سرویس جهان مشرق - روزنامه «سان» چاپ لندن، گزارش داد که دست کم 25 کهنه سرباز «وافن اس اس»،بعد از گذشت بیش از 70 سال از جنگ دوم جهانی آزادانه در بریتانیا زندگی می کنند.
«وافن اس اس»، شاخه نظامی اس اس یا «اسکادران حفاظت»(به المانی؛ شوتس اشتافل) بود که از اعضای آلمانی یا افرادی از نژادهای همسو با المان نازی در سرزمین های اشغال شده توسط این رژیم تشکیل می شد. وافل اس اس در کنار ارتش به انجام ماموریت های ویژه نظامی مشغول بود. این گروه که در ابتدا به لحاظ تعداد افراد و تشکیلات بسیار کوچک بود، در دوران اوج حکومت نازی به استعداد 38 لشکر رسید. یکی از این لشکرها، لشکر «گلیتسین» متشکل از داوطلبانی از «گالیسیا» در اوکراین بود. این 25 کهنه سربازی که در این گزارش از آن ها صحبت شده، متعلق به همین لشکر اس اس بوده اند.
شماری از سربازانی که سابقا در آن نیروی شبه نظامی بدنام خدمت می کردند، از سوی اتحاد شوروی به ارتکاب جنایات جنگی متهم بودند.
با این حال، وزارت خارجه بریتانیا بعد از پایان جنگ جهانی دوم، به حدود 8000 نفر از آن ها اجازه اقامت در این کشور را داد. امروز آخرین بازمانده های این کهنه سربازان در سرتاسر کشور پراکنده اند.
برخی از آن ها اذعان کرده اند که در سرکوب شورشی ها و تحویل کمونیست ها به پلیس آلمان نازی نقش داشته اند.
دو نفر از آن ها، «مایرن تابورا»، 90 ساله، و «اَستاپ کیکاوچ»، 92 ساله، هر دو 1948 در فهرست مظنونین به جنایت جنگی در اتحاد شوروی بودند.
تابورا که اکنون در «لیچفیلد» در استافوردشایر بریتانیا زندگی می کند، بعد از آن که به به بریتانیا رفت به عنوان مهندس مشغول به کار شد. او در گفتگو با «سان» گفت که پیش از این هرگز کارت پرسنلی اس اس خود را ندیده است. او مدعی شد که اطلاع نداشته که از سوی اتحاد شوروی در فهرست مظنونین جنایت جنگی قرار داشته است.
" من با گلیتسین بودم، درست است. ولی هرگز با تفنگ شلیک نکردم. من دو سال در مدرسه افسری بودم. به جبهه اتریش رفتم ولی هیچ کس را که مرتکب جنیات جنگی شده باشد، نمی شناختم." او اضافه کرد: " اما جنایات جنگی روسیه در جنگ جهانی دوم چطور؟ من شنیدم که لهستانی ها در اوکراین کشته شدند، ولی همزمان لهستانی ها هم اوکراینی ها را می کشتند. این دوطرفه بود. به علاوه، درباره جنایات امپراتوری بریتانیا چه باید گفت؟"
تابورا و کیکاوچ، در 1943، یعنی زمانی که به ترتیب 18 و 19 سال داشتند، عضو لشکر اس اس گالیتسین بودند.
کیکاوچ که در شهر «کِیلی» در یورکشایر غربی زندگی می کند، مدعی است که فقط دو سال در مدرسه افسری اس اس بوده و تنها در میدان تیر، شلیک کرده است.
گرچه اس اس گالیتسین هیچ گاه در دادگاه های نظامی پس از جنگ به ارتکاب جنایت جنگی محکوم نشد، ولی اتهامات درباره عملکرد آن تا دهه ها وجود داشت. در همه این سال ها ادعا شده که لشکر گالیتسین در سرکوب خشن خیزش های مردمی در اسلواکی، یوگوسلاوی و صربستان و کشتار غیرنظامیان در این کشورها، همین طور کشتن لهستانی ها در اوکراین نقش داشت.
یکی از اعضای سابق اس اس گالیتسین به نام «میخایلو فوستون»، اعتراف کرد که در سرکوب خیزش یهودی ها در ورشو در 1943 و تخریب گتوی بیالیستوک(که در ان 60000 مرد و زن و کودک کشته شدند) نقش داشت.
فوستون تا زمان مرگش در 2004، در ویمبلدون لندن زندگی می کرد.
پس از پایان جنگ دوم جهانی، وزارت خارجه انگلستان بررسی سوابق همه8000 عضو اس اس را بر عهده داشت که از سوی دولت انگلستان به آن ها پیشنهاد اقامت در این کشور شده بود. بنا به گزارش های به جای مانده از ان دوران، این بررسی عمدتا فقط شامل پرسش از خود این افراد می شد که آیا در وحشی گری ها و جنایات جنگی نقش داشته اند یا خیر.
