درباره سند منتشر شده در آسوشیتدپرس گمانه‌های دیگری نیز وجود دارد. اکنون که آژانس بین‌المللی انرژی اتمی مدعی شده نامه‌ای به سازمان انرژی اتمی ایران داده و در آن موضوع نشت اطلاعات محرمانه ایران توسط آژانس بشدت تکذیب شده، می‌توان درباره این گمانه‌ها اظهارنظر کرد.
یکی از این گمانه‌ها این است که سند منتشر شده توسط آسوشیتدپرس، مربوط به یک سند محرمانه میان ایران و آمریکا یا همان سند چهارم مربوط به توافق هسته‌ای است. سندی که مسائل فنی مربوط به برنامه هسته‌ای ایران در یک دوره زمانی 15 ساله در آن مورد توافق قرار گرفته است. به عبارتی نقشه راه میان ایران و آژانس برگرفته از همین سند محرمانه میان ایران و آمریکاست و آنچه درز کرده، در واقع مربوط به همان توافق محرمانه میان ایران و آمریکاست.
بر این اساس 3 گزینه متهم به درز اطلاعات محرمانه برنامه هسته‌ای ایران، عبارتند از آژانس- که این اتهام را بشدت تکذیب کرده است- 1+5 که براساس اظهارات کمالوندی، ایران تاکنون سند مکتوبی از توافق را در اختیار آنها قرار نداده است و آمریکا.
به اعتقاد کارشناسان، گره ماجرای درز اطلاعات محرمانه برنامه هسته‌ای ایران، می‌تواند به دست سازمان انرژی اتمی باز شود. علی‌اکبر صالحی که مسؤول نخست آنچه به لحاظ فنی بر سر برنامه هسته‌ای ایران آمده، است باید درباره سند محرمانه میان ایران و آمریکا شفاف‌سازی کند.
سوال کلیدی که صالحی باید پاسخ آن را به افکار عمومی بدهد این است: متن نقشه راه میان ایران و آژانس آیا برگرفته از توافق محرمانه میان ایران و آمریکا بوده است؟ اگر اینگونه بوده، اولا چرا سازمان انرژی اتمی، درباره این سند شفاف‌سازی نکرده، ثانیا چرا درباره گزینه‌های متهم به درز اطلاعات محرمانه، نامی از آمریکا برده نشده است. البته در این میان یک سوال بسیار اساسی از صالحی نیز وجود دارد: اگر سند منتشر شده از برنامه هسته‌ای ایران از توافق محرمانه میان ایران و آمریکا درز کرده، اساسا نکته یا گوشه‌ای از برنامه هسته‌ای ایران وجود دارد که از دید آمریکایی‌ها پنهان مانده باشد؟ و اگر اینگونه باشد و اطلاعات مربوط به برنامه هسته‌ای ایران در اختیار آمریکایی‌ها قرار گرفته باشد، دیگر چه حساسیتی نسبت به حراست از اسناد محرمانه ایران در آژانس باقی می‌ماند؟
****
