به گزارش مشرق، برای بسیاری از علاقه‌مندان به موسیقی بارها پیش آمده که هنگام شنیدن آهنگی، مدام با خودشان کلنجار می‌روند که این آهنگ را قبلا کجا شنیده‌اند؟ حتی با این که برای اولین بار آهنگ شنیده می‌‌شود، بازهم به نظر آشنا می‌آید و حتی می‌توان ملودی‌اش را زیر لب زمزمه کرد؛ اینجاست که با مفهومی تحت عنوان «کاور» آشنا می‌شویم. مفهومی که در موسیقی ایرانی کاربردی نسبتا زیاد دارد اما اگر مخاطب جدی موسیقی باشید و کارهای خواننده‌هایی که به طور قانونی در داخل کشور فعالیت می‌کنند را رصد کنید، مدام با آهنگ‌هایی مواجه می‌شوید که به نظر آشنا می‌آیند!

ایران عضو کنوانسیون‌ «بِرن» نیست، اما در سال 2001 به عضویت «ویپو» درآمد. ویپو (world intellectual property organization) یکی از شانزده آژانس تخصصی زیر مجموعه سازمان ملل متحد است که در ایران با نام «سازمان جهانی مالکیت فکری» شناخته می‌شود. ویپو در سال 1967 برای تشویق آثار خلاقانه در راستای حمایت از مالکیت معنوی در جهان تاسیس شد. این سازمان با وجود اینکه 184 عضو دارد اما در زمینه کپی رایت از توان اجرایی کمی برخوردار است.

فارغ از ورود کردن به مباحث قانونی و حقوقی «اقتباس»، «کاور» و یا «سرقت هنری» در این مطالب، یک آهنگ از خوانندگان کشور که به هردلیل «شباهتی» با یک آهنگ غیرایرانی دارد به همراه نسخه خارجی آن قطعه منتشر می‌شود.

در انتشار این قطعات فقط «شباهت» بین دو قطعه موسیقایی مد نظر است و قضاوتی درباره کاور و یا کپی بودن یا نبودن اثر صورت نمی‌گیرد. در بخش پنجم سلسله گزارش‌های «شباهت‌های اتفاقی» یکی از آهنگ‌های محسن چاوشی مورد توجه قرار گرفته است.

آهنگ «شیر مردا » محسن چاوشی (2011):

آهنگ «Vitis Vinifera» «دیونو» (2006):