به گزارش مشرق به نقل از خبر، این سوالی است كه این روزها ذهن بسیاری از اصولگرایان را معطوف به خود كرده است تا وحدتی مثال زدنی را در انتخابات مجلس نهم به نمایش گذارند. وحدتی كه باید در قالب ارائه تنها یك لیست واحد به منصه ظهور درآید.
این تلاشی بود كه در آستانه انتخابات مجلس هشتم نیز صورت گرفت و در قالب مدل انتخاباتی 6+5 دنبال شد. با تمامی تلاش‌هایی كه در آن برهه صورت گرفت، باز هم اصولگرایان با یك لیست واحد، وارد عرصه انتخابات نشدند و دو لیست، یكی از سوی جبهه متحد اصولگرایان و دیگری از سوی اصولگرایان مستقل ارائه شد. مهمترین دلیل در عدم تحقق یك لیست واحد نیز فقدان حضور نمایندگانی از برخی طیف‌های اصولگرا در جبهه متحد بود.
اگرچه این عدم اجماع در پایتخت، تنها یكی از كرسی‌ها را به نامزد گروه رقیب یعنی اصلاح طلبان داد اما در برخی از دیگر شهر‌ها كرسی‌های بیشتری را از اصولگرایان گرفت و پیروزی‌ای كه می‌توانست با «قاطبه نامزدها»ی اصولگرا باشد را به پیروزی «اكثریت نامزدها» تقلیل داد.
چهار سال پس از این تجربه، امروزه لزوم وحدت بیش از گذشته برای دلسوزان اصولگرا اهمیت دارد. چرا كه نه تنها رقیب اصلاح‌طلب كه بیم حضور نمایندگان یاز جریان موسوم به «انحرافی» نیز، دغدغه دیگری را رقم زده است. برای همین منظور است كه به لزوم پایبندی به تصمیمات جامعتین برای دفع مضرات جریان انحرافی تاكید بیشتری می‌شود و حضور نمایندگانی از سوی تمامی گروه‌های اصولگرا و شخصیت‌های سیاسی معتبر اصولگرا را الزامی می خوانند.
آنچه در پی می‌آید جدول مشروحی از مدل‌های پیشنهادی اصولگرایان برای ایجاد اجماع در انتخابات مجلس نهم است.