به گزارش مشرق، حاج ملا محمد شریف زاهدی، از رهیافتگان به مکتب تشیع شب گذشته در مسجد امام رضا(ع) دانشگاه فردوسی از تشرف خود به مذهب تشییع سخن گفت و افزود: در یکی از شب های محرم سال 1375 که در حال عبور از مسجدی که در حال عزاداری برای سید الشهدا بودند؛ به روضه امام حسین (ع) گوش دادم و ناخودآگاه برای مظلومیت سید الشهدا اشک ریختم و در نهایت در سال 1379 خداوند متعال توفیق داد پس از 11 سال تحصیل در حوزه علمیه چابهار به مذهب شیعه اثنی عشری تشرف یافتم.
وی در ادامه اظهار کرد: استان سیستان و بلوچستان 2 تاریخ دارد؛ یکی پیش از انقلاب و یکی بعد از انقلاب که به طور اجمالی به آن می پردازم؛ متاسفانه چیزی در حدود 30 الی40 سال قبل از انقلاب اسلامی، گروه هایی از هندوستان و پاکستان وارد ایران می شوند که در تفکراتشان مواضع تند و شدیدی نسبت به مذهب شیعه داشتند.
شریف زاهدی ادامه داد: این افراد چهار نکته را در گفته هایشان مطرح می کردند؛ اول این که شیعیان مرده پرست و برای اموات متوفی خود عزاداری می کنند و شرک را به شیعیان نسبت می دادند، دوم این که توسل جستن شییعیان به ائمه معصومین (ع) و یاری گرفتن از امامان برای حل مشکلات را شرک به خدا می دانستند. سوم این که شیعیان را مهر پرست و سنگ پرست می پنداشتند و بر شرک آلود بودن نمازهای شیعیان تاکید می کردند و چهارم این که شیعیان را قاتل امام حسین (ع) می دانستند و دلیل مدعایشان این بود که چون این ها 1400 سال پیش امامشان را کشتند به همین خاطر تا کنون برایش عزاداری می کنند.
این رهیافته به تشیع تصریح کرد: در مجموع این تفکرات ضد شیعی در قبل از انقلاب توسط ملاهای سنی در سیستان و بلوچستان مطرح و گسترش یافت و یک عده به نام اهل سنت، وهابیت را در سیستان و بلوچستان تبلیغ می کردند. اما هم اکنون برادران و خواهران اهل سنت در سیستان و بلوچستان در دهه محرم برای امام حسین(ع) غذا می پزنند و نذری می دهند.
وی گفت: بعد از انقلاب اسلامی نیز دو اتفاق مهم در ایران به وقوع پیوست؛ یکی ظهور انقلاب اسلامی از سوی یک مرجع فرهیخته و عالم به نام امام خمینی(ره) و دوم احساس خطر وهابیت از نفوذ روحانیت شیعه در رأس قدرت در ایران.
شریف زاهدی ادامه داد: یکی از مواردی که قبل از انقلاب اسلامی، وهابیت از آن خوشحال بود این بود که رژیم طاغوت روحانیت را مورد انزوا و بی احترامی قرار می دهد اما وقتی انقلاب از سوی شخصیتی که 15 سال در تبعید بود، به ظهور رسید همچون پتکی بر سر رژیم ستمشاهی و وهابیت فرو آمد.
وی اضافه کرد: بعد از انقلاب اسلامی، دشمنی با شیعه بیشتر شد؛ وهابیت از وجود روحانیت شیعه در راس قدرت احساس خطر کرد و خواهان مهاجرت و خروج از کشور بود تا تحت تاثیر روحانیت شیعه قرار نگیرند. در استان سیستان و بلوچستان حزبی به نام شمس تشکیل شد که هدف آن الحاق این استان به پاکستان و یا تشکیل حکومت خودمختار طبق نظر وهابیت بود اما به یاری خداوند به اهداف خود نایل نشدند.
