به گزارش مشرق، به همين مناسبت امروز مراسمي در مشهد اردهال با حضور آيت الله شيخ عبدالنبي نمازي، نماينده ولي فقيه و امام جمعه کاشان و محمدباقر قاليباف، شهردار تهران در حرم مطهر آن حضرت برگزار مي شود.
اين امامزاده واجب التعظيم که مزارش در مشهد اردهال در 40 کيلومتري شهر کاشان قرار دارد به رغم برخورداري از جايگاهي رفيع در ميان اهل بيت(ع)، در ميان مردم، تنها با مراسم قالي شويان شناخته مي شود و کمتر کسي از جايگاه او به عنوان کسي که از جانب پدرش امام پنجم شيعيان به رهبري ايرانيان برگزيده شده و سه سال مرجع علي الاطلاق عراق عج و مردم قم و کاشان و خاوه بود، خبر دارد.
حضرت امام صادق(ع) درباره مقام اين امامزاده بزرگوار فرموده است: «من زار أخي سلطان علي بأردهال کم زار جدي سيد الشهداء بکربلاء.» يعني «هرکس برادرم علي بن باقر(ع) را در اردهال زيارت کند مانند کسي است که جدم حسين(ع) را در کربلا زيارت کرده باشد.»
هچنين امام رضا(ع) فرموده اند: «نعم الموضع الأردهال، فالزم و تمسک به.» چه خوب جايي است اردهال، پس به آن التزام و تمسک نماييد.»
مقام معظم رهبري هم در سخنراني خود در بيستم آبان ماه سال 1380 در جمع مردم در کاشان درباره اين امامزاده اين گونه فرمودند: «شهرستان کاشان از جمله مناطق معدودي در کشور ماست که از اوايل قرون اسلامي با محبّت اهل بيت عليهم‏السّلام و شناختن حقيقت آنها معروف شد و از آغاز توانست در بين امواج متراکم و متلاطم سياستهاي اموي و عباسي، حقيقت را بشناسد. آن‏طوري که معروف است، امام باقر عليه‏الصّلاةوالسّلام فرزند خود جناب علي‏بن‏محمّد الباقر را که در مشهد اردهال مدفون است، براي توجّه دادن مردم و پاسخگويي به احساسات ارادتمندانه آنان به ساحت اهل بيت عليهم‏السّلام، به اين منطقه گسيل کردند.»
در بين مردم منطقه اردهال مشهور است که مقام معظم رهبري تا کنون چند بار دور از چشم مردم به زيارت حرم سلطان علي بن محمدباقر(ع) رفته اند. ايشان در عبارتي خطاب به توليت اين آستان مقدس که در بنرهاي نصب شده اطراف حرم نيز به چشم مي آيد، گفته بودند: «من به تمام امامزاده ها علاقه مندم؛ حضرت سلطانعلي که جاي خود دارد.»
اکنون مزار آن بزرگوار به قدري محل اعتماد علماست و آن قدر از آن کرامت ها ديده شده که احدي جرأت تشکيک در آن را نکرده و بعضي مورخان ادعا کرده اند که در ميان مزارات امامزادگان ايران، تنها مزار ايشان و حضرت احمد بن موسي شاهچراغ(ع) است که مي توان بطور صد در صد، صحت آن را به لحاظ تاريخي و اسناد نسبي تأييد کرد.
ماجراي عجيبي که شرح آن در پي مي آيد، مربوط است به ماجراي کشف بيش از 100 پيکر شهيد که همگي سالم و دست نخورده در سرداب حرم اين امامزاده در تابوت هاي جداگانه روي هم قرار گرفته و همچنان در اين محل، موجود است.
در ورودي حرم حضرت سلطانعلي بن محمد(ع)، ايواني قرار دارد که به ايوان صفا مشهور است. بعد از ورود به ايوان صفا در سمت راست پله ها، سردابي به عمق سه و نيم متر وجود دارد که طول آن شش متر و عرض آن سه متر است.
ماجرا از اين قرار است که در سال 1313 هجري، "اعتضاد الدوله" فرماندار قم به مشهد اردهال آمد و فرمان داد تا روي سرداب را بشکافند. او شخصاً داخل سرداب شد و حدود يکصد تابوت را در آنجا ديد که در هر يک، جسدي سالم و از هم متلاشي نشده در حالي که لباس به تن داشتند و روي گونه هاي بعضي از آنها، خون خشکيده ديده مي شد که احتمال داد اين پيکرها متعلق به ياران سلطان علي بن محمد باقر(ع) باشد.
ماجراي اين کشف، پس از چندي در ميان مردم مشهور شد و حس کنجکاوي اهل تحقيق را برانگيخت که از جمله افرادي که درباره اين موضوع شگفت انگيز که با توجيهات بظاهر علمي ناسازگار است، حساس شدند آيت الله سيد شهاب الدين مرعشي نجفي(ره) از مراجع عظام تقليد بود.
