در زمان انقلاب نوجوان 16-17 ساله بودم. زادگاه من شهر خرمشهر است و با فعالیت‌هایی که من در خرمشهر شاهد بودم شرکت در راهپیمایی‌ها برای من جذابیت خاصی داشت. شور و حال مردم در روزهای پیروزی انقلاب جزو خاطرات فراموش نشدنی هر ایرانی است. شجاعت و شهامت مردم در دفاع از حریم ولایت در حمایت از امام خمینی (ره)، دفاع از از نام بلند انقلاب و شهیدانی که در این عرصه به شهادت رسیدند جزو گل‌واژه‌های افتخار انقلاب اسلامی ایران است.

بدون شک من هم مثل همه نوجوانان‌ آن زمان که شور و هیجان خاصی داشتم. تعطیل کردن مدارس، دوشادوش مردم قرار گرفتن و ... این ها اتفاقاتی بود که همه‌ نوجوانان آن زمان در آن شرکت داشتند و همراه مردم بودند. زیباترین خاطرات نوجوانی من در انقلاب مربوط به همین لحظه‌ها و ثانیه‌ها است.

 بله، پدرم به خاطر امام خمینی(ره) از خرمشهر به تهران آمده بود تا در مراسم استقبال از امام خمینی(ره) شرکت کند. و برای ما از شکوه بی نظیر مردم برای استقبال از امام خمینی(ره) تعریف می‌کرد. شور و هیجان خاصش برای طی کردن مسافت هزار کیلومتری که به عشق دیدن امام خمینی(ره) از خرمشهر به تهران آمده بود.

امام خمینی(ره) مردی بزرگ بود که توانست بر قلب ما حکومت‌ کند و زیباترین تاثیر را بر قلب‌های ایران و ایرانی بگذارد. انقلاب اسلامی بزرگترین ارمغانی است که امام خمینی(ره) با خودش به ایران آورد و به مردم کشور هدیه کرد.

کسانی که گذشته و قبل از انقلاب اسلامی را دیدند، می‌توانند به ارزش والای انقلاب پی ببرند. بزرگترها باید شرایط و جایگاه آن زمان کشور را برای نسل جوان تبیین کنند. در درون خانواده‌ها و حتی اقوام و آشنایان کسی اعتماد نمی‌کرد، مسائل روز جامعه را به راحتی بر زبان جاری کند. قبل از انقلاب، ساواک فضای رعب آور و وحشت آلودی را در جامعه به وجود آورده بود. به زانو درآمدن دولت در مقابل آمریکا و بیگانگان، به یغما بردن ثروت ملی کشور، فضای بدون آزادی در گوشه و کنار جامعه موج می‌زد. باید نسل جوان امروز ارمغان‌هایی که امروز در کشور شاهد هستیم مانند آزادی بیان و عقیده، که هر کس می‌تواند نظر مخالف خودش را بیان کند را قدر بداند. هم اکنون این فضای ارزشمند را با جان فشانی‌های شهدای انقلاب در اختیار داریم.

 سال‌های دفاع مقدس از پر افتخارترین سال‌های زندگی من است. زمانی که جنگ شروع شد، من نوزده ساله بودم. آنچه که از خرمشهر به یاد دارم جان فشانی‌های مردمی بود که با اتکال به خداوند و با دست خالی قریب به 35 تا 40 روز ماشین‌های جنگی دشمن را به زانو درآورده بودند و باکمال ناباوری جهانیان، حماسه‌ای بزرگ از مقاومت آفریدند.

سریال« کیمیا» توانست تنها گوشه‌ای کوچک از این عظمت را به نمایش بگذارد. یکی از هم کلاسی‌های من به نام«سید جعفر موسوی» در درگیری با نیروهای بعثی به شهادت رسید و روی صندلی او را با دسته‌ گل آذین بستیم و واژه شهید را با اسم و عکسش زینت بخش کلاسمان کردیم. کمبود امکانات، نبود مهمات، جلوگیری از اعزام نیرو به خرمشهر، بزرگترین خیانتی بود که بنی صدر کرد و این‌ها شاید تنها یکی از ده‌ها خاطرات من از خرمشهر و دفاع مقدس باشد.