به گزارش مشرق، اف بی آی، دو هفته مانده به انتخابات ریاست جمهوری آمریکا یک تصمیم سرنوشت ساز می گیرد که بر روی انتخابات کشورش تأثیرگذار است. این که «جیمز کامی»، رئیس اف بی آی نامه ای خطاب به کنگره این کشور نوشت که در آن گفته شد پست های الکترونیکی به دست آمده که به صورت غیرمستقیم، دوباره پرونده نامه های الکترونیکی هیلاری را گشوده، ازجمله سوال هایی است که نمی توان اکنون در مورد علت مطرح شدن آن مخصوصاً در برهه حساس کنونی، به آن پاسخ قطعی داد.
ظاهر امر نشان می دهد که اف بی آی، در یک اقدام حرفه ای و غیرسیاسی، بر اساس وظایف ذاتی خود، هنگامی که به یک پرونده حساس می رسد و اطلاعات و اسنادی را به دست می آورد، کنگره را از آن مطلع می کند اما نیت واقعی جیمز کامی و نهاد پلیس فدرال آمریکا مشخص نیست. اتهامات مختلفی در این خصوص مطرح شده و دموکرات ها معتقد هستند که جیمز کامی پروتکل های سیاسی را زیرپاگذاشته و با این تصمیم در فرآیند انتخابات دخالت کرده است؛ این در حالی است که سران دموکرات گوشزد می کنند که مقررات اداری اجازه نمی دهد که هیچ یک از مقامات دولتی حداقل 100روز پیش از برگزاری انتخابات اقدامی انجام دهند که شائبه تأثیرگذاری در نتایج انتخابات را برانگیزد. در مقابل مدافعان تصمیم پلیس فدرال آمریکا مطرح می کنند که این تصمیم کامی، یک تصمیم حرفه ای بوده و انگیزه سیاسی نداشته است. شاید نیاز باشد تا مدت زمان طولانی بگذرد و گذشت زمان پاسخ به این سوال را آسان تر کند و شواهد و اسنادی از چرایی این اقدام جیمز کامی به دست آید.
انتخابات امسال آمریکا، یکی از سرنوشت سازترین انتخابات در میان دهه های گذشته این کشور است که اتفاقاً بر سرنوشت دهه های آینده آن نیز مؤثر خواهد بود. به همین دلیل، به نظر می رسد که جنگ شدیدی که میان هیئت حاکمه آمریکا در این انتخابات در جریان است، به یک صف بندی و یک زورآزمایی تمام عیار و سرنوشت ساز برای بودن یا نبودن برخی از جریان های سیاسی و فکری در آمریکا تبدیل شده است که درنهایت، رئیس اف بی آی را خواسته یا ناخواسته، مستقیم یا غیرمستقیم، به سمت مسیری سوق داده که شانس پیروزی هیلاری کلینتون را کاهش بدهد.
در ماه های اخیر یکی از شاه بیت های صحبت های ترامپ این بود که وی همواره عنوان می کرده است که در حال نبرد با تشکیلات فاسد و غیر کارآمد در آمریکاست و هر آنچه علیه او مطرح می شده، همه آن ها را به تشکیلات در آمریکا نسبت می داده و خود را به عنوان ضدیت با تشکیلات معرفی و شاخص می کرد اما به نظر می رسد که تمام تشکیلات علیه یکی از نامزد های انتخابات آمریکا یعنی ترامپ نیست؛ نهاد های قدرت در آمریکا و هیئت حاکمه در این کشور تقسیم شده اند. شاید بخش پررنگ تر این تشکیلات با هیلاری کلینتون همراه باشد، اما بخشی دیگر از تشکیلات که نگران روند آتی سیاست در آمریکا است، به میدان آمده و از ابزار های پشت پرده خود استفاده کرده تا یکی از موضوعات حساس این دور از انتخابات یعنی موضوع پست های الکترونیک و به خطر انداخته شدن امنیت ملی آمریکا را دوباره به میان بیاورد تا شاید درنتیجه این اقدام، درنهایت، تیم هیلاری کلینتون، باراک اوباما و جریان های لیبرالی و طرفداران حفظ وضع موجود در آمریکا، پیروزی خود را ازدست رفته ببینند.
