کد خبر 66769
تاریخ انتشار: ۲۳ شهریور ۱۳۹۰ - ۱۵:۱۶

اینجا در موزامبیک و در دل کشور سیاه آفریقایی؛ دهمین دوره بازی های المپیک آفریقایی؛ گروه ایرانی می کوشند تا آیین ملی مان را جهانی کنند.

به گزارش مشرق، خبر نوشت: مرشد ضرب می گیرد و نام شیر مردان را با ذکر حق بر دهان جاری می سازد ؛ یکی و دوتا ، و ضرب زورخانه است که اینجا در ماپوتو ، جان می گیرد. نوایی آیینی ماست که فضای سالن تقریبا خالی را پر کرده. انگار رفته ای به زورخانه های قدیمی تهران. مرشد پناهی می نوازد و جای پهلوان های ایرانی اما جوانان خوش اندام و عضلانی آفریقایی مهات های شان را به نمایش می گذارند در رشته ای که ساخته شده برای ما ایرانی ها . نه امسال و پارسال که صدای ضرب مرشد نسل به نسل است که جایش را وا کرده در دل همه ایرانیان.

اینجا در موزامبیک و در دل کشور سیاه آفریقایی ؛ دهمین دوره بازی های المپیک آفریقایی ؛ گروه ایرانی می کوشند تا آیین ملی مان را جهانی کنند . نوا و ضرب مرشد را که انگار در وطن مهجور باید بماند تا بمیرد.
 
 
اینجا رقابت با سوت آغاز نمی شود که نقطه شروع هست؛ صدای زنگ مرشد. سیاهانی که ریتمیک از پی هم می آیند و دور گود زورخانه حلقه می زنند. میاندار می رود آن وسط  و قبل از در دست گرفتن سنگ ؛ رو به آسمان می کند و دو بار با صدای بلند فریاد می زند:« God» و این درست همانی است که باید باشد. ورزش آیینی ما که شعارش . آنها که شاید خیلی های شان حتی یک ماه هم نیست که ورزش زورخانه ای را شروع کرده اند. شورای المپیک افریقا ، این رشته را پذیرفته تا یکی از رشته های حاضر در المپیک آفریقایی باشد. و این است فرصتی برای جهانی بودن حتی اگر اینجا باشد ، کشوری کوچک در آفریقا.
 
همه چیز خیلی ساده است. هر رشته ای برای حضور در قابت های قاره نیاز به درخواست 15 عضو دارد. هند و پاکستانی ها کبدی شان را با 15 عضو به رقابت های آسیایی رساندند اما ما برای رشته آیینی مان اگرچه بیش از 20 عضو آسیایی داریم ؛ هنوز در خم جاده ماندیم. ماندیم چون فشارهای عربی که نمی خواهند ورزشی با آیین پهلوانی ایرانی در دل بازی های المپیک آسیایی باشد و مسئولان ورزش مان هم که در همه این سال ها تنها خواستند ریاست فدراسیون بین المللی زورخانه ای را در دست داشته باشند تا اینکه با خود بیاندیشند که می توان نام ایران و ورزش ملی مان را در آسیا جاری ساخت.
 

اینجا اما در آفریقا ، تیم ها یک به یک وارد گود می شوند. گودی که درباره اش دکتر عبدالله سجادی ؛ سرپرست برگزاری مسابقات می گوید:« سعی کردیم از همین ابزار دم دستی ، همه چیز را جمع کنیم.فکر می کنم در این مدت کوتاه ، شرایط بد هم نشده است. به هر حال گروه برگزاری بازی ها درگیر اتفاقات مهمتری بودند اما برای ما مهم این بود که در چنین رقابتی ، فرصت شناساندن ورزش مان را بدست بیاوریم.»

او ادامه می دهد:« چند تیم حتی ورزشکاران شان را تازه روز پیش برای تمرین آوردند. این رشته را خیلی زود یاد می گیرند چون هم شعارهای جالبی دارد و هم اینکه در حقیقت ما همان رشته پرطرفدار ایروبیک را در مسابقات مان داریم. منتهی با وجوه آیینی.»

رحیم جدی و عباس نمازیان ، دو پیشکسوت کشتی کشورمان هم به همراه مرشد پناهی و پهلوان خوش جان در گروه فنی مسابقات از آنچه می گذرد راضی هستند. مهم زنده بودن رشته آیینی مان است . ضرب مرشد که می نوازد و نام علی که بر زبان ها جاری است.

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha

این مطالب را از دست ندهید....

فیلم برگزیده

برگزیده ورزشی

برگزیده عکس