به گزارش مشرق، محمود گودرزی یکشنبه هفته جاری در حاشیه بازدید از اردوی تیم والیبال نشسته بانوان در پاسخ به این سؤال که آیا فدراسیون تکواندو با توجه به نتایج ضعیف این رشته در المپیک تغییرات خواهد داشت یا خیر، گفت:« خیر این مسئله دست ما نیست. اتفاقا خانم علیزاده کار بزرگی در ریو انجام دادند ولی در مورد آقایان باید آسیب‌شناسی شود که چرا چنین نتایجی کسب شده است. ممکن است در کادر فنی آقایان تغییرات به وجود بیاید که آن را هم من نمی‌دانم ولی امیدوارم این موضوع توسط فدراسیون بررسی شود ولی در مورد تغییرات در تکواندو همه چیز بسته به اساسنامه است و وزارت دخالتی ندارد.»
در این خصوص ذکر چند نکته برای اطلاع وزیر ورزش و جوانان که از جنس ورزش است و کلیه مسائل مربوط به فدراسیون ها را به خوبی پیگیری و آنالیز می کند، ضروری به نظر می رسد.
اول: چگونه است که وزیر ورزش در برخورد با برخی فدراسیون هایی مانند کاراته، اتومبیلرانی، جودو، اسکی و.. برای تغییرات نیازی به اساسنامه و نظر مجمع ندید و با استعفا دادن روسای فدراسیون یاد شده کاری که می‌دانست صحیح است را انجام داد، ولی در مورد تکواندو آنچنان قانون مدار شده که فقط به اساسنامه توجه دارد؟ نکته اینجاست که شخص رئیس فدراسیون برای تغییر در راس هیات های استانها توجه ای به اساسنامه ندارد.
دوم: وزیر ورزش در حالی کادر فنی را مقصر داستان غم انگیز ناکامی تکواندو مردان دانسته که ظاهرا فراموش کرده تکواندو ایران با همین کادر فنی در یکی دو سال گذشته بهترین نتایج را کسب کرده است؛ از قهرمانی آسیا ۲۰۱۴ ازبکستان گرفته تا قهرمانی ۲۰۱۵ جهان در روسیه و نتیجه درخشان در بازیهای آسیایی ۲۰۱۴ که تیم مردان از شش فرصت صاحب ۴ طلا شد!
سوم: قصد دفاع از کادر فنی تیم ملی تکواندو را نداریم، چرا که معتقدیم آنها نیز در این ناکامی تاریخی جزو مقصران هستند و کارنامه آنها و دلایل این ناکامی بزرگ باید در جای خود مورد تجزیه و تحلیل فنی قرار بگیرد، ولی چرا نقش پر رنگ رئیس فدراسیون تکواندو و مدیر سازمان یک نفره تیم ملی که این روزها ترجیح می دهد سکوت مطلق اختیار کرده و کمتر در محافل رسانه ای آفتابی می شود در این نتیجه نادیده گرفته شده است؟
همانطور که قبلا بارها توسط کارشناسان مورد اشاره و تاکید قرار گرفته تکواندو مردان زمانی در ریو باخت که پس از شکست بحث برانگیز فرزان عاشورزاده مقابل حریف بی نام و نشان مراکشی، رئیس باتجربه فدراسیون عنان اختیار از دست داد و بازیکنان تیمش که همگی صاحب بالاترین رنکنیگ جهانی است را فاقد «روح المپیکی» دانست. شکست مهدی خدابخشی مقابل میلاد بیگی از آذربایجان و حرفهای عجیب پولادگر و «خائن و مزدور» خواندن مهماندوست و شاگردش ضربه سنگین دیگری بر پیکر بی رمق کادر فنی و تنها بازیکن باقی مانده تکواندو یعنی سجاد مردانی وارد کرد.
سجاد باتجربه که رفته بود اولین و شاید آخرین حضور المپیکی اش را با طلا جشن بگیرد، چنان با استرس مقابل حریف انگلیسی مبارزه کرد که اگر لطف داوران نبود و امتیاز درست چهارم تکواندوکار انگلیسی خطا اعلام نمی شد کار اصلا به راند چهارم و امتیاز طلایی نمی کشید.