ترامپ امیدوار به شکار خجالتی ها و مردد ها
انتشار خبرِ ارسال نامه جیمز کامی قطعاً بر انتخابات آمریکا تأثیرگذار خواهد بود، اما به نظر نمی رسد با انتشار این خبر، آن میزان که کمپین ترامپ به جذب آرای خاکستری یا مردد امید بسته، محقق شود. در انتخابات به شدت قطبی شده ایالات متحده آمریکا بخش وسیعی از رأی دهندگان تکلیف خود را ماه ها قبل، با انتخابات مشخص کرده اند. نه اتهامات مانند فایل صوتی ترامپ خیلی می تواند صحنه انتخابات آمریکا را به شکل اساسی تغییر دهد و نه بحث پست های الکترونیکی هیلاری کلینتون. البته هنوز ارزیابی دقیقی نیز در این خصوص صورت نگرفته و از روزی که این نامه منتشر شد، هنوز میانگین نظرسنجی ها به صورت دقیق منتشرنشده. البته رفتار های انتخاباتی کمپین دو نامزد و مخصوصاً رفتار های انتخاباتی کمپین هیلاری، نشان می دهد که انتشار این خبر، به وضعیت انتخاباتی هیلاری کلینتون خدشه وارد کرده است اما این که بگوییم انتشار این خبر لطمه جدی به کمپین هیلاری کلینتون وارد خواهد کرد، شاید نتوان به صورت قطعی این مورد را تأیید کرد.
در آمریکا همه ماجرا آرای مردمی نیستند. در آرای مردمی فاصله این دو نامزد چیزی حدود 3 یا 4 درصد است که با توجه به ضریب خطای 3 درصدی مرسوم در نظرسنجی ها، می توان گفت که در حقیقت دو نامزد شانه به شانه هم در حال حرکت هستند و هیچ یک از این دو نامزد به لحاظ آرای مردمی هنوز پیروزی تضمین شده ای ندارند اما به لحاظ آرای الکترال، حتی بعد از قضیه نامه رئیس اف بی آی، هیلاری کلینتون بالغ بر 100 رأی الکترال از ترامپ جلوتر است. اگرچه گفته می شود که بعدازاین ماجرای پست های الکترونیکی در بعضی از «ایالت های پاندولی» که سرنوشت ساز هستند، ترامپ جلو افتاده، نظیر اوهایو، اما با همه این اوصاف همچنان هیلاری به لحاظ آرای الکترال پیشتاز است و اگر مبنای انتخابات نیز این آرا باشد که هست، این نشان می دهد که شانس پیروزی هیلاری کلینتون باوجود جنجال های اخیر از ترامپ به مراتب بیشتر است.
در انتخابات پیش روی آمریکا، پدیده ای مطرح است که همانند یک مورد مشابه، پدیده ای نوظهور برای غرب است.
در انتخابات آمریکا به دلیل این که یکی از نامزد ها به حق یا ناحق، مورد هجمه سنگین قرارگرفته و اتهامات سنگینی نظیر افراط گرایی، نژادپرستی، زن ستیزی، بیگانه ستیزی و… به آن وارد می شود، برخی از شهروندان که مورد پرسش قرار می گیرند، به دلیل این که با چنین اتهاماتی مواجه نشوند، از بیان دیدگاه واقعی خود خودداری می کنند که به آن ها «رأی دهندگان خجالتی» می گویند. این رأی دهندگان در نظرسنجی ها، فردی را به عنوان انتخاب خود اعلام می کنند که در روز انتخابات، خود به آن رأی نمی دهند. مشابه این اتفاق، در خصوص برگزیت و رأی گیری خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا نیز رخ داد. پیش از رأی گیری، همه نظرسنجی ها نشان می داد که رأی مردم به ماندن در اتحادیه است؛ اما پس ازاین که یکی از سیاستمداران انگلیسی مورد سوءقصد واقع شد و کشته شد، بسیاری از مدافعان خروج از اتحادیه اروپا به دلیل این که به افراط گرایی و حمایت از تروریسم متهم نشوند، نظر واقعی خود را اعلام نکردند اما در روز رأی گیری، به خروج از اتحادیه اروپا رأی دادند.این وضعیت به شرایط فعلی آمریکا تا حدودی رأی دارد. یعنی هستند برخی از «ترامپی های خجالتی» که نمی خواهند انگ هایی که به ترامپ واردشده به آن ها زده بشود و از اعلام این که رأی نهایی آن ها ترامپ است خودداری می کنند.
ممکن است این افراد در روز رأی گیری رفتاری از خود بروز بدهند که در نظرسنجی ها از خود نشان نداده اند. اگر ترامپی های خجالتی واقعاً درصد قابل قبولی را در انتخابات آمریکا تشکیل بدهند، قطعاً آرای الکترال های آمریکایی که بازتابی از رأی مردمی در ایالت ها است، برای هیلاری کلینتون تغییر خواهد کرد. نمی توان این گونه فرض کرد که فاصله چشمگیری در آرای مردمی وجود داشته باشد و ترامپ با آرای مردمی چشمگیری انتخاب شود و الکترال ها به او توجهی نداشته باشند. معمولاً هنگامی نظر الکترال ها با مردم می تواند متفاوت باشد که آرای مردمی خیلی نزدیک باشد و در این هنگام الکترال ها تعیین کننده شوند ولی وقتی مردم با آرای بالا یک فرد را انتخاب کنند، معمولاً رأی الکترال ها نیز معطوف به نظر مردم خواهد بود.
