نکات مهمی از منشور اخلاق رسانه ای از دیدگاه رهبر معظم انقلاب: وظیفهی دوم؛ اطلاع رسانی صادقانه و شفاف: * معتقدم که آزادى قلم و بیان، حقِ‏ مسلّم مردم و مطبوعات است. در این هم هیچ تردیدى ندارم و این جزء اصول مصرّحه قانون اساسى است. * معتقدم اگر جامعه‏اى مطبوعات آزاد ـ و داراى رشد ـ و قلمهاى آزاد و فهمیده را از دست بدهد، خیلى چیزهاى دیگر را هم از دست خواهد داد. * وجود مطبوعات آزاد، یکى از نشانه‏هاى رشد یک ملت و درحقیقت خودش هم مایهی رشد است؛ یعنى: - از یک طرف رشد و آزادگى ملت، آن را به‏وجود مى‏آورد؛ - از طرف دیگر، آن هم به نوبه‏ی خود مى‏تواند رشد ملت را افزایش دهد. * البته معتقدم در کنار این ارزش، ارزشها و حقایق دیگرى هم وجود دارد که با آزادى مطبوعات و آزادى قلم، آن ارزشها نباید پایمال شود. هنر بزرگ این است که کسى بتواند: • هم آزادى را حفظ کند، • هم حقیقت را درک کند، • هم مطبوعات آزاد داشته باشد، • هم آن آسیبها دامنش را نگیرد. مطبوعات، رسانهها و افکار عمومی: * کسى که قلم به دست مى‏گیرد، باید: • تقوا، • صداقت، • عفاف، • انصاف نسبت به دیگران؛ جزو طبیعت ثانوى‏اش بشود. * افکار عمومى باید با مطبوعات هدایت شوند. اگر کسى غیر مسؤولانه و خداى ناکرده مغرضانه بخواهد این هدایت را در دست گیرد، به طور یقین خطا خواهد کرد. هیچ‏کس به رانندهی مست و خواب آلوده اجازهی رانندگى نمى‏دهد. اگر اجازهی رانندگى هم بدهند، شما سوار ماشین او نمى‏شوید. * بعضى افراد خیال مى‏کنند که افکار عمومى، منطقهی آزاد و بىقید و بندى است که هر کار خواستند، با آن بکنند! افکار عمومى موش آزمایشگاهى نیست که هرکس هرکار خواست، بتواند با آن بکند. با تحلیلهاى غلط، شایعه‏سازى، تهمت و دروغ، به ایمان، عواطف، باورها و مقدّسات مردم آسیب مى‏زنند. این که درست نیست. *نبایدها ( برخی مطبوعات و رسانهها نانشان در ایجاد اختلاف است): - نباید عده‏ای با قلم، بیان و مطبوعات و عدهای هم با ابراز مخالفت با فلانی، فضا را آلوده کنند. - نباید ایجاد یأس بشود؛ اشکال تراشی‏های غیرمنطقی، یک نمونه از ایجاد یأس است. - همهی اینها کارهای ممنوع و ضد ارزش و خلاف مشی جمهوری اسلامی و خلاف حق است: • کارشکنی، • سخن پراکنی علیه دیگران، • بدگویی کردن، • افشاگری‏های بی‏پایه و اساس نسبت به اشخاص - شایعه سازی و شایعه پراکنی نکنند. کسانی که مصالح کشور را می‏خواهند و مایل‏اند حقایق را غالب کنند، از اختلافات جزیی و غیراصولی صرف نظر کنند. - اخلاق اهمیتش از علم هم بیشتر است. اگر فضا، فضای:  اشاعه‏ی فحشا،  تهمت زدن،  دیگران رامتهم کردن به شایعات و خیالات باشد؛  و فضای جامعه را فضای سوءِ ظن و بدگمانی قرار دادن، دل‏ها را تاریک و فضای زندگی را ظلمانی می‏کند. - یک شخص یا یک جریان را به طور مطلق مورد تهاجم قرار دادن (حتی به قصد اصلاح) جایز نیست و در بسیاری موارد غیبت است.  انتقاد منطقی، گفتن حرف صحیح، غیر از غیبت است.  گفتن حرف‏های آشکار و نقد آن به هیچ وجه غیبت نیست. (نیازی هم به افترا و تهمت نیست.) - بعضی از این گونه تهاجم‏ها علیه اشخاص یا جریان‏ها، مصداق: • تهمت، • افترا، • قول به غیر علم، • و سب و شتم است؛ حتی اگر به قصد اصلاح باشد. (تمام وسایل مدرن امروز - از جمله سایت و وبلاگ و ... - هم مشمول همین حکم است. خواندن وبلاگ مانند خواندن کاغذ، است، کتاب است، نامه است، مثل شنیدن حرف است. دوربین هم همین جور است.) - تهمت زدن به یک شخص گناه است، تهمت زدن به یک نظام اسلامی، به یک مجموعه، گناه بسیار بزرگتری است. - نباید اختلاف به وجود بیاید؛ همه با هم برادرند. فضا را نباید از تهمت و از گمان سو پر کرد. - شفافیت این نیست که ما بیایم این و آن را بدون اینکه اثبات شده باشد، بگیریم زیر بار فشار تهمت. - ممکن است چیزهایی را که نسبت می‏دهند در واقع راست باشد؛ اما تا مادامی که اثبات نشده حق بیان وجود ندارد.

