البته در آن زمان محمد رضا صادق مشاور رسانه ای رئیس جمهور در مصاحبه‌ای مدعی شد که «هیچ یک از اپراتورها وجهی از نهاد ریاست جمهوری بابت هزینه ارسال پیامک دریافت نخواهند کرد و همه آن‌ها به صورت اسپانسر این کار را انجام داده و می‌دهند.»
در سال 94 نیز از سوی رئیس‌جمهور پیامک دیگری به مردم ارسال شد که آنان را به شرکت در انتخابات دعوت می‌کرد. در این میان برخی افکار عمومی با کنار هم قرار دادن ارسال انبوه این پیامک و اظهارات مقامات دولتی درباره انتخابات، نسبت به بی‌طرفی دولت با دیده تردید می‌نگریستند.
کلید واژه امید در پیامک رئیس‌جمهور این سوء‌ظن را در افکارعمومی تقویت می‌کرد که این پیامک انتخاباتی بیشتر یک پیام تبلیغاتی برای یک جناح خاص است تا دعوت برای شرکت در فرآیند مردم سالاری.
دیروز نیز مردم شاهد دریافت پیامکی بودند که ضمن دعوت آنان به آشنایی با حقوق خود لینک «منشور حقوق شهروندی» را در ذیل خود داشت. همین موضوع باعث واکنش‌هایی جالبی در راستای سئوال همیشگی درباره منابع مالی و دلیل ارسال آن در میان افکارعمومی شد.
یک کاربر شبکه اجتماعی در این زمینه پرسید: « اينكه بدانيم پول اين حجم وسیع از پیامک‌های تبلیغاتی روحانی به مردم از كجا می‌آيد، جزو #حقوق_شهروندی هست يا نه؟»
کاربر دیگری سئوال کرد: « فرموده‌اند (البته درپیامی به همه مشترکان تلفن همراه) که مردم بیایید باحقوق خودآشنا شویم. سلمنا. اول بفرمایید پول این پیامک‌ها از کجا آمده تا بعد.»
و از این دست سئوالات که نشان می‌دهد افکارعمومی در مورد این پیامک‌ها چه فکری می‌کنند.
حال با ارسال مجدد این پیامک‌های تبلیغاتی دوباره این سوال برای افکار عمومی ایجاد می‌شود که هزینه این پیامک‌ها از کجا تامین می‌شود و اگر کسانی به طور مجانی برای رئیس‌جمهور این کار را انجام می‌دهند این افراد چه کسانی هستند و بر اساس کدام سود؛ اسپانسر ارسال پیامک‌های تبلیغاتی برای رئیس‌جمهور شده‌اند؟