منبع: پایگاه رصد
ظاهر امر نشان می دهد که اف بی آی، در یک اقدام حرفه ای و غیرسیاسی، بر اساس وظایف ذاتی خود، هنگامی که به یک پرونده حساس می رسد و اطلاعات و اسنادی را به دست می آورد، کنگره را از آن مطلع می کند اما نیت واقعی جیمز کامی و نهاد پلیس فدرال آمریکا مشخص نیست. اتهامات مختلفی در این خصوص مطرح شده و دموکرات ها معتقد هستند که جیمز کامی پروتکل های سیاسی را زیرپاگذاشته و با این تصمیم در فرآیند انتخابات دخالت کرده است؛ این در حالی است که سران دموکرات گوشزد می کنند که مقررات اداری اجازه نمی دهد که هیچ یک از مقامات دولتی حداقل 100روز پیش از برگزاری انتخابات اقدامی انجام دهند که شائبه تأثیرگذاری در نتایج انتخابات را برانگیزد. در مقابل مدافعان تصمیم پلیس فدرال آمریکا مطرح می کنند که این تصمیم کامی، یک تصمیم حرفه ای بوده و انگیزه سیاسی نداشته است. شاید نیاز باشد تا مدت زمان طولانی بگذرد و گذشت زمان پاسخ به این سوال را آسان تر کند و شواهد و اسنادی از چرایی این اقدام جیمز کامی به دست آید.
انتخابات امسال آمریکا، یکی از سرنوشت سازترین انتخابات در میان دهه های گذشته این کشور است که اتفاقاً بر سرنوشت دهه های آینده آن نیز مؤثر خواهد بود. به همین دلیل، به نظر می رسد که جنگ شدیدی که میان هیئت حاکمه آمریکا در این انتخابات در جریان است، به یک صف بندی و یک زورآزمایی تمام عیار و سرنوشت ساز برای بودن یا نبودن برخی از جریان های سیاسی و فکری در آمریکا تبدیل شده است که درنهایت، رئیس اف بی آی را خواسته یا ناخواسته، مستقیم یا غیرمستقیم، به سمت مسیری سوق داده که شانس پیروزی هیلاری کلینتون را کاهش بدهد.
در ماه های اخیر یکی از شاه بیت های صحبت های ترامپ این بود که وی همواره عنوان می کرده است که در حال نبرد با تشکیلات فاسد و غیر کارآمد در آمریکاست و هر آنچه علیه او مطرح می شده، همه آن ها را به تشکیلات در آمریکا نسبت می داده و خود را به عنوان ضدیت با تشکیلات معرفی و شاخص می کرد اما به نظر می رسد که تمام تشکیلات علیه یکی از نامزد های انتخابات آمریکا یعنی ترامپ نیست؛ نهاد های قدرت در آمریکا و هیئت حاکمه در این کشور تقسیم شده اند. شاید بخش پررنگ تر این تشکیلات با هیلاری کلینتون همراه باشد، اما بخشی دیگر از تشکیلات که نگران روند آتی سیاست در آمریکا است، به میدان آمده و از ابزار های پشت پرده خود استفاده کرده تا یکی از موضوعات حساس این دور از انتخابات یعنی موضوع پست های الکترونیک و به خطر انداخته شدن امنیت ملی آمریکا را دوباره به میان بیاورد تا شاید درنتیجه این اقدام، درنهایت، تیم هیلاری کلینتون، باراک اوباما و جریان های لیبرالی و طرفداران حفظ وضع موجود در آمریکا، پیروزی خود را ازدست رفته ببینند.
ترامپ امیدوار به شکار خجالتی ها و مردد ها
انتشار خبرِ ارسال نامه جیمز کامی قطعاً بر انتخابات آمریکا تأثیرگذار خواهد بود، اما به نظر نمی رسد با انتشار این خبر، آن میزان که کمپین ترامپ به جذب آرای خاکستری یا مردد امید بسته، محقق شود. در انتخابات به شدت قطبی شده ایالات متحده آمریکا بخش وسیعی از رأی دهندگان تکلیف خود را ماه ها قبل، با انتخابات مشخص کرده اند. نه اتهامات مانند فایل صوتی ترامپ خیلی می تواند صحنه انتخابات آمریکا را به شکل اساسی تغییر دهد و نه بحث پست های الکترونیکی هیلاری کلینتون. البته هنوز ارزیابی دقیقی نیز در این خصوص صورت نگرفته و از روزی که این نامه منتشر شد، هنوز میانگین نظرسنجی ها به صورت دقیق منتشرنشده. البته رفتار های انتخاباتی کمپین دو نامزد و مخصوصاً رفتار های انتخاباتی کمپین هیلاری، نشان می دهد که انتشار این خبر، به وضعیت انتخاباتی هیلاری کلینتون خدشه وارد کرده است اما این که بگوییم انتشار این خبر لطمه جدی به کمپین هیلاری کلینتون وارد خواهد کرد، شاید نتوان به صورت قطعی این مورد را تأیید کرد.