آقای وزیر باید قبول کنید تکواندو مردان پیش از آنکه به دانش فنی مربیان «تا قبل از المپیک موفق» خود ببازد به حرفهای ناپخته مدیر با تجربه و پخته اش باخت. به مدیر سازمان تیم ملی‌اش باخت که در این سالها چنان رفتار کرده که دایره فنی تیم ملی تکواندو به چند نفر خاص و همسو! محدود شود، مردی که در همه سفرهای خارجی تکواندو یک پای ثابت است، اما خروجی کارش معلوم نیست، چیست؟
آقای دکتر گودرزی لطفا از رئیس فدراسیون تکواندو بپرسید آیا بهتر نبود بجای غلامحسن ذوالقدر یک روانشناس اعزام می شد تا هم روحیه از بین رفته ملی پوشان را احیا کند و هم نکات لازم را به شخص ایشان تذکر می داد و می گفت که بی روح خواندن بازیکنان و مزدور خواندن مهماندوست، جایش در کنار «شیاپچانگ» ریو نیست و بقول معروف هرسخن جایی و هر نکته مکانی دارد!
خوشبختانه در این دوره از بازیها رقابتهای تکواندو در بهترین شرایط فنی و داوری برگزار شد تا هیچ بهانه ای برای فدراسیون تکواندو در توجیه عملکرد ضعیف باقی نماند و دیواری کوتاه تر از کادر فنی، اعضای تیم ، جورسانه ای و... برای این منظور پیدا نشود.
آیا وزیر ورزش و جوانان از رئیس فدراسیون تکواندو به عنوان زیر مجموعه خود سئوال کرده است که اتاق فکر فدراسیون کجا و با حضور چه نفراتی تشکیل می شود؟ جایگاه کمیته فنی فدراسیون کجاست و چه عملکردی در این سالها داشته است؟ بررسی نتایج ضعف در ۲۰۱۲ لندن چگونه صورت گرفت که به حذف هر سه تکواندوکار کشورمان در ۲۰۱۶ ریو انجامید؟
در پایان جامعه تکواندو کشور انتظار دارد وزیر ورزش و جوانان توجه ویژه ای به تکواندو داشته باشد و بر اساس واقعیات و در مشورت با کارشناسان امر در مورد این رشته بررسی و تصمیم گیری نماید و امیدورایم فشارهای بیرونی دلیل اصلی بیان آن جملات در بازدید از اردوی والیبال نشسته نباشد.
در این خصوص ذکر چند نکته برای اطلاع وزیر ورزش و جوانان که از جنس ورزش است و کلیه مسائل مربوط به فدراسیون ها را به خوبی پیگیری و آنالیز می کند، ضروری به نظر می رسد.
اول: چگونه است که وزیر ورزش در برخورد با برخی فدراسیون هایی مانند کاراته، اتومبیلرانی، جودو، اسکی و.. برای تغییرات نیازی به اساسنامه و نظر مجمع ندید و با استعفا دادن روسای فدراسیون یاد شده کاری که می‌دانست صحیح است را انجام داد، ولی در مورد تکواندو آنچنان قانون مدار شده که فقط به اساسنامه توجه دارد؟ نکته اینجاست که شخص رئیس فدراسیون برای تغییر در راس هیات های استانها توجه ای به اساسنامه ندارد.
دوم: وزیر ورزش در حالی کادر فنی را مقصر داستان غم انگیز ناکامی تکواندو مردان دانسته که ظاهرا فراموش کرده تکواندو ایران با همین کادر فنی در یکی دو سال گذشته بهترین نتایج را کسب کرده است؛ از قهرمانی آسیا ۲۰۱۴ ازبکستان گرفته تا قهرمانی ۲۰۱۵ جهان در روسیه و نتیجه درخشان در بازیهای آسیایی ۲۰۱۴ که تیم مردان از شش فرصت صاحب ۴ طلا شد!
