به گزارش گروه دفاه و امنیت مشرق، فارس به نقل از پايگاه تحليلي "thesinoglobaldiscourse"   در مقاله‌اي به قلم دو نويسنده به نام‌هاي ابي والكمن و جوليا وو مي‌نويسد: بدون شك چين يكي از قدرت‌هاي بزرگ اقتصادي جهان است. اما رشد سريع نظامي چين كه اكنون حدود 2.3 ميليون نيروي نظامي دارد، توجهات زيادي را در سطح بين‌المللي به خود جلب كرده است.

 

اين رشد روزافزون نظامي چين؛ سوالات، نگراني‌ها و ترس‌هايي را درباره انگيزه افزايش هزينه‌هاي نظامي اين كشور ايجاد كرده است. اما سوال اصلي اين است كه آيا اين ترس بايد وجود داشته باشد؟ آيا جامعه جهاني بايد از رشد فزاينده قابليت‌هاي نظامي چين نگران باشد؟

* بودجه دفاعي چين طي سال‌هاي اخير رشد 2 برابري را نشان مي‌دهد

آنها مي‌نويسند: در ابتدا بايد نگاهي به واقعيات موجود بيندازيم. دولت چين هر ساله در ماه مارس، بودجه نظامي ملي خود را به عنوان بخشي از گزارش سالانه بودجه دولتي منتشر مي‌كند.

 

 در سال 2011، دولت چين اعلام كرد كه بودجه دفاعي‌اش را به 601.1 ميليارد يوان يعني حدود 91.5 ميليارد دلار افزايش داده است؛ يعني 12.7 درصد بيشتر نسبت به سال 2010 كه حدود 531.1 ميليارد يوان بود.

 

 اين بودجه كلي تقريبا به سه بخش تقسيم مي‌شود؛ تجهيزات نظامي، هزينه پرسنل نظامي و آموزش و هزينه نگهداري تجهيزات.

هزينه‌هاي نظامي چين در سال‌هاي اخير افزايش يافته است؛ بودجه دفاعي در سال 2010 حدود 7.5 درصد افزايش داشته كه طي سال‌هاي اخير رشد دوبرابري را نشان مي‌دهد. حتي با ملاحظه رشد اقتصادي سريع چين، اين عدد باز هم اهميت توسعه نظامي چين را نشان مي‌دهد.

 

 در حاليكه توليد ناخالص داخلي كشور حدود 9.6 درصد در هر سال در طول دهه گذشته افزايش داشته است، اما بودجه اعلامي براي ارتش آزاديبخش خلق (PLA) حدود 16 درصد رشد داشته است. علاوه بر آن در دو سال گذشته چين دستاوردهاي نظامي چشم گيري داشته است.

* توسعه نظامي چين هشداري به آمريكا است

اين تحليلگران در ادامه اضافه مي‌كنند: در سال 2010، ارتش چين هفت ماهواره شناسايي در مدار زمين قرار داد. در سال 2011، ارتش خلق اولين و جديدترين جت جنگي مخفي و ناو هواپيمابر جنگي خود را آزمايش كرد و اخيرا نيز اولين هواپيماي با قابليت حمل را مورد آزمايش قرار داد.

چين به زودي نهمين كشور جهان با قابليت ناو هواپيمابر در كنار ايالات متحده، ايتاليا، اسپانيا، روسيه، برزيل، تايلند، فرانسه و انگليس تبديل خواهد شد.

 

علاوه بر آن چين در حال توسعه زيردريايي‌هاي پيشرفته و موشك‌هاي دريا پيماي خود مي‌باشد.

 
روي هم رفته، چين به طور معمول بزرگترين ارتش جهان را دارد و توسعه نظامي اين كشور دليلي بر هشدار در منطقه آسيا پاسيفيك و قدرت فعلي نظامي جهان يعني ايالات متحده است.

 
اما مساله مهم اين است كه دلايل منطقي تصميم چين براي مدرن كردن نيروهاي نظامي‌اش و افزايش هزينه‌هاي دفاعي آن بررسي شود.

* يكي از دلايل اصلي چين براي افزايش توان نظامي محافظت و دفاع از خود مي‌باشد

اين نويسندگان با اشاره به اينكه يكي از دلايل اصلي چين براي افزايش توان نظامي محافظت و دفاع از خود مي‌باشد مي‌افزايد: چين با داشتن دومين اقتصاد بزرگ جهان، مرزهاي بي ثبات و جمعيت زياد و متنوع، بايد بتواند از خودش عليه تهاجم خارجي و همچنين بي ثباتي داخلي دفاع كند.

 

 تجارت جهاني گسترده و اتكاي آن به سوخت خارجي و مواد خام، چين را وادار به داشتن نيروي نظامي قوي براي تامين منافعش مي‌كند.

اگر چين مي‌خواهد موقعيتش را به عنوان يك ابرقدرت جهاني حفظ كند، بايد توانايي نظامي بالايي داشته باشد.

 

 به علاوه، رشد نظامي چين اقتصاد اين كشور را به ايجاد شغل‌هاي مورد نياز در اين زمينه و همچنين بازارهاي صادراتي براي فروش تسليحات تحريك مي‌كند.