در آمریکا همه ماجرا آرای مردمی نیستند. در آرای مردمی فاصله این دو نامزد چیزی حدود 3 یا 4 درصد است که با توجه به ضریب خطای 3 درصدی مرسوم در نظرسنجی ها، می توان گفت که در حقیقت دو نامزد شانه به شانه هم در حال حرکت هستند و هیچ یک از این دو نامزد به لحاظ آرای مردمی هنوز پیروزی تضمین شده ای ندارند اما به لحاظ آرای الکترال، حتی بعد از قضیه نامه رئیس اف بی آی، هیلاری کلینتون بالغ بر 100 رأی الکترال از ترامپ جلوتر است. اگرچه گفته می شود که بعدازاین ماجرای پست های الکترونیکی در بعضی از «ایالت های پاندولی» که سرنوشت ساز هستند، ترامپ جلو افتاده، نظیر اوهایو، اما با همه این اوصاف همچنان هیلاری به لحاظ آرای الکترال پیشتاز است و اگر مبنای انتخابات نیز این آرا باشد که هست، این نشان می دهد که شانس پیروزی هیلاری کلینتون باوجود جنجال های اخیر از ترامپ به مراتب بیشتر است.
در انتخابات پیش روی آمریکا، پدیده ای مطرح است که همانند یک مورد مشابه، پدیده ای نوظهور برای غرب است.
در انتخابات آمریکا به دلیل این که یکی از نامزد ها به حق یا ناحق، مورد هجمه سنگین قرارگرفته و اتهامات سنگینی نظیر افراط گرایی، نژادپرستی، زن ستیزی، بیگانه ستیزی و… به آن وارد می شود، برخی از شهروندان که مورد پرسش قرار می گیرند، به دلیل این که با چنین اتهاماتی مواجه نشوند، از بیان دیدگاه واقعی خود خودداری می کنند که به آن ها «رأی دهندگان خجالتی» می گویند. این رأی دهندگان در نظرسنجی ها، فردی را به عنوان انتخاب خود اعلام می کنند که در روز انتخابات، خود به آن رأی نمی دهند. مشابه این اتفاق، در خصوص برگزیت و رأی گیری خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا نیز رخ داد. پیش از رأی گیری، همه نظرسنجی ها نشان می داد که رأی مردم به ماندن در اتحادیه است؛ اما پس ازاین که یکی از سیاستمداران انگلیسی مورد سوءقصد واقع شد و کشته شد، بسیاری از مدافعان خروج از اتحادیه اروپا به دلیل این که به افراط گرایی و حمایت از تروریسم متهم نشوند، نظر واقعی خود را اعلام نکردند اما در روز رأی گیری، به خروج از اتحادیه اروپا رأی دادند.این وضعیت به شرایط فعلی آمریکا تا حدودی رأی دارد. یعنی هستند برخی از «ترامپی های خجالتی» که نمی خواهند انگ هایی که به ترامپ واردشده به آن ها زده بشود و از اعلام این که رأی نهایی آن ها ترامپ است خودداری می کنند.
ممکن است این افراد در روز رأی گیری رفتاری از خود بروز بدهند که در نظرسنجی ها از خود نشان نداده اند. اگر ترامپی های خجالتی واقعاً درصد قابل قبولی را در انتخابات آمریکا تشکیل بدهند، قطعاً آرای الکترال های آمریکایی که بازتابی از رأی مردمی در ایالت ها است، برای هیلاری کلینتون تغییر خواهد کرد. نمی توان این گونه فرض کرد که فاصله چشمگیری در آرای مردمی وجود داشته باشد و ترامپ با آرای مردمی چشمگیری انتخاب شود و الکترال ها به او توجهی نداشته باشند. معمولاً هنگامی نظر الکترال ها با مردم می تواند متفاوت باشد که آرای مردمی خیلی نزدیک باشد و در این هنگام الکترال ها تعیین کننده شوند ولی وقتی مردم با آرای بالا یک فرد را انتخاب کنند، معمولاً رأی الکترال ها نیز معطوف به نظر مردم خواهد بود.
منبع: پایگاه رصد
