به گزارش مشرق به نقل از جام، بخش عمده برنامه اين هفته [زن امروز] تلويزيون فارسي صداي امريکا به بررسي پرونده "آمنه بهرامي" و خاتمه شيرين آن اختصاص يافته بود. مهشيد نديري (مجري زن امروز) در مقدمه گفت:
«خبر صرف نظر کردن آمنه بهرامي از اجراي حکم قصاص و چشم پوشي او از انتقام، شادماني و استقبال سازمان هاي حقوق بشري به ويژه عفو بين الملل، فعالان زن و شخصيت هاي سياسي را در پي داشت.»
پس از اين مقدمه، آمنه بهرامي از طريق تلفن روي خط تماس برنامه آمد و با لحني اعتراض گونه عنوان کرد:
«قصاص، انتقام نيست. من انگشت روي قصاص گذاشتم چون طبق قانون قرآن و اسلام قصاص حق من بود. من به دنبال حکم قصاص بودم تا به امثال مجيد ثابت کنم رنجي که به امثال من تحميل کرديد خودتان هم مستحق چشيدن آن هستيد. ما يک جامعه مسلمانيم، پس قصاص را گرفتم و در انتها هم که گذشت کردم به سفارش خود قرآن عمل کردم. خداوند مي فرمايد: "اي بنده من! اگر ببخشي پاداش و لذتي بيشتر به تو عطا مي کنم". من او را بخاطر خدا و کشورم، بخاطر مددکاران و خانواده ام بخشيدم نه بخاطر حقوق بشر و سازمان هاي زنان. هنوز هم تأکيد مي کنم که بعد از اين، حکم قصاص براي اسيدپاشي هست و من آن را تا مرحله اجرا بردم تا اين حق براي قربانيان پس از من ثابت بماند.»
مجري از آمنه پرسيد: شما بارها در مصاحبه هاي مختلف از فعالان حقوق بشر گله کرده ايد. دليل اين آزردگي چيست؟
آمنه پاسخ داد:
«وقتي دولت اسپانيا به من اعلام کرد که اگر به آنها پناهنده نشوم کمکم نمي کنند، يکي از همين فعالان حقوق بشر بنام خانم "مقدم" در بارسلون از طرف يک سازمان فمينيستي به ملاقاتم آمد. از او براي پيگيري ادامه مراحل درمانم تقاضاي کمک کردم -چهره آن خانم را هنوز به خاطر دارم چون آن موقع هنوز با يک چشم مي ديدم- به او گفتم آيا کمکم مي کنيد تا باقيمانده بينائيم را حفظ کنم؟ ايشان با يک غرور خاصي دستش را کرد لاي موهايش و جواب داد: متأسفم، ما حقوق بشري ها روي گنج ننشسته ايم، برو از دولتت کمک بگير!
همينطور خانم "شيرين عبادي" ؛ از ايشان هم بارها درخواست کمک کردم و اهميتي نداد. از "خانه زنان فمينيست" کمک خواستم دريغ کردند. بارها و بارها دست کمک خواهي دراز کردم اما هيچکدامشان دستم را نگرفتند. تا اينکه بالاخره در يکي از پناهگاه هاي آوارگان خياباني که دولت اسپانيا و مؤسسه زنان در آنجا اسکانم داده بودند، بينايي خودم را در غربت از دست دادم.»
شرح حال آمنه به قدري دردآور و غم انگيز بود که مجري برنامه زن امروز را بر آن داشت بگويد: گذشته را نميدانم چه بگويم ولي اميدوارم از اين به بعد فعالان حقوق بشري آمنه را تنها نگذارند!
صحبت هاي دکتر "صبوري" پزشک و مددکار آمنه هم در اين رابطه شنيدني است. او که از استوديوي نيويورک صداي امريکا به برنامه پيوسته بود گفت:
« آمنه را در اسپانيا در اقامتگاه پناهجويان بي خانمان اسکان داده بودند. محلي که متأسفانه جايگاه اشرار، معتادان و زنان هرزه خياباني بود... سازمان هاي حقوق بشري بايد جوائز خود را به زنان صبور و رنج کشيده اي مثل آمنه بدهند نه اينکه فقط ملاکشان اين باشد که جايزه به کسي تعلق بگيرد که داد و فرياد کند و از داخل مملکت افشاگري کند. نه اينکه فقط منتظر باشند تا يکي بيايد مصاحبه کند که حق اين را خوردند حق آن را خوردند و غيره و ذلک...»

 

اما قسمت تأسف برانگيز اين برنامه، اظهارات فرافکنانه و حاکي از عصبانيت "شيرين عبادي" در توجيه عملکرد خود و ساير گروه هاي حقوق بشري در اين زمينه بود. توجهتان را به خلاصه اي از سخنان اين مدعي حقوق بشر و دارنده جايزه صلح نوبل که در اواخر برنامه به جمع مهمانان اضافه شده بود جلب مي کنيم:
«در اين باره که فعالان حقوق بشر در ايران خصوصا خانم مقدم درخصوص آمنه کم کاري کرده اند يا خير بايد بگويم مسأله ايشان در حيطه وظائف فعالان حقوق بشر نيست! مسأله ايشان برميگردد به امنيت عمومي جامعه که فعالان حقوق بشري نقشي در آن ندارند و مسئوليتش با پليس است! ضايعات جسمي آمنه هم که بيشتر از حد عادي است دليلش نبود امکانات پزشکي مناسب در آن موقعيت مي باشد، فعالان حقوق بشر که امکانات پزشکي و درماني ندارند! خانم مقدم که اسمشان برده شد مثل بقيه فعالان حقوق بشر مورد غضب حکومت هستند و ناگزير از ترک کشور شده اند. ولي اين بخش ماجراي آمنه که بايد ديه او با ديه کامل يک مرد برابر باشد در حيطه وظائف گروه هاي حقوق بشري است. يعني افشاگري در آنچه مربوط به کرامت انساني افراد است. مدافعان حقوق بشر بايد سعي در اصلاح قوانين بکنند از طريق اعتراض و افشاگري. من بارها گفته ام اين قوانيني که الان به اجرا در مي آيند اسلامي نيستند بلکه تعبير نادرست مجريان از اسلام است. در حقيقت ديه زن و مرد بايستي مساوي باشد...»
گفتني ها در اين باب بسيار است. با اين حال "جام نيوز" بدون هيچ توضيح و تفصيل اضافه اي قضاوت را بر عهده وجدان بيدار شما مي گذارد...