 

با ملاحظه اين انگيزه‌ها، به نظر مي‌رسد كه نظامي شدن چين بيشتر يك عمل دفاعي است تا تهاجمي. علاوه بر آن، چين تلاش مي‌كند نگراني‌هاي بين‌المللي را با تاكيد بر تعهدش به توسعه صلح آميز و اصلاحات دفاعي كاهش دهد.

* چين هرگز به دنبال تعقيب سياست توسعه طلبانه و سلطه جويانه نيست

در ملاقات ژانويه 2011 رئيس جمهور چين از كاخ سفيد، وي تاكيد كرد كه ما به هيچ عنوان در مسابقه تسليحاتي و هيچ تهديدي براي كشورهاي ديگر نيستيم.

 

چين هرگز به دنبال تعقيب سياست توسعه طلبانه و سلطه جويانه نيست. در مقايسه با ميانگين جهاني، هزينه‌هاي نظامي چين نسبتا پايين است؛ به ويژه با توجه به جمعيت، قلمرو گسترده و خطوط مرزي زياد.

 

طبق بودجه رسمي دولت در سال 2010، هزينه‌هاي نظامي چين حدود 2.1 درصد توليد ناخالص داخلي آن مي‌باشد و اين ميزان كمتر از ايالات متحده است كه بودجه نظامي آن حدود 4.8 درصد توليد ناخالص داخلي است.

* حضور آمريكا در منطقه و حمايت از تايوان انگيزه چين براي افزايش بودجه نظامي

اين تحليلگران در ادامه مقاله‌ با بيان اينكه يكي از دلايل اصلي افزايش توان نظامي چين حضور ايالات متحده در منطقه است، اضافه مي‌كنند: بعضي از مخالفان اين ديدگاه معتقدند كه انگيزه اصلي چين از توسعه نيروي نظامي خود ايجاد ابزاري براي ترساندن تايوان و مداخله و مقابله با حضور نظامي آمريكا در آسياست.

 

در سال 2008، ايالات متحده حدود 6.5 بيليون دلار تجهيزات نظامي به تايوان فروخت و حضور برجسته خود در جنوب درياي چين را حفظ كرد. عده‌اي نيز معتقدند كه تصميم اخير چين براي افزايش هزينه‌هاي دفاعي خود(حدود 12.7 درصد) به خاطر افزايش تنش در خط مرزي چين-هند است.

از سوي ديگر ايالات متحده ادعا مي‌كند كه دولت چين همه جزئيات بودجه نظامي خود را منتشر نمي‌كند و حدود 20 تا 40 بيليون دلار بيشتر از آن چيزي است كه اعلام كرده است. اما اين احتمال نيز وجود دارد كه ايالات متحده در مورد تهديد نظامي چين كمي بزرگنمايي كند.

* تهديد چين به اقدام نظامي عليه تايوان

صرفنظر از انگيزه چين، استفاده بالقوه از رشد نيروهاي مسلح اين كشور بايد مورد ملاحظه قرار گيرد. چين تهديد كرده است كه اگر تايوان ادعاي حاكميت سياسي و جدايي از چين داشته باشد، اقدام نظامي عليه تايوان اتخاذ مي‌كند.

 

 در واقع يكي از انگيزه‌هاي چين از افزايش توان نظامي مقابله با اقدامات تايوان است. اما آنها هيچ تهديد عمومي براي كشورهاي ديگر نيستند اما به هر حال هند ممكن است نگران بدتر شدن اوضاع مرزي و تنش در مرزهايش با چين باشد. همچنين مساله قابل ملاحظه ديگر منافع چين و نفوذ آمريكا و تاثير آن بر منطقه آسيا پاسيفيك است.

در اوايل ژوئن 2011، رابرت گيتس وزير دفاع ايالات متحده، اذعان داشت كه چين در انديشه رقابت تسليحاتي با ايالات متحده نيست، اما توسعه نظامي چين ممكن است باعث آزادي عمل آنها در آسيا و فرصتي براي توسعه نفوذ آنها در منطقه شود. بدون شك، همكاري گسترده و ارتباطات براي دوري از اقدامات خطرناك و بي حساب و كتاب ميان رقبا مهم است.

 

گيتس همچنين به تاريخ اتحاد جماهير شوروي اشاره كرد و گفت: من فكر مي‌كنم چيني‌ها درس بزرگي از تجربه شوروي گرفته‌اند. و اگر چين از نگراني‌هاي داخلي خود در حمايت از نظامي شدن چشم پوشي كند حماقت شوروي را تكرار كرده است.

 

 همچنين براي ايالات متحده هم اغراق كردن در تهديد نظامي چين و ناديده گرفتن فرصت‌هاي تشكيل يك اتحاد نظامي با اين كشور كاملا احمقانه است.

 
آنها در انتهاي مقاله مي‌نويسند: سرعت رشد نظامي چين پاسخي به سياست‌هاي جهاني فعلي ما و شرايط اقتصادي جهاني است بنابراين جامعه بين‌المللي نبايد از چين واهمه داشته باشد.