به گزارش گروه بين الملل مشرق، بعد از اينكه اصطلاح "قدرت نرم" از سوي ادبيات ديپلماتيك آمريكا در سياست‌هاي خاورميانه‌اي حزب عدالت و توسعه تركيه وارد شد، اين كشور بر روي نقش تركيه در حوادث سوريه حساب باز كرده است. در همين راستا در طول يك هفته "سونر چاگاپتاي" مدير بخش مطالعات تركي در آكادمي مطالعات خاور نزديك واشنگتن دو گزارش در مورد مواضع اخير تركيه در قبال حوادث سوريه نوشته است؛ اين دو گزارش با نام‌هاي برپايي منطقه بي‌طرف در داخل سوريه براي حمايت از آوارگان سوري و احتمال حمله تركيه نظامي به داخل خاك سوريه منتشر شده‌اند.
جالب اينجاست كه اين گزارش‌ها كه در روزنامه "حريت" تركيه منتشر شده‌اند آشکارا سياست‌هاي آمريكا را ترويج مي‌كنند و هرگز به اقدامات منفي تركيه در قبال سوريه توجهي ندارند.
اين گزارش در ادامه با اشاره به ناآرامي هاي موجود در سوريه مي‌نويسد كه بيش از 12 هزار سوري تاكنون به داخل خاك تركيه پناهنده شده‌اند که آنكارا از ادامه اين روند ابراز نااميدي كرده و منطقه‌اي را در مرز براي ثبت ورود شهروندان سوري به اردوگاه‌ها تعيين كرده است.
اين گزارش مي‌افزايد كه در عين حال، نخستين واكنش طبيعي حزب عدالت و توسعه در تركيه به ناآرامي‌هاي موجود در سوريه اين است كه از درگيريهاي احتمالي دوري كرده و سعي كند روابط خوب خود با دمشق را حفظ نمايد. اين حزب از زمان رسيدن به قدرت در سال 2002 ميلادي، سياست بحران زدايي با كشورهاي همسايه را در دستور كار خود قرار داده و سوريه نيز در همين راستا به عنوان يكي از همسايگان تركيه به دوستان اين كشور تبديل شده است.
البته اين سياست ممكن است تا ادامه روند بحران در سوريه ادامه پيدا نكند، چرا كه در صورت كشيده شدن درگيري‌ها به شهر حلب كه تنها در فاصله 48 کيلومتري از مرزهاي تركيه قرار دارد، تعداد بسيار زيادي از شهروندان سوري عازم تركيه خواهند شد و نبايد فراموش كنيم كه حزب كارگران كردستان كه اقدامات تروريستي مخربي را عليه تركيه انجام مي‌دهند، نيز در مناطق شمالي تركيه مستقر هستند و ممكن است اعضاي اين حزب نيز با آوارگان سوري داخل خاك تركيه شده و در آنجا دست به فعاليت‌هاي تروريستي بزنند كه اين از ديد آنكارا اقدامي غير قابل قبول است.
اين گزارش تاكيد دارد كه اولين واكنش تركيه در قبال سوريه مي‌تواند كنترل بحران دراين كشور باشد، به همين علت پيش‌بيني مي‌شود كه اين حزب تا حد ممكن وارد بازي دخالت نظامي مستقيم در تركيه نشود. به جاي آن ممكن است عزم خود را در ايجاد منطقه بي طرف در مرزهاي خود با سوريه جزم تر كند تا به اين ترتيب بتواند به شهروندان و آوارگان سوري در داخل مرزهاي خود پناه داده و كمك‌هاي غذايي به آنها برساند. اين اتفاق البته در سال 1991 ميلادي نيز براي تركيه روي داده بود، در آن سال صدام با آغاز جنگ خليج باعث شد تا بيش از يك و نيم ميليون عراقي كرد به داخل خاك تركيه وارد شوند، آنكارا در آن زمان با ايجاد منطقه بي‌طرف در مرزهاي خود با عراق اين آوارگان را اسكان داد.
به اين ترتيب احتمالا ايجاد منطقه بي‌طرف در داخل خاك سوريه از سوي تركيه مي‌تواند بهترين گزينه براي دوري از دخالت نظامي بنا به دلايل انساني باشد.
اين گزارش در ادامه به بررسي سناريوي آغاز جنگ تركيه عليه سوريه نيز پرداخته و مي‌نويسد كه بعد از ايجاد شكاف در روابط دو طرف آنكارا نگراني خود را از حوداث سوريه اعلام كرد، به همين علت ممكن است با بي فايده برشمردن برپايي اردوگاه و منطقه بي‌طرف در مرزهاي دو طرف، آنكارا اقدام به حمله نظامي به سوريه بكند.
