به گزارش گروه جهاد و مقاومت مشرق، مراسم افتتاحیه سی و چهارمین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر آغاز شد و ایوبی دومین سخنران مراسم افتتاحیه جشنواره فیلم فجر بود که پیش از شروع سخنرانی گفت: چون قرار بر این شده است که امسال خیلی نوآوری داشته باشیم یک اختتامیه بدون سخنرانی خواهیم داشت؛ بنابراین امروز به قدر کافی صحبت خواهم کرد.

متن کامل این سخنرانی به این شرح است:

هنرمندان ارجمند و گرامی اهالی سینمای پرافتخار ایران

آغاز سال نوی سینما بر شما مبارک باد. سالی سرشار از غرور و پیروزی. سال پیروزی حکمت و عقلانیت ایرانی. سال پیروزی تمدن بر بربریت. سالی که کلیده واژه اش برجام است. و برجام یعنی پیروزی سخن بر شمشیر، یعنی ن و القلم و ما یسطرون یعنی و جادلهم بالتی هی احسن. و ما اینک در پسابرجامیم. جهان آغوشش را به روی سخن گشوده است. جهان همه گوش است. و ما یک دنیا سخن شنیدنی. و چه خوب که در جهان کنونی شنیدنی ها را می توان دید. و این است هنر سینما. و چه خوش اقبالند مردمانی که کلید داران گنج های گرانبهای سخن اند و دستی توانا در هنر تصویر دارند.

و ما در سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر رونمایی می کنیم از سخنان دیدنی فرهنگ و تمدن ایرانی و اسلامی. رمزگشایی می کنیم از قدرت اندیشه جوانان این سرزمین. می گشاییم سی و چهارمین دفتر مثنوی بلند سینمای ایران را. به نام فجرو به نام نور از سرزمین خور ( خورشید) به تماشا می خوانیم همه جهان را:
تماشا می روی؟ تماشا می خواهی؟
بیا اندرون من تماشاکن.
تفرج عالم خود و اندرون خود کردی
تفرج عالم من و اندرون من بکن «شمش تبریزی»

ما در سینما صبوری، همراهی و همدلی را مشق کرده ایم و امروز می بینیم میوه های این صبوری را. آشتی مردم با سینما، آشتی سینما با مردم. احترام به سینمای اندیشه وپاسداری از رونق گیشه. روزآمدی، نو شدن، جهانی شدن، حفظ ریشه ها و پیوند با اندیشه ها، حرکتی است که در سینما آغاز شده و پرشتاب به پیش می رود. «نوگرایی» ، روزآمدی و دست برداشتن از عادتهای کهنه و منسوخ را باید از مدیریت سینما آغاز کرد. سینمای دیجیتال با فکر و اندیشه و رفتار و مدیریت نگاتیو ناممکن است. می توانیم نوستالژی آپارات را در کلکسیون نوستالژیهای خود همچنان داشته باشیم. اما باید بدانیم که تند باد دیجیتال در سینمای ایران وزیدن گرفته. سینمای ایران پوست انداخته . چاره ای جز «نوگرایی» و روزآمدی نیست.

رویش جوانه های امید در سینما آغاز شده. پرده های سینما روز به روز پر رونق تر و نوتر و سفره سینما کم کم گسترده تر می شود. سینما به سبد کالای مردم بازمی گردد . با پایان تردید بخش خصوصی، سرمایه و هوش ایرانی به سوی ما می آید. با هجوم جوانان خوش ذوق، سینمای ایران به آوردگاه طرح ها و اندیشه های نو تبدیل شده.

به همه سینماگران عرصه های گوناگون از فیلم کوتاه تا داستانی و بلند، بشارت می دهم که موج تازه ای از صنعتی شدن در راه است. بر بستر بی انتهای وی .او .دی.، هر اثر دیدنی دیده خواهد شد. اقتصاد سینما و همه مناسبات به سود تولیدگران دگرگون می شود.

