به گزارش مشرق، 5 آبان سال 93 شورای اقتصاد با درخواست وزارت راه و شهرسازی برای اختصاص 22 میلیارد روپیه جهت خرید ریل از هند موافقت کرد. در آن روزها نرخ هر روپیه 436 ریال (43 تومان) بود که 22 میلیارد روپیه معادل حدود 1000 میلیارد تومان بود.
در حال حاضر هر روپیه با رشد بیش از 30درصدی به 570 ریال (57 تومان) افزایش یافته و به این ترتیب دولت باید حدود 1250 میلیارد تومان برای خرید ریل به هندی‌ها پرداخت کند. ساخت هر کیلومتر خط‌آهن تقریباً 120 تن ریل می‌خواهد، به‌عبارت دیگر ساخت 1000 کیلومتر خط‌آهن نیازمند 120هزار تن ریل است. نرخ کنونی هر تن ریل نیز بین 1000 تا 1300 دلار است که میانگین آن 1150 دلار خواهد بود.
از این رو با مبلغ مذکور حدود 3100 کیلومتر ریل هندی برای توسعه شبکه ریلی کشور، جایگزینی ریلهای فرسوده و افزایش ظرفیت شبکه حملونقل ریلی خریداری می‌شود.
در دولت کنونی وزارتخانه عریض و طویل راه و شهرسازی سالانه توانسته در خوشبینانه‌ترین حالت ممکن حدود 300 کیلومتر خط‌آهن را بسازد. رزومه عملکردی این وزارتخانه گویای این واقعیت است که وزارت راه و شهرسازی برای حداقل 10 سال آینده درخواست خرید ریل هندی را به شورای اقتصاد داده است.
این در حالی است که کارخانه ذوب‌آهن اصفهان به‌زودی تولید ریل پیشرفته UIC60 را آغاز می‌کند.
سخنگوی شرکت ذوب‌آهن با بیان اینکه کل نیاز ریل کشور سالانه حدود 150هزار تن ریل است از انجام تست سرد ریل ایرانی تا پایان ماه جاری خبر داده و به تسنیم گفته است: از اول تیرماه ریل ایرانی تولید می‌شود.
کجباف با اشاره به اینکه از دو سال گذشته پروژه تولید ریل برای واگنهای پرسرعت (UIC60) در شرکت ذوب‌آهن کلید خورده است، افزود: در سالهای 81 تا 89 ذوب‌آهن 30هزار تن ریل (U33) تولید کرد، اما متأسفانه به‌دلیل اینکه خریداری در بازار وجود نداشت این پروژه متوقف شد.
وی با تأکید بر اینکه پروژه جدید تولید ریل تحت استاندارد اروپایی آغاز شده است، اضافه کرد: تولید ریل کارخانه ذوب‌آهن براساس نیاز داخلی و خارجی انجام خواهد شد، البته کل نیاز ریل کشور به‌شرط تحقق تمام پروژه‌ها حدود 150هزار تن در سال است که ذوب‌آهن امکان تأمین تمام آنها را دارد.
کجباف با اشاره به قرارداد کارخانه ذوب‌آهن با راهآهن گفت: برای فروش ریلهای تولیدی ذوب‌آهن به راهآهن با این شرکت در حال مذاکره هستیم و به‌محض تحقق نتیجه آن را اعلام می‌کنیم.
طی ماه‌های اخیر برخی شرکتهای حملونقل ریلی مذاکره با اروپایی‌ها برای واردات واگنهای دست‌دوم را احیا کرده‌اند و مدیران ذی‌ربط نیز به این مسئله اذعان دارند و تا امروز اقدامی برای جلوگیری از آن انجام نداده‌اند. بین کشورهای اروپایی نیز سوئیس از جذابیت خاصی برای شرکتهای حملونقل ریلی ایرانی برخوردار است و گویا توانمندی‌های داخلی از سوی این شرکتها دیده نمی‌شود.
البته چندی پیش مدیرعامل شرکت حملونقل ریلی رجا بی‌پولی را عامل خرید واگنهای دست‌دوم اعلام کرده بود. از سوی دیگر در آستانه تولید ریلی ایرانی، وزارت راه و شهرسازی بحث واردات ریل هندی را با شدت بیشتری دنبال می‌کند و این مسئله در سال اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل تأسف‌بار است. وزارت راه و زیرمجموعه‌های آن می‌توانند نیاز یک سال خود را به ریل از طریق واردات تأمین کنند، نه نیاز 10 سال آینده را.