شریف زاهدی یادآور شد: به هر حال امام(ره) فرموده اند شیعه و سنی برادر و برابر هستند. ایشان همان رأفتی که با شیعه داشتند با اهل سنت نیز داشتند. وهابیت کتاب هایی علیه شیعه در مدارس اهل سنت منتشر و اقدام به تحریم شیعیان در ارتباط با سایر فرق اهل سنت کرد اما در نهایت آرزویش را به گور برد.
منبع: رسا
وی در ادامه اظهار کرد: استان سیستان و بلوچستان 2 تاریخ دارد؛ یکی پیش از انقلاب و یکی بعد از انقلاب که به طور اجمالی به آن می پردازم؛ متاسفانه چیزی در حدود 30 الی40 سال قبل از انقلاب اسلامی، گروه هایی از هندوستان و پاکستان وارد ایران می شوند که در تفکراتشان مواضع تند و شدیدی نسبت به مذهب شیعه داشتند.
شریف زاهدی ادامه داد: این افراد چهار نکته را در گفته هایشان مطرح می کردند؛ اول این که شیعیان مرده پرست و برای اموات متوفی خود عزاداری می کنند و شرک را به شیعیان نسبت می دادند، دوم این که توسل جستن شییعیان به ائمه معصومین (ع) و یاری گرفتن از امامان برای حل مشکلات را شرک به خدا می دانستند. سوم این که شیعیان را مهر پرست و سنگ پرست می پنداشتند و بر شرک آلود بودن نمازهای شیعیان تاکید می کردند و چهارم این که شیعیان را قاتل امام حسین (ع) می دانستند و دلیل مدعایشان این بود که چون این ها 1400 سال پیش امامشان را کشتند به همین خاطر تا کنون برایش عزاداری می کنند.
این رهیافته به تشیع تصریح کرد: در مجموع این تفکرات ضد شیعی در قبل از انقلاب توسط ملاهای سنی در سیستان و بلوچستان مطرح و گسترش یافت و یک عده به نام اهل سنت، وهابیت را در سیستان و بلوچستان تبلیغ می کردند. اما هم اکنون برادران و خواهران اهل سنت در سیستان و بلوچستان در دهه محرم برای امام حسین(ع) غذا می پزنند و نذری می دهند.
وی گفت: بعد از انقلاب اسلامی نیز دو اتفاق مهم در ایران به وقوع پیوست؛ یکی ظهور انقلاب اسلامی از سوی یک مرجع فرهیخته و عالم به نام امام خمینی(ره) و دوم احساس خطر وهابیت از نفوذ روحانیت شیعه در رأس قدرت در ایران.
شریف زاهدی ادامه داد: یکی از مواردی که قبل از انقلاب اسلامی، وهابیت از آن خوشحال بود این بود که رژیم طاغوت روحانیت را مورد انزوا و بی احترامی قرار می دهد اما وقتی انقلاب از سوی شخصیتی که 15 سال در تبعید بود، به ظهور رسید همچون پتکی بر سر رژیم ستمشاهی و وهابیت فرو آمد.
وی اضافه کرد: بعد از انقلاب اسلامی، دشمنی با شیعه بیشتر شد؛ وهابیت از وجود روحانیت شیعه در راس قدرت احساس خطر کرد و خواهان مهاجرت و خروج از کشور بود تا تحت تاثیر روحانیت شیعه قرار نگیرند. در استان سیستان و بلوچستان حزبی به نام شمس تشکیل شد که هدف آن الحاق این استان به پاکستان و یا تشکیل حکومت خودمختار طبق نظر وهابیت بود اما به یاری خداوند به اهداف خود نایل نشدند.
شریف زاهدی یادآور شد: به هر حال امام(ره) فرموده اند شیعه و سنی برادر و برابر هستند. ایشان همان رأفتی که با شیعه داشتند با اهل سنت نیز داشتند. وهابیت کتاب هایی علیه شیعه در مدارس اهل سنت منتشر و اقدام به تحریم شیعیان در ارتباط با سایر فرق اهل سنت کرد اما در نهایت آرزویش را به گور برد.
منبع: رسا