آری می توان دید رویش جوانه های امید را. و می توان حس کردوزیدن این نسیم جانبخش را. وزش بادصبایی که ابرهای تیره ناامیدی را از آسمان پرستاره فرهنگ ایران بیرون می راند. در این هوای صاف و پاک درخشش ستاره ها را می شود بهتر دید. و جشنواره سی و چهار، جشن ستاره ها با طعم نوگرایی است. آفرین می گویم به محمد حیدری که دیروز را دید ولی نگاهش به امروز و فردا بود. جشنواره ملی فجر جشن سینمای ایران و جشن سینماگران است. میزبان شمائید. خانه خانه شماست وچه خانه ایی که:
خاک و خس این خانه همه عنبر و مشک است
بانگ درِ این خانه همه بیت وترانه است

و آفرینی از ته دل به شما جوانانی که طراوات وشادابی و اندیشه های تازه را به سینما آوردید. شما آمدید تا نشان دهید که سینمای ایران ادامه دارد. تا با صدای بلند اعلام کنید که فرهنگ و هنر در این سرزمین پایان ناپذیر است. بی گمان شما به رسم ایرانی زانوی ادب خواهید زد در برابر بزرگانی که قامت در این راه به کمان نشانده اند تا شما سروگون و استوار بایستید. یادمان نمی رود این سفارش حضرت مولانا که:
مرغ پرنارسته چون پران شود لقمه هرگربه دران شود
چون درآرد پر بپرد او بخود بی تکلف بی صفیر نیک و بد

و درود می فرستم به همه آنها که هفته هاست که به پیشواز فجر شتافته اند. سلام می کنم به چشمان خسته، دستهای توانا، ذهنهای خلاق، ذوق سرشار و عشقتان به فرهنگ. شما که سراپا دیده اید بی آنکه دیده شوید. سراپاگوشید بی آنکه شنیده شوید. ادای احترام می کنم به شما اهالی بی ادعای رسانه. خبرنگاران، منتقدان، عکاسان و فیلمبرداران و همه شما که با عشق می کوشید تا سینمای ایران تا هنر این سرزمین و تا هنرمندان ایرانی دیده شوند.

و در پایان از طرف جامعه سینمایی درود می فرستیم بر قدمهای استور، نگاههای تیزبین، بازوان قدرتمند و قامتهای افراشته سرداران رشید، سربازان دلاور، پاسدارن حریم و حرم و رزمندگان مقاومت. و تقدیم می کنیم افتخارات سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر را به چشمان بر در مانده همسران وفرزندان شهیدان حرم. شهیدان مقاومت. پاسداران امنیت و آرامش ایران بزرگ.

بعد از سخنرانی نسبتا طولانی ایوبی، کلیپی از مجموعه فعالیت های شهید سیاح طاهری، شهید مدافع حرم در فعالیت های فرهنگی از جمله برگزاری مسابقه کتابخوانی در اندرزگاه درود؛ جشنواره فیلم های دانش آموزی دفاع مقدسی در مناطق مرحوم، برگزاری جشن کشتی دوستی بین کودکان ایرانی و عراقی  پخش شد.

تقدیر از شهید مدافع حرم با حضور رخشان بنی اعتماد، مهتاب کرامتی، فاطمه معتمدآریا و سیده زهرا حسینی

در ادامه این بخش، مراسم تقدیر از خانواده شهید سیاح طاهری به عمل آمد. رخشان بنی اعتماد، مهتاب کرامتی، فاطمه معتمدآریا و سیده زهرا حسینی، روای مشهور کتاب «دا» به روی سن آمدند.