نکات مهمی از منشور اخلاق رسانه ای از دیدگاه رهبر معظم انقلاب: وظیفهی دوم؛ اطلاع رسانی صادقانه و شفاف: * معتقدم که آزادى قلم و بیان، حقِ‏ مسلّم مردم و مطبوعات است. در این هم هیچ تردیدى ندارم و این جزء اصول مصرّحه قانون اساسى است. * معتقدم اگر جامعه‏اى مطبوعات آزاد ـ و داراى رشد ـ و قلمهاى آزاد و فهمیده را از دست بدهد، خیلى چیزهاى دیگر را هم از دست خواهد داد. * وجود مطبوعات آزاد، یکى از نشانه‏هاى رشد یک ملت و درحقیقت خودش هم مایهی رشد است؛ یعنى: - از یک طرف رشد و آزادگى ملت، آن را به‏وجود مى‏آورد؛ - از طرف دیگر، آن هم به نوبه‏ی خود مى‏تواند رشد ملت را افزایش دهد. * البته معتقدم در کنار این ارزش، ارزشها و حقایق دیگرى هم وجود دارد که با آزادى مطبوعات و آزادى قلم، آن ارزشها نباید پایمال شود. هنر بزرگ این است که کسى بتواند: • هم آزادى را حفظ کند، • هم حقیقت را درک کند، • هم مطبوعات آزاد داشته باشد، • هم آن آسیبها دامنش را نگیرد. مطبوعات، رسانهها و افکار عمومی: * کسى که قلم به دست مى‏گیرد، باید: • تقوا، • صداقت، • عفاف، • انصاف نسبت به دیگران؛ جزو طبیعت ثانوى‏اش بشود. * افکار عمومى باید با مطبوعات هدایت شوند. اگر کسى غیر مسؤولانه و خداى ناکرده مغرضانه بخواهد این هدایت را در دست گیرد، به طور یقین خطا خواهد کرد. هیچ‏کس به رانندهی مست و خواب آلوده اجازهی رانندگى نمى‏دهد. اگر اجازهی رانندگى هم بدهند، شما سوار ماشین او نمى‏شوید. * بعضى افراد خیال مى‏کنند که افکار عمومى، منطقهی آزاد و بىقید و بندى است که هر کار خواستند، با آن بکنند! افکار عمومى موش آزمایشگاهى نیست که هرکس هرکار خواست، بتواند با آن بکند. با تحلیلهاى غلط، شایعه‏سازى، تهمت و دروغ، به ایمان، عواطف، باورها و مقدّسات مردم آسیب مى‏زنند. این که درست نیست. *نبایدها ( برخی مطبوعات و رسانهها نانشان در ایجاد اختلاف است): - نباید عده‏ای با قلم، بیان و مطبوعات و عدهای هم با ابراز مخالفت با فلانی، فضا را آلوده کنند. - نباید ایجاد یأس بشود؛ اشکال تراشی‏های غیرمنطقی، یک نمونه از ایجاد یأس است. - همهی اینها کارهای ممنوع و ضد ارزش و خلاف مشی جمهوری اسلامی و خلاف حق است: • کارشکنی، • سخن پراکنی علیه دیگران، • بدگویی کردن، • افشاگری‏های بی‏پایه و اساس نسبت به اشخاص - شایعه سازی و شایعه پراکنی نکنند. کسانی که مصالح کشور را می‏خواهند و مایل‏اند حقایق را غالب کنند، از اختلافات جزیی و غیراصولی صرف نظر کنند. - اخلاق اهمیتش از علم هم بیشتر است. اگر فضا، فضای:  اشاعه‏ی فحشا،  تهمت زدن،  دیگران رامتهم کردن به شایعات و خیالات باشد؛  و فضای جامعه را فضای سوءِ ظن و بدگمانی قرار دادن، دل‏ها را تاریک و فضای زندگی را ظلمانی می‏کند. - یک شخص یا یک جریان را به طور مطلق مورد تهاجم قرار دادن (حتی به قصد اصلاح) جایز نیست و در بسیاری موارد غیبت است.  انتقاد منطقی، گفتن حرف صحیح، غیر از غیبت است.  گفتن حرف‏های آشکار و نقد آن به هیچ وجه غیبت نیست. (نیازی هم به افترا و تهمت نیست.) - بعضی از این گونه تهاجم‏ها علیه اشخاص یا جریان‏ها، مصداق: • تهمت، • افترا، • قول به غیر علم، • و سب و شتم است؛ حتی اگر به قصد اصلاح باشد. (تمام وسایل مدرن امروز - از جمله سایت و وبلاگ و ... - هم مشمول همین حکم است. خواندن وبلاگ مانند خواندن کاغذ، است، کتاب است، نامه است، مثل شنیدن حرف است. دوربین هم همین جور است.) - تهمت زدن به یک شخص گناه است، تهمت زدن به یک نظام اسلامی، به یک مجموعه، گناه بسیار بزرگتری است. - نباید اختلاف به وجود بیاید؛ همه با هم برادرند. فضا را نباید از تهمت و از گمان سو پر کرد. - شفافیت این نیست که ما بیایم این و آن را بدون اینکه اثبات شده باشد، بگیریم زیر بار فشار تهمت. - ممکن است چیزهایی را که نسبت می‏دهند در واقع راست باشد؛ اما تا مادامی که اثبات نشده حق بیان وجود ندارد.

خداييش خيلي بيكارين كه اين چيزها را خبر مي كنين!