به گزارش مشرق، المپیک 2016 ریو 31 مرداد به پایان رسید و اکنون بیش از 4 ماه از آن زمان سپری شده اما هنوز ناظران کمیته ملی المپیک گزارشی در خصوص عملکرد رشته‌های ورزشی کشورمان ارائه ندادهاند یا اگر انجام شده اطلاع‌رسانی در این باره از سوی مسئولان صورت نگرفته است؛ گزارشی که شاید اگر در زمان مقرر ارائه داده میشد، امروز شاهد تکرار همان نتایج بد در برخی از رشته‌ها از جمله تکواندو نبودیم.
ناظران منصوب شده در فدراسیونهای ورزشی، افرادی کار آمد و فنی در هر رشتهای هستند، اما روابط ناظران با فدراسیونها تعریف نشده و برخی اوقات آنها در فدراسیونها ذوب میشوند و گاهی سمت هم میگیرند. اگر این صورت هم نباشد رفتار آنها نشان میدهد که این نظارت برایشان اهمیت چندانی ندارد. گاهی هم به سبب روابط حسنهای که با مسئولان ارشد فدراسیون دارند یا بخاطر اینکه نکند گزارش آنها باعث تکدر خاطر فدراسیون مطبوعشان شود، گزارشی مبسوطی ارائه نمیدهند.
در این برهه از زمان که شمارش معکوس برای حضور کشورمان در بازیهای آسیایی 2018 جاکارتا شروع شده، قطعا گزارش ناظران کمیته ملی المپیک نقش مهمی در روند کاری فدراسیونها خواهد داشت. به طور مثال اگر ناظر فدراسیون تکواندو بعد از المپیک گزارشی در خصوص کم و کاستیهای این رشته ورزشی ارائه میداد، تکواندوی پرافتخار ایران در قهقرای ناکامی قرار نمیگرفت و با برطرف کردن برخی نواقص، شاید می‌توانستیم حضوری بهتر در جام جهانی باکو داشته باشیم نه اینکه امروز کاسه «چه‌کنم، چه‌کنم» دستمان بگیریم و ندانیم چه نسخه‌ای برای این ورزش سابقا پرافتخار بپیچیم.
اصغر رحیمی که ناظر فدراسیون تکواندو در کمیته ملی المپیک است گفت که در شرایط موجود تصمیم ندارد صحبت کند. شاهرخ شهنازی دبیرکل کمیته ملی المپیک هم گفت که گزارش‌های فنی به ما داده شده اما بحث‌های مدیریتی در این باره باید انجام شود.
با این حال کمیته ملی المپیک به صورت رسمی اعلام نکرده که اگر این گزارش‌ها تهیه شده چرا تاکنون نتیجه اعلام نشده و اگر هم در برخی رشته‌ها گزارشی تهیه نشده چرا این کار صورت نگرفته است و اصولا چرا کمیته ملی المپیک گزارشی در این باره به مردم ارائه نمی‌کند.
پیشتر ناظران کمیته ملی المپیک تنها به یک گزارش بسنده میکردند و در تصمیمگیریها نیز حضوری نداشتند. امروز نه تنها این حضور کمرنگ‌تر از گذشته به نظر میرسد بلکه به بیرنگی گرایش پیدا کرده است. این در حالی است که قطعا تهیه گزارش‌های کارشناسی می‌تواند شرایط را برای بهبود ورزش ایران فراهم کند وگرنه باید منتظر باشیم بلایی که سر تکواندو آمد، سر رشته‌های دیگر هم بیاید.
ناظران منصوب شده در فدراسیونهای ورزشی، افرادی کار آمد و فنی در هر رشتهای هستند، اما روابط ناظران با فدراسیونها تعریف نشده و برخی اوقات آنها در فدراسیونها ذوب میشوند و گاهی سمت هم میگیرند. اگر این صورت هم نباشد رفتار آنها نشان میدهد که این نظارت برایشان اهمیت چندانی ندارد. گاهی هم به سبب روابط حسنهای که با مسئولان ارشد فدراسیون دارند یا بخاطر اینکه نکند گزارش آنها باعث تکدر خاطر فدراسیون مطبوعشان شود، گزارشی مبسوطی ارائه نمیدهند.
در این برهه از زمان که شمارش معکوس برای حضور کشورمان در بازیهای آسیایی 2018 جاکارتا شروع شده، قطعا گزارش ناظران کمیته ملی المپیک نقش مهمی در روند کاری فدراسیونها خواهد داشت. به طور مثال اگر ناظر فدراسیون تکواندو بعد از المپیک گزارشی در خصوص کم و کاستیهای این رشته ورزشی ارائه میداد، تکواندوی پرافتخار ایران در قهقرای ناکامی قرار نمیگرفت و با برطرف کردن برخی نواقص، شاید می‌توانستیم حضوری بهتر در جام جهانی باکو داشته باشیم نه اینکه امروز کاسه «چه‌کنم، چه‌کنم» دستمان بگیریم و ندانیم چه نسخه‌ای برای این ورزش سابقا پرافتخار بپیچیم.
اصغر رحیمی که ناظر فدراسیون تکواندو در کمیته ملی المپیک است گفت که در شرایط موجود تصمیم ندارد صحبت کند. شاهرخ شهنازی دبیرکل کمیته ملی المپیک هم گفت که گزارش‌های فنی به ما داده شده اما بحث‌های مدیریتی در این باره باید انجام شود.
با این حال کمیته ملی المپیک به صورت رسمی اعلام نکرده که اگر این گزارش‌ها تهیه شده چرا تاکنون نتیجه اعلام نشده و اگر هم در برخی رشته‌ها گزارشی تهیه نشده چرا این کار صورت نگرفته است و اصولا چرا کمیته ملی المپیک گزارشی در این باره به مردم ارائه نمی‌کند.
پیشتر ناظران کمیته ملی المپیک تنها به یک گزارش بسنده میکردند و در تصمیمگیریها نیز حضوری نداشتند. امروز نه تنها این حضور کمرنگ‌تر از گذشته به نظر میرسد بلکه به بیرنگی گرایش پیدا کرده است. این در حالی است که قطعا تهیه گزارش‌های کارشناسی می‌تواند شرایط را برای بهبود ورزش ایران فراهم کند وگرنه باید منتظر باشیم بلایی که سر تکواندو آمد، سر رشته‌های دیگر هم بیاید.
