به گزارش خبرنگار ورزشی مشرق، بازی دو تیم پرسپولیس و ملوان به میزبانی تهرانی ها، در ورزشگاه آزادی تهران برپا شد. احتمالا، یا این رقابت را دیده اید یا آن که از نتیجه آن با خبر هستید. اما این بازی که از نظر فنی چندان هم جالب نبود و هواداران دو تیم را نیز راضی نکرد، با حواشی اسف باری همراه بود که تا این روز به آن چندان پرداخته نشده است.
اگر نگارنده این سطور در محل برگزاری حضور نداشت، شاید باور نمی کرد چنین اتفاقی مقابل دیدگان مدیران باشگاه پرسپولیس که داعیه دار امر فرهنگی هستند، روی داده باشد و آنها نیز سکوت کرده و زبان در کام فرو برده باشند. البته این حیرت زمانی بیشتر می شود که محمد مایلی کهن به عنوان مدیر فنی پرسپولیس، در ورزشگاه حضور داشت و شاهد اتفاقاتی بود که کاش نبود.
در دقایقی از این رقابت که کیفیت بازی میزبان نیز افت فاحشی داشت، به یک باره شاهد فحاشی هواداران این تیم به معدود هواداران ملوان بودیم که در گوشه ای از ورزشگاه حضور داشتند و به تشویق تیم محبوبشان می پرداختند. این وضعیت که به نظر می رسید با مداخله لیدرهای باشگاه متوقف شود، نه تنها تغییر نکرد که هر چه گذشت، تشدید شد و آن چنان فضا را متاثر کرد که می توان گفت، کمتر کسی به میدان توجه داشت.
فحاشی و هتک حرمت هواداران پرسپولیس به قدری شدید و به دور از اصول اخلاقی بود که نمی توان آنها را در این نوشتار منعکس کرد؛ اما چندین نکته وجود دارد که تاملی در آنها، هر خواننده بی طرفی را به فکر فرو می برد.
اول. این اتفاقات در حالی روی می داد که لیدرها پرسپولیس (مشوقین رسمی این تیم که حقوق ثابت دریافت می کنند) در جایگاه ها حضور داشتند و واکنشی نشان نمی دادند. این در حالیست که وقتی حاضران در ورزشگاه به حمایت از علی دایی (سرمربی فصل گذشته که به دلیل اختلاف با حبیب کاشانی از این تیم جدا شد) پرداختند، این اشخاص به تکاپو افتادند تا هر چه سریعتر این جو را تغییر دهند. به راستی، مدیریت باشگاه پرسپولیس در رابطه با این لیدرها چه سازماندهی صورت داده است؟ ملاک انتخاب آنها چیست؟ آنچه از بیت المال صرف این افراد می شود، چه خروجی داشته و دارد؟ و ...
دوم. این اتفاقات در حالی روی می داد که مدیریت پرسپولیس را حبیب کاشانی برعهده دارد و مدیریت فنی را محمد مایلی کهن. نیازی به بیان سوابق این افراد نیست که همگی مشهور به پاکدستی و تدین هستند. بر آنها چه رفته که در این مجموعه چنین اتفاقی روی می دهد؟ آیا نباید انتظار داشت باشگاهی منطبق با باورهای فرهنگی و ارزشی را ساماندهی کنند؟ البته، این سکوت از مایلی کهن عجیب تر بود که خود یک بار اماج چنین هتاکی و فحاشی هایی قرار گرفت و قلم بر دست گرفته و نامه نگاری کرد!
سوم. امروز این اتفاق در ورزشگاه آزادی روی داد و نمونه ای از وضعیت فرهنگی حاکم بر فوتبال و ورزش این مرز و بوم است که سراشیبی سقوط را با سرعتی خیره کننده می پیماید. البته، چون میزبان سرخ ها بودند، کسی اعتراضی نکرد؛ اما اگر انزلی چی ها در بازی برگشت به جبران این حرکات بپردازند، همه بوق در دست نگرفته و علیه آنها نمی تازیم؟ البته، بگذریم که احتمالا جرایم انضباطی و محرومیت هایی نیز شامل حال آنها می شود!
چهارم. بر این وضعیت نباید گریست؟