به نوشته اين گزارش دخالت نظامي تركيه در سوريه مي تواند همه چيزهايي كه ما درباره تركيه مي‌دانيم را دگرگون كند، به عنوان مثال با وجود شكاف‌هاي داخلي در ميان گروه‌هاي سياسي تركيه، اين جنگ مي‌تواند تمام گروه‌ها را به گرد حزب عدالت و توسعه جمع كند، البته بايد به اين نكته نيز اذعان كرد كه اقدام نظامي موفق عليه سوريه مي‌تواند جايگاه ارتش كه اين روزها بشدت مخالف سياست‌هاي حزب حاكم تركيه است و حتي به كودتا عليه اين حزب دست زده را در اين كشور تقويت كند و اين بر خلاف منافع عدالت و توسعه است.
در صورت بروز جنگ همچنين روابط قوي كه حزب عدالت و توسعه از سال 2002 ميلادي با سوريه بنا نهاده بود، به هم مي ريزد، چرا كه آنكارا كه پيش از اين سوريه را عاملي براي بي ثباتي در منطقه نمي‌دانست و اسرائيل را مشكل واقعي منطقه قلمداد مي كند، با تغيير اساسي ديدگاه‌هاي خود مي تواند روابط خود با اسرائيل را نيز با تغييري بنيادين مواجه كند.
اين گزارش مي‌افزايد كه فشارهاي دولت تركيه بر سازمانهاي غيردولتي براي شركت نكردن در كاروان آزادي2 تغيير ديدگاه‌هاي تركيه در مورد كشورهاي منطقه را نشان مي‌دهد، اين جنگ همچنين مي‌تواند به روابط خوب آنكارا با تهران كه از مدتي قبل عليه آمريكا آغاز شده بود، پايان دهد و روابط آنكارا با واشنگتن را بهبود بخشد.
اين در حالي است كه از سال 2003 ميلادي بسياري از ترك‌ها عقيده دارد كه آمريكا به تركيه اهميتي نمي‌دهد و دو كشور منافع متناقضي در خاورميانه دارند، البته در مقطع كنوني دو كشور در مورد سوريه بصورت مشترك فكر مي‌كنند و همين موضوع مي‌تواند دو طرف را به ايجاد هماهنگي بيشتر در سياست‌هاي خود در قبال منطقه سوق دهد، اين در حالي است كه دخالت نظامي تركيه در سوريه نيز مي‌تواند با حمايت مستقيم آمريكا مواجه شده و عمق روابط ميان دو كشور را به صورت غير قابل پيش‌بيني افزايش دهد، اين همان موضوعي است كه مي‌تواند پيچيدگي‌هاي بيشتري در اوضاع منطقه ايجاد كند.
جالب اينجاست كه اين گزارش‌ها كه در روزنامه "حريت" تركيه منتشر شده‌اند آشکارا سياست‌هاي آمريكا را ترويج مي‌كنند و هرگز به اقدامات منفي تركيه در قبال سوريه توجهي ندارند.
اين گزارش در ادامه با اشاره به ناآرامي هاي موجود در سوريه مي‌نويسد كه بيش از 12 هزار سوري تاكنون به داخل خاك تركيه پناهنده شده‌اند که آنكارا از ادامه اين روند ابراز نااميدي كرده و منطقه‌اي را در مرز براي ثبت ورود شهروندان سوري به اردوگاه‌ها تعيين كرده است.
اين گزارش مي‌افزايد كه در عين حال، نخستين واكنش طبيعي حزب عدالت و توسعه در تركيه به ناآرامي‌هاي موجود در سوريه اين است كه از درگيريهاي احتمالي دوري كرده و سعي كند روابط خوب خود با دمشق را حفظ نمايد. اين حزب از زمان رسيدن به قدرت در سال 2002 ميلادي، سياست بحران زدايي با كشورهاي همسايه را در دستور كار خود قرار داده و سوريه نيز در همين راستا به عنوان يكي از همسايگان تركيه به دوستان اين كشور تبديل شده است.
البته اين سياست ممكن است تا ادامه روند بحران در سوريه ادامه پيدا نكند، چرا كه در صورت كشيده شدن درگيري‌ها به شهر حلب كه تنها در فاصله 48 کيلومتري از مرزهاي تركيه قرار دارد، تعداد بسيار زيادي از شهروندان سوري عازم تركيه خواهند شد و نبايد فراموش كنيم كه حزب كارگران كردستان كه اقدامات تروريستي مخربي را عليه تركيه انجام مي‌دهند، نيز در مناطق شمالي تركيه مستقر هستند و ممكن است اعضاي اين حزب نيز با آوارگان سوري داخل خاك تركيه شده و در آنجا دست به فعاليت‌هاي تروريستي بزنند كه اين از ديد آنكارا اقدامي غير قابل قبول است.