ايشان در سال 1341 هجري شمسي، دعوت اهل محل را براي مسافرت به مشهد اردهال پذيرفت و به نيت تأمين موتور برق براي حرم که تا آن زمان از برق محروم بود، به اين منطقه رفت و پس از اقامت چند روزه، براي مشاهده سرداب از نزديک، اقدام کرد.
در نيمه شب روز سوم از سفر ايشان، خادمان حرم، گوشه اي از سطح ايوان صفا را شکافته و دريچه اي به سردابه باز کردند و پس از تهويه مصنوعي هواي داخل سرداب، يکي از جوانان محلي، داوطلب و پيشقدم شد و چراغ زنبوري در دست گرفت و با کمک چند نفر از معتمدان و مؤمنان داخل سرداب شد و پس از کسب اطمينان از عدم وجود خطر، آيت الله مرعشي(ره) به کمک وي، از خاکريز کنار سرداب به داخل رفت و وارد محوطه بزرگ زير آستان مقدس شد.
اين مرجع عاليقدر پس از خروج از سرداب، ماجرا را اين گونه نقل فرمودند: «در جانب شرقي سرداب، متجاوز از يکصد تابوت به اندازه هاي مختلف بلند و کوتاه و رنگ هاي متفاوت زرد و سياه، در سه رديف، روي يکديگر گذاشته شده است که قسمتي از تخت هاي چند تابوت شکسته شده است و درون هر يک، جسدي در لباس با سر و صورت باز و مو هاي ژوليده نمودار است.»
ايشان سپس از پوسيده نشدن تابوت ها و سالم ماندن اين اجساد، اظهار تعجب کردند و اعلام کردند که اين پيکرهاي مطهر، مربوط به ياران شهيد حضرت علي بن باقر(ع) است.
مردم فين کاشان در سال 113 هجري قاصدي را به نام عامر بن ناصر فيني به مدينه نزد امام محمد باقر فرستاده بودند و از او درخواست پيشوايي راداشتند.امام فرزند خود سلطانعلي برادر امام جعفر صادق را رهسپار ايران و شهر کاشان کرد. امامزاده به کاشان رسيد و در محله فين بزرگ ساکن شد و تابستانهابه دليل گرمي هوا به منطقه اردهال مي‌رفت.چند سالي اوضاع بدين صورت بود تا اينکه امامزاده سلطانعلي از نفوذ زيادي در بين مردم برخوردار گشت و اين باعث ترس حاکم اردهال که زرين کفش بارکرسفي نام داشت شد. وي سپاهي را براي قتل حضرت سلطان علي به منطقه مي فرستد و آن حضرت سرانجام در يک جنگ نابرابر که 13 روز طول کشيد، همراه يارانش در منطقه ييلاقي اردهال به شهادت مي‌رسد.
مردم فين پس از شنيدن خبر سراسيمه به طرف اردهال حرکت مي‌کنند، ولي زماني مي‌رسند که حضرت به شهادت رسيده‌است، آنها حضرت را در قالي مي‌پيچند و در نهر آبي که در آن نزديکي است، شستشو مي‌دهند و دفن مي‌کنند. از آن زمان تاکنون همه ساله در دومين جمعه مهر ماه و با حضور هزاران نفر از مردم فين و کاشان آيين سنتي مذهبي قاليشويان برگزار مي‌شود.
چوبهايي که افراد در دومي جمعه مهر ماه هر سال به دست مي‌گيرند دو روايت دارد. اول اينکه براي شستن قاليها در مشهد اردهال به کار مي‌رود و دوم اينکه افراد آنها را به نشانه خونخواهي به دست مي‌گيرند.
در روايات معصومين از اين منطقه به وردهار نيز ياد شده است.
حضرت اباالحسن علي ابن امام محمد باقر(ع) در سال 113 هجري قمري جهت امر تبليغ دين مبين اسلام و پاسخگويي به احساسات مذهبي مومنان وارد کاشان شدند و به مدت 3 سال در ميان عاشقان و دلباختگان اهل البيت به ارشاد مردم ولايتمدار پرداختند از ويژگيهاي بارز اين امامزاده لازم التعظيم مي توان به فرزند بلافصل بودن و هچنين نايب الامامين يعني امام محمد باقر (ع) و امام جعفر صادق (ع) اشاره نمود درخصوص مقام والاي آنحضرت روايتهاي متعددي نقل شده است. حضرت علي ابن امام محمد باقر (ع) در سال 116 هجري قمري با ياران و اعوانش به جنگ با کفر زمانه مي پردازد و پس از رشادتهاي فراوان سرانجام در 27 جمادي الثاني در دره ازناوه با ياران باوفايش به شهادت رسيد و سر مبارکش را از تن جدا نموده و براي حاکم جور وقت در شهر قزون ارسال نمودند و بدن مطهرش را در مشهد اردهال به خاک سپردند