه تغییر در بازی داشت که کمک حالش شد. اول اینکه میثم حسینی از دفاع وسط به دفاع چپ منتقل شد و دوم اینکه آندو به خط هافبک استقلال بازگشت. البته تعویض های مظلومی هم کارساز شد و در جریان بازی تاثیر مثبتی داشت.

 

به نظر من آندرانیک تیموریان بهترین بازیکن زمین بود، نه جباری. استقلال همین ترکیب را در بازی مقابل تراکتورسازی هم داشت اما در آن دیدار بدون آندو ناکام ماند. من داربی را به دیده آنالیزی نگاه کردم و یکی، دو بار هم فیلم بازی را دیدم. آندو عملا خط هافبک پرسپولیس را از کار انداخت و از دقیقه 70 تا 90 خط هافبک استقلال را سر پا نگه داشت. استقلال زمانی توانست جباری را به جلو هدایت کند و از قدرت بازیسازی این بازیکن استفاده کند که به خاطر حضور آندو خیالش از خط هافبک راحت بود. پازل تاکتیکی استقلال در بازی مقابل تراکتورسازی در غیاب آندو مشکل داشت و در داربی شکل و شمایل درستی به خود گرفت.بعد از آندو، جباری در ترکیب استقلال بازی شیک و روانی را ارائه داد.

 

به نظر من بقیه بازیکنان استقلال کیفیتی مشابه هم داشتند. شاید بتوان به بازی خوب میثم حسینی و پژمان منتظری که در برگشت ها عالی بود، اشاره کرد. البته کرار جاسم یک مقدار با فوتبال عربی خود روی اعصاب پرسپولیسی ها راه رفت و حریف را اذیت کرد.

 

روی دیگر سکه این است که نباید باخت پرسپولیس را در 90 دقیقه بازی آنالیز کرد. در طول فصل اتفاقاتی برای پرسپولیس افتاده که این تیم قبل از داربی خودش را از پیش بازنده می دانست. پرسپولیس و هوادارانش در سال های قبل هر موقع نتیجه نمی گرفت اما خود را برای یک نبری بزرگ برابر استقلال آماده می کردند. اولین بازی پرسپولیس در فصل جاری از دقیقه 60 علیه کادر فنی شعار داده شد و فضای سردرگمی برای استیلی به وجود آمد. فشار روی سکوها از نیمکت به داخل زمین منتقل شد و هوادار پرسپولیس از همان بازی اول فراموش کرد که لیگ 34 هفته است. من فکر می کنم قبل از داربی هم اکثر هواداران پرسپولیس ته دلشان می دانستند که می بازند.

 

قطعا روند روحی پرسپولیس به استقلال برای نتیجه گیری و ارائه بازی بهتر کمک کرد. اگر به بازیکنان پرسپولیس دقت کنید می بینید که روند حرکتی همه آنها در طول بازی ناقص بود. مثلا غلامرضا رضایی یا محمد نوری. حتی علی کریمی با تمام تلاشی که کرد به اندازه واقعی اش برای پرسپولیس کارساز نبود. پرسپولیس از لحاظ روحی به یکباره استپ کرد. من فکر می کنم از سال 73 به بعد این تنها سالی بود که پرسپولیس پیش از بازی چه هواداران و چه بازیکنان و کادر فنی از شرایط روحی بسیار بدی برخوردار بودند. من فکر می کنم اگر کادر فنی استقلال شجاع تر بود، در فضای به هم ریخته پرسپولیس نتیجه بهتری کسب می کرد . با این حال برد شیرینی برای استقلالی ها رقم خورد و نتیجه خوبی بود.

 

روند مسابقات لیگ در سال جاری بر خلاف دو، سه سال گذشته است. سپاهان و ذوب آهن آن اقتدار سال های گذشته را ندارند و پرسپولیس که امسال از همان ابتدا در حال خودزنی است. ذوب آهن مثل گذشته نیست و سپاهان در خارج از خانه چندان اقتدار ندارد مگر اینکه دچار دگرگونی شود. همه تیم ها هم مقابل تراکتورسازی با انگیزه زیادی ظاهر می شوند و می خواهند بهترین بازی هایشان را انجام دهند چون مربی قهرمان دو فصل اخیر لیگ آنجاست و از طرفی بازی مقابل این همه تماشاگر به حریف هم انگیزه می دهد. در این شرایط اگر کادر فنی استقلال باهوش باشد شانس اول قهرمانی است. به نظرم این استقلال با توجه به شرایط موجود بوی قهرمانی می دهد.

 

نه من کنار فوتبال هستم. در حال حاضر کلاس های زبان و کامپیوتر می روم و می خواهم در آینده از تجربه مربیگری ام بیشتر استفاده کنم. از طرفی قصد دارم تمرینات یکی، دو باشگاه اروپایی را از نزدیک ببینم و با فوتبال روز دنیا بیشتر آشنا شوم.