اين گزارش تاكيد دارد كه اولين واكنش تركيه در قبال سوريه مي‌تواند كنترل بحران دراين كشور باشد، به همين علت پيش‌بيني مي‌شود كه اين حزب تا حد ممكن وارد بازي دخالت نظامي مستقيم در تركيه نشود. به جاي آن ممكن است عزم خود را در ايجاد منطقه بي طرف در مرزهاي خود با سوريه جزم تر كند تا به اين ترتيب بتواند به شهروندان و آوارگان سوري در داخل مرزهاي خود پناه داده و كمك‌هاي غذايي به آنها برساند. اين اتفاق البته در سال 1991 ميلادي نيز براي تركيه روي داده بود، در آن سال صدام با آغاز جنگ خليج باعث شد تا بيش از يك و نيم ميليون عراقي كرد به داخل خاك تركيه وارد شوند، آنكارا در آن زمان با ايجاد منطقه بي‌طرف در مرزهاي خود با عراق اين آوارگان را اسكان داد.
به اين ترتيب احتمالا ايجاد منطقه بي‌طرف در داخل خاك سوريه از سوي تركيه مي‌تواند بهترين گزينه براي دوري از دخالت نظامي بنا به دلايل انساني باشد.
اين گزارش در ادامه به بررسي سناريوي آغاز جنگ تركيه عليه سوريه نيز پرداخته و مي‌نويسد كه بعد از ايجاد شكاف در روابط دو طرف آنكارا نگراني خود را از حوداث سوريه اعلام كرد، به همين علت ممكن است با بي فايده برشمردن برپايي اردوگاه و منطقه بي‌طرف در مرزهاي دو طرف، آنكارا اقدام به حمله نظامي به سوريه بكند.
به نوشته اين گزارش دخالت نظامي تركيه در سوريه مي تواند همه چيزهايي كه ما درباره تركيه مي‌دانيم را دگرگون كند، به عنوان مثال با وجود شكاف‌هاي داخلي در ميان گروه‌هاي سياسي تركيه، اين جنگ مي‌تواند تمام گروه‌ها را به گرد حزب عدالت و توسعه جمع كند، البته بايد به اين نكته نيز اذعان كرد كه اقدام نظامي موفق عليه سوريه مي‌تواند جايگاه ارتش كه اين روزها بشدت مخالف سياست‌هاي حزب حاكم تركيه است و حتي به كودتا عليه اين حزب دست زده را در اين كشور تقويت كند و اين بر خلاف منافع عدالت و توسعه است.
در صورت بروز جنگ همچنين روابط قوي كه حزب عدالت و توسعه از سال 2002 ميلادي با سوريه بنا نهاده بود، به هم مي ريزد، چرا كه آنكارا كه پيش از اين سوريه را عاملي براي بي ثباتي در منطقه نمي‌دانست و اسرائيل را مشكل واقعي منطقه قلمداد مي كند، با تغيير اساسي ديدگاه‌هاي خود مي تواند روابط خود با اسرائيل را نيز با تغييري بنيادين مواجه كند.
اين گزارش مي‌افزايد كه فشارهاي دولت تركيه بر سازمانهاي غيردولتي براي شركت نكردن در كاروان آزادي2 تغيير ديدگاه‌هاي تركيه در مورد كشورهاي منطقه را نشان مي‌دهد، اين جنگ همچنين مي‌تواند به روابط خوب آنكارا با تهران كه از مدتي قبل عليه آمريكا آغاز شده بود، پايان دهد و روابط آنكارا با واشنگتن را بهبود بخشد.
اين در حالي است كه از سال 2003 ميلادي بسياري از ترك‌ها عقيده دارد كه آمريكا به تركيه اهميتي نمي‌دهد و دو كشور منافع متناقضي در خاورميانه دارند، البته در مقطع كنوني دو كشور در مورد سوريه بصورت مشترك فكر مي‌كنند و همين موضوع مي‌تواند دو طرف را به ايجاد هماهنگي بيشتر در سياست‌هاي خود در قبال منطقه سوق دهد، اين در حالي است كه دخالت نظامي تركيه در سوريه نيز مي‌تواند با حمايت مستقيم آمريكا مواجه شده و عمق روابط ميان دو كشور را به صورت غير قابل پيش‌بيني افزايش دهد، اين همان موضوعي است كه مي‌تواند پيچيدگي‌هاي بيشتري در اوضاع منطقه ايجاد كند.