سیده زهرا حسینی سخنان کوتاه خود را با شعر مشهور «ما زنده به آنیم که آرام نگیریم» آغاز کرد و گفت: شهید طاهری این شعر را با عملکرد خود اثبات کردند و ایشان برخلاف ظاهر آرامشان روحی ناآرام داشتند و طاقت این را نداشتند که ببینند مظلومی هست و سر آرام به بالین بگذارند.این شهید بزرگوار وحدت بین جامعه هنرمندان و سایر جامعه را در دستور کار خود قرار داده بود تا بتوانند از این وحدت برای پیشبرد فرهنگی امور استفاده کنند.. شهادت حق شهید سعید سیاح طاهری بود و من از همین جا به خانوده محترم این شهید تبریک می گویم، فقط باید تبریک گفت. تسلیت برای ماست که مانده ایم و تردید می کنیم. شهید راه خود را پیدا کرده بود.

فاطمه معتمد آریا نیز ضمن دعوت از همسر شهید طاهری برای حضور در سن در سخنان کوتاهی گفت:من در یک کشتی دوستی با ایشان آشنا شدم. وقتی که راجع به صلح حرف می زدیم در سالروز جنگ در شلمچه. یک کشتی دوستی بین بچه های عراقی و ایرانی به همت حبیب احمدزاده که همیشه پیام آور صلح است. آشنایی ما با صلح بود. هر جای جهان در این کره خاکی وقتی صحبت از صلح می شود من اولین کس هستم، برای من همیشه روی صلح حساب کنید.

مهتاب کرامتی نیز در سخنان کوتاهی گفت: خوشحالم که در این جمع در جشنواره فیلم های دانش آموزی بودم و از ایشان یاد گرفتم که می شود صبور بود و کار کرد.

رخشان بنی اعتماد نیز ضمن ادای احترام به همسر شهید سیاح طاهری گفت: گفته می شود که برای شناخت آدم ها بهتر است که با آنها همسفر یا همسفره شد. به ضرورت شرکت در جشنواره بی سروصدا اما موثر دانش آموزی همسفر و همسفره شهید بودم. از روح بزرگ ایشان گفتن ندارد. کسی که جوانی و سلامتش را در  جبهه های جنگ گذراند. ایشان به طور دائم در برنامه های مختلف فرهنگی که طراحی می کردند فعال بودند. ایشان احترام و باوری به حوزه سینما داشتند که فارغ از تفاوت های اعتقادی و دیدگاهی بسیار قابل توجه بود. آمدن و رفتن رسم روزگار است و بودن ما مثل پلک زدن است. اما بعضی وقت های رفتن برخی از آدم های چیزی را از جهان کم می کند که دیگر چیزی جای آن را پر نمی کند. ما در حال حاضر داغدار از دست دادن یدالله نجفی هستیم که معلم ما بود.اگر این موهبت نصیبت ما می شد که ذره ای از وجود شهید سیاح طاهری و مرحوم نجفی در وجود ما بود، جهان گلستان می شد.

همسر شهید طاهری نیز در سخنان کوتاهی اشاره ای به آیه ای از قرآن کرد: خداوند نعمت را بر چهار گروه تمام کرده است، انببیا، صدیقین و شهدا و صالحین. و جامعه به این ترتیب به سوی صلاح می رود. امثال سردار بزرگ اسلام، شهید حاج سعید طاهری که 8 سال دفاع مقدس را پشت سر گذاشت و روحش آرام نگرفت و در همه عرصه های هنری فعال بود نهایتا هنرش را با شهادت نشان داد که شهادت هنر مردان خداست. او بی آرم و بی قرار دفع خطر از حرم و حریم انقلاب اسلامی بود و تا خون نداد آرام نگرفت. حرف ها و نشست ها و فیلم های ما زمانی اثر می کند که خونی در طول تاریخ جاری شود. ایشان معتقد بودند سینما مخصوص یک قشر خاص در شهر تهران نیست. به مناطق مرحوم و روستاها می رفتند و سینما را برای آنها می بردند.به قول برادرمان پرویز پرستویی که می گفتند ما فکر می کردیم ایشان تدارکاتچی هستند دنبال نام نبودند و ایشان سرانجام به آرزویشان رسیدند و فقط همین ما را آرام می کند.