به گزارش مشرق، انقلاب اسلامي دو سال ديگر 40 ساله مي‌شود اما سينماي ايران هنوز ذره‌اي از دين خود به بسياري از مفاهيم ناب را كه در خون جامعه ايراني جريان دارد، ادا نكرده است. زندگي بزرگان ديني كه قرن‌ها محل ارجاع مردم ايران بوده و هست در اين نزديك به چهار دهه از سپري‌شدن انقلاب اسلامي، كوچك‌ترين جايگاهي در سينماي ايران نداشته است. زنان در اين باره دچار ظلم مضاعفي بوده‌اند.

زنان تازماني كه به خيابان نيامدند، انقلاب اسلامي پيروز نشد. مادران شهداي ما سختي و مشقت از دست دادن فرزندان رشيدشان را با ياد ايثارگري‌هاي زينب كبري(س) تحمل كرده‌اند و اگر اين شناخت و آگاهي وجود نداشت، انقلاب اسلامي از استحكام فعلي برخوردار نبود.
  
دري از اين هم سخن گفت كه دو سال پيش از سوي عليرضا رضاداد، مدير سينمايي دولت يازدهم هم پيشنهاد ساخت سريالي درباره حضرت زينب (س) دريافت كرده است و او در مقابل طرحي را ارائه داده كه نگارش فيلمنامه و تحقيقات آن يك سال برآورد شده، اما رقم پيشنهادي بنياد فارابي براي نگارش آنقدر كم بوده كه قيد ساخت سريال را ‌زده است.
  
او با اشاره به توفيق برخي از سريال‌هاي تركيه‌اي چون حريم سلطان در جذب مخاطب نكته آن را بيش از هرچيز در قوت فيلمنامه مي‌داند و مي‌افزايد: يك وجه سريال و فيلم اين است كه بايد پيچش داستاني داشته باشد؛ در فيلم‌هاي كره‌اي زن‌ها در لابه‌لاي حريم و قلعه و در يك لوكيشن ثابت توطئه مي‌كنند و از ميان همين كنش‌هاي زنانه 400 قسمت توليد مي‌شود، ولي فيلمساز در ايران صدبار لوكيشن را تغيير مي‌دهد و به همين واسطه هزينه را چند برابر مي‌كند و نتيجه كار گيجي و كاهش ارتباط‌گيري مخاطب است. آنها بخش عمده هزينه را صرف بازيگران پرتعداد مي‌كنند، ولي ما چون درام قوي نداريم، لوكيشن‌ها را افزايش مي‌دهيم. براي همين ريتم را پايين مي‌آوريم و با هر نور بي‌كيفيتي هم كار مي‌كنيم.
 
نظام سريال‌سازي استوديويي هزينه را پايين مي‌آورد