سرویس ورزش مشرق - موفقیت تیم ملی فوتبال در دیدارهای مقدماتی جام جهانی روسیه، همه را به صعودی مقتدرانه به این رویداد امیدوار کرده است. در کنار این اتفاق که اذهان را به خود معطوف کرده، ورزش ایران شاهد اتفاقاتی عجیب نیز بوده که کمتر بدان ها توجه شده است.* انتشار خبری مبنی بر افتتاح حساب بانکی فدراسیون‌ها در شعب خاص چند بانک خصوصی، شائبه‌هایی را درباره این تصمیمی شفاهی معاونت مالی وزارت ورزش ایجاد کرده است. اینکه چرا این دستور که صراحتا خلاف قانون است، شفاهی و در سکوت خبری بوده، بیشتر جلب توجه کرده است. از سوی دیگر، اینکه چرا باید فدراسیون ها به شعب خاصی از برخی بانک‌های خصوصی بروند، موضوعی شائبه برانگیز است که تا کنون بی‌پاسخ مانده. چرا معاونت مالی وزارت ورزش باید در امور داخلی فدراسیون ها دخالت کند، نکته تعجب برانگیز دیگری است که قابلیت پرداختن در آینده را دارد.
* ابلاغ قانون منع تصدی دو تابعیتی‌ها در مصادر حساس که موجب شده تا کنون شاهد کناره گیری برخی افراد از پست های مدیریتی باشیم، در برخی موارد با تبعیض همراه بوده است. در یکی از این موارد، شاهدیم که دو عضو هیئت اجرایی کمیته ملی المپیک دارای تابعیت مضاعف بوده و گاها نیز سفرهایی پنهانی به آن سوی آب دارند؛ اما تا کنون هیچ اقدامی در قبال آنها صورت نگرفته است. به نظر می رسد باید مدیریت کمیته ورودی جدی‌تر به این ماجرا داشته و این دو از این سمت و سایر پست های متناظر کناره گیری کنند. مشرق به زودی اطلاعاتی تکمیلی در این باره منتشر خواهد کرد.
* در شرایطی که وزیر ورزش تلاش داشته تا چهره‌ای مبارز علیه فساد از خود به نمایش بگذارد، گاهی عملکردهایی را شاهدیم که سوال برانگیز است. در نمونه اخیر، شاهدیم که مدام علیه هزینه‌های نجومی در فوتبال موضع می‌گیرد؛ ولی در میدان عمل کاری از پیش برده نمی‌شود. دو تیم استقلال و پرسپولیس که ریاست مجمع آن را گودرزی برعهده دارد، هیچ گامی در این راستا برنداشته و خود اسیر این وضعیت هستند. حداقل انتظار این است که وزیر ورزش در انتهای سال، تراز مالی این دو باشگاه را که بسیار نیز مبهم است، اعلام کند. اکنون معلوم نیست که چه پولی وارد این دو تیم شده و چگونه هزینه می شود.
* ورزش همگانی که توسعه آن از رسالت های اصلی دولت در حوزه تربیت بدنی است، دچار یک انفعال و شعارزدگی شده است. مدت هاست که صحبت از آمار و ارقامی قابل توجه در این حوزه می شود؛ ولی واقعیت ها نشان از آن دارد که نمی‌توان چندان بدان اعتنا داشت. برنامه‌های کنونی نیز عمدتا تبلیغی و رسانه‌ای است و هدفی دیگر را تامین نمی‌کند. تحلیل شرایط کنونی ذهن را به این سو متبادر می‌کند که بایستی برنامه‌ای جدی تر داشت و طرحی نو در انداخت؛ اما با ظرفیت کنونی، این امکان وجود دارد؟ این پرسش تا به امروز پاسخی منفی داشته است.
* فوتبال ایران در ورای پوسته بیرونی و ظاهری خود، درونی دارد که متاسفانه چندان قابل قبول نیست. این موضوع تا بدانجا پیش رفته که موجب اعتراضات بسیاری شده است؛ اگرچه بسیاری از مدیران نیز با این وضعیت کنار آمده یا بر دامنه آن می‌افزایند. می توان اذعان داشت که امروزه بزرگترین مشکل فوتبال ایران، قلیان کشی شبانگاهی بازیکنان است. این موضوع تا بدانجاست که هر کدام پاتوقی برای شب‌ها دارند که معمولا، روابط موجود در پاتوق ها ناسالم و پرحاشیه است. باید اقدامی جدی در این باره صورت گیرد تا این مشکل بیش از این دامنه دار نشود. اگر باشگاه ها رفتاری حرفه ای و محکم در این رابطه داشته باشند، هرگز شاهد وقوع چنین اتفاقاتی نخواهیم بود.