سوم: قصد دفاع از کادر فنی تیم ملی تکواندو را نداریم، چرا که معتقدیم آنها نیز در این ناکامی تاریخی جزو مقصران هستند و کارنامه آنها و دلایل این ناکامی بزرگ باید در جای خود مورد تجزیه و تحلیل فنی قرار بگیرد، ولی چرا نقش پر رنگ رئیس فدراسیون تکواندو و مدیر سازمان یک نفره تیم ملی که این روزها ترجیح می دهد سکوت مطلق اختیار کرده و کمتر در محافل رسانه ای آفتابی می شود در این نتیجه نادیده گرفته شده است؟
همانطور که قبلا بارها توسط کارشناسان مورد اشاره و تاکید قرار گرفته تکواندو مردان زمانی در ریو باخت که پس از شکست بحث برانگیز فرزان عاشورزاده مقابل حریف بی نام و نشان مراکشی، رئیس باتجربه فدراسیون عنان اختیار از دست داد و بازیکنان تیمش که همگی صاحب بالاترین رنکنیگ جهانی است را فاقد «روح المپیکی» دانست. شکست مهدی خدابخشی مقابل میلاد بیگی از آذربایجان و حرفهای عجیب پولادگر و «خائن و مزدور» خواندن مهماندوست و شاگردش ضربه سنگین دیگری بر پیکر بی رمق کادر فنی و تنها بازیکن باقی مانده تکواندو یعنی سجاد مردانی وارد کرد.
سجاد باتجربه که رفته بود اولین و شاید آخرین حضور المپیکی اش را با طلا جشن بگیرد، چنان با استرس مقابل حریف انگلیسی مبارزه کرد که اگر لطف داوران نبود و امتیاز درست چهارم تکواندوکار انگلیسی خطا اعلام نمی شد کار اصلا به راند چهارم و امتیاز طلایی نمی کشید.
آقای وزیر باید قبول کنید تکواندو مردان پیش از آنکه به دانش فنی مربیان «تا قبل از المپیک موفق» خود ببازد به حرفهای ناپخته مدیر با تجربه و پخته اش باخت. به مدیر سازمان تیم ملی‌اش باخت که در این سالها چنان رفتار کرده که دایره فنی تیم ملی تکواندو به چند نفر خاص و همسو! محدود شود، مردی که در همه سفرهای خارجی تکواندو یک پای ثابت است، اما خروجی کارش معلوم نیست، چیست؟
آقای دکتر گودرزی لطفا از رئیس فدراسیون تکواندو بپرسید آیا بهتر نبود بجای غلامحسن ذوالقدر یک روانشناس اعزام می شد تا هم روحیه از بین رفته ملی پوشان را احیا کند و هم نکات لازم را به شخص ایشان تذکر می داد و می گفت که بی روح خواندن بازیکنان و مزدور خواندن مهماندوست، جایش در کنار «شیاپچانگ» ریو نیست و بقول معروف هرسخن جایی و هر نکته مکانی دارد!
خوشبختانه در این دوره از بازیها رقابتهای تکواندو در بهترین شرایط فنی و داوری برگزار شد تا هیچ بهانه ای برای فدراسیون تکواندو در توجیه عملکرد ضعیف باقی نماند و دیواری کوتاه تر از کادر فنی، اعضای تیم ، جورسانه ای و... برای این منظور پیدا نشود.
آیا وزیر ورزش و جوانان از رئیس فدراسیون تکواندو به عنوان زیر مجموعه خود سئوال کرده است که اتاق فکر فدراسیون کجا و با حضور چه نفراتی تشکیل می شود؟ جایگاه کمیته فنی فدراسیون کجاست و چه عملکردی در این سالها داشته است؟ بررسی نتایج ضعف در ۲۰۱۲ لندن چگونه صورت گرفت که به حذف هر سه تکواندوکار کشورمان در ۲۰۱۶ ریو انجامید؟
در پایان جامعه تکواندو کشور انتظار دارد وزیر ورزش و جوانان توجه ویژه ای به تکواندو داشته باشد و بر اساس واقعیات و در مشورت با کارشناسان امر در مورد این رشته بررسی و تصمیم گیری نماید و امیدورایم فشارهای بیرونی دلیل اصلی بیان آن جملات در بازدید از اردوی والیبال نشسته نباشد.
