به گزارش وبلاگستان مشرق، ارسلان ظاهری بیرگانی در مطلب اخیر وبلاگ "سنگر باقیمانده" نوشت: بعضی براین باورند تنها برنامه ای در صدا و سیما که به طور تخصصی و بدون سانسور به یکی از مسایل کشور یعنی فوتبال می پردازد برنامه نود عادل فردوسی پور است!
عده ای دیگر می گویند این برنامه " زنده است به حاشیه" و گاهی که حاشیه ای در فوتبال نیست فردوسی پور خوب می داند که چگونه حاشیه بسازد. آنها معتقدند که همراه‌داشتن حداکثری تماشاچی دائمی، در اختیار داشتن طولانی‌ترین زمان پخش، مشارکت‌دادن بیشترین شخصیت‌های حقیقی و حقوقی در اجرای برنامه، مستظهر بودن به عالی‌ترین درجات حمایت سازمانی، بهره برداری از بازترین آنتن زنده ، گره خوردن به یکی از پر اتفاق‌ترین و حاشیه دارترین پدیده های اجتماعی یعنی فوتبال موجب گردیده است تا برنامه نود از قالب یک برنامه ورزشی فراتر رود.
همچنین می گویند در دهه‌ای که نود روی آنتن سیمای جمهوری اسلامی ایران بود نه تنها فوتبال ایران، پیشرفت چندانی نکرد و هر هفته نسبت به قبل دچار عقبگرد شد؛ بلکه این برنامه تبدیل به سنگری کارآمد برای زیر سوال بردن ارزشها، اخلاقیات، خط قرمزهای نظام جمهوری اسلامی ایران و ... شده است و در بیان مصادیق این موضوع هم ورود به مباحثی چون عملکرد دولت و مجلس، پارازیت ماهواره‌ها، رسمیت دادن تلویحی به "روز ولنتاین" و قبح زدایی از این مناسبت انحرافی، تبلیغ فیلم سینمایی "جدایی نادر از سیمین"، تمسخر فیلم "اخراجیها"، تمسخر تعطیلات اعلامی توسط دولت، مسئله دوپینگ در وزنه‌برداری، انتخابات آینده شوراها و مجلس شورای اسلامی، سفر استانی رییس جمهور به اردبیل ، برگزاری مراسم ختم و عزاداری در شب میلاد حضرت زهرا (س) و... را عنوان می کنند.
آنها همچنین متعجب اند که چگونه برای قربانیان فاجعه ژاپن در استادیوم آزادی ادای احترام می شود ولی سخنی از غیرت جوانان ایرانی که برای حمایت از مظلومان بحرین در استادیوم‌ها حاضر شدند در رسانه ملی و برنامه90 گفته نمیشود و شگفت زده‌اند که مجریان سیمای جمهوری اسلامی ایران در سخن گفتن از آمال و علایق غربزده شان آزادند ولی آرمان ها و شعائر انقلابی در غربت و انزوا به سر می برند.
نگارنده معتقد است : در اینکه نود برنامه ای پرطرفدار و جوان پسند است و این توانایی را دارد تا در ساعاتی پربیننده مردم را از تماشای ماهواره ها به خود جذب کند شکی نیست، لذا فرصتی است که باید بعنوان یک سوپاپ اطمینان از آن استفاده کرد. اما آیا عادل فردوسی پور که خود مدام بر "عدم دخالت سیاسیون در فوتبال" اصرار دارد، می تواند در سایه تساهل و چراغ سبزهای مکرر مسئولان صدا و سیما و شبکه سوم، همچنان با عبور از خط قرمزهای اخلاقی و شرعی و نشان دادن صحنه‌های نامتعارف و ورود به مسائل سیاسی ، با زیرکی آراء و افکار خاص غیرفوتبالی خود را در پوشش مسائل فوتبالی به افکار عمومی تلقین کند؟
شاید عدم تحقق وعده مهندس ضرغامی در راه اندازی یک برنامه نود سیاسی (بعد از تعطیلی برنامه وحیدیامین پور) ، فردوسی پور را به این فکر انداخته تا خلاء موجود را پر کند! به تعبیر دیگر "آنقدر نود سیاسی نیامد تا نود سیاسی شد!"
به همین خاطر است که در کنار خیل دوستداران این برنامه، طیف قابل توجهی از منتقدان نیز شکل گرفته اند که در خصوص هیچکدام از برنامه های تلویزیون مشابهی برای آن یافت نمی شود. در پایان باید گفت اگر برنامه نود بخواهد به همین رویه خود ادامه دهد بزودی باید منتظر گوشه و کنایه ها و دخالت های فردوسی پور در مسائل و موضوعات متنوعی همچون طرح برخورد نیروی انتظامی با بدحجاب ها، حمایت از جریان انحرافی، انرژی هسته ای ، سهمیه نفت اوپک، ریشه های قیام مختار، علت انفجار پالایشگاه آبادان، نحوه توزیع یارانه ها و ... باشیم!
