به گزارش مشرق، معمای شاه مجموعه تلویزیونی الف ویژه است که به کارگردانی محمدرضا ورزی این
روز ها مراحل پایانی ساخت خود را سپری می کند، در این پروژه تاریخی ۱۶۰۰
بازیگر و بیش از ۱۵۰ نفر از عوامل سینمای ایران حضور دارند. مجموعه معمای
شاه در خصوص جریانات سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی در دوره سلطنت
محمدرضا پهلوی است. این سریال تاریخ معاصر را به تصویر می کشد.به بهانه پخش
سریال"معمای شاه" در اواسط آبان ماه امسال با محمدرضا ورزی به گفت و گو
نشستیم که در ادامه شرح کامل آن را می خوانید.
جناب ورزی شما به عنوان یک کارگردان موفق مهم ترین دغدغه ای که دارید ،چیست؟
دغدغه ای مهم تر ازین نمی توانم داشته باشم که من هر کاری می کنیم برای مردم است و این که بتوانم باعث اطلاع رسانی و باعث ارتقا فرهنگی در عرصه نمایش باشم و مردم از من به عنوان یک کارگردان رضایت داشته باشند و قطعا چیزی که برای من خیلی مهم است و بابت آن نهایت تلاش خود را می کنم این است که رضایت مردم را جلب کنم و حتی تمام همکارانم نیز دغدغه اصلی شان این است.
آقای ورزی شما کدام یک از کارهایتان را دوست دارید؟
والا این سوال سوالی است که همیشه از فیلم سازان می کنندو نمی شود دقیق به این سوال پاسخ داد ولی آخرین کارم یعنی «تبریز در مه » را خیلی دوست داشتم.و اگر مجموعه کارها را در نظر بگیریم به دلیل آن انرژی و فضای معنوی که داشت کار «ابراهیم خلیل الله» را خیلی دوست دارم که هنوز با حال و هوای آن جلو می رویم و خیلی برای من فضای خوبی را ایجاد کرد و خاطرات خوبی را از آن اثر داشتم.سال 1383 بود که فیلم ابراهیم خلیل الله را تولید کردم .
در خصوص نوع کارهایتان بفرمایید.کارهای شما اکثرا تاریخی است.درباره ژانر کارهای تاریخی بفرمایید.
نوع کار ما خیلی سخت است .خیلی زیاد تر از آن چیزی که تصور می شود و این که شما می خواهید تاریخ را به تصویر بکشید واقعا کوچه پس کوچه های عجیب غریبی را طی می کنید تا به مقصد برسید مخصوصا تاریخ معاصر که نزدیک تر است به فضای مردم و قدیمی های ما خیلی از این اتفاقات را دیده اند و مسئولیت آن کار را یه مقدار سنگین تر می کند و از مجموعه شبیه سازی ها مجموعه دکورها و هرچیزی کوچکی که می شد ادعا کرد در آن موقع بوده است یا نبوده است و این خیلی سخت است و از مردم عزیز می خواهم که دعا کنند و کار معمای شاه یک کار آبرومند باشد.
چرا شما سریال «تبریز در مه » را ساختید؟
روی سریال تبریز در مه به خصوص بعد تاریخی آن خیلی کار کردم در تبریز در مه نویسندگانی زیادی مانند دکتر حقانی، سعید نفیسی کار کردند و من نقطه نظر های این ها را بررسی کردم و کاررا تولید کردم و مقداری هم اختلاف نظر بود که سعی کردم عبور کنیم و تحلیل های مختلف را به سریال تبریز در مه تبدیل کردیم و حس کردم این سریال را باید ساخت تا مردم بدانند که همیشه خطر تجزیه شدن کشور وجود دارد اگر مردم وحدت و وفاق سیاسی ملی وجود داشته باشد.امروز هم خطر تجزیه هست و مثلث شیطان بزرک یعنی آمریکا، اسراعیل و انگلستان طرخ خاورمیانه بزرگ داشتند که طرحی است که ایران را یک ایران کوچک می خواهد جدا ازآذربایجان جدا از کردستان و سیستان و بلوچستان و طبیعتا وفاق و حدت ملی هست که جلوی این اتفاق می گیرد تنها اتحاد مردم و وفاق سیاسی مردم است که کشور را سرپا نگه می دارد. ما در ارتباط به این موضوع، ترکمنچای را همیشه مثل واکسن قرار میدهیم واکسنی برای ادوار مختلف تاریخ ایران، حتی بعد از قاجار زیرا که واکسن را هر وقت می زنید درد دارد و ممکن است بعد از آن تب هم بکنیم ولی بدن را مقاوم می کند واکسن این دوره هم همین بود، ترکمنچای که 17 استان ایران از کشور طی یک سری ندانم کاری ها و وابستگی ها از کشور جدا می شود که این وابستگی توام با اعتماد بود و ما همیشه ضربه های کشورمان را به خاطر اعتماد به بیگانگان خوردیم .این نتیجه اعتماد به دول بیگانه بود و چیزی که در عصر فعلی می توانیم بع آن افتخار کنیم این است که هنوز فضای اعتماد به وجود نیامده است و اگر ثباتی وجود دارد نتیجه این است که ملت ایران نسبت به صده گذشته بیدارتر، حساس تر و با بینش بهتری دارند با این قضایا برخورد می کنند.
تا به حال به شما انتقادهایی به خاطر کارهای تاریخی که می سازید شده است؟
بله .قبل از جواب به سوالتان باید بگویم که حسن تاریخ این است که اگر برشی از تاریخ را بتوانیم تصویر سازی کنیم و عرضه کنیم به مخاطب مخصوصا مخاطب نسل چهارم به اعتقاد من اینجا جامعه را به سمت بیداری بیشتری می شود هدایت کرد چون ملتی که از تاریخ خود آگاه باشند بهتر می توانند برای کشورشان تصمیم بگیرند و این که می گویند تاریخ معلم انسان هاست به این معنی نیست که به شما درس بدهد که در گذشته چه اتفاقی افتاده بلکه به شما درس می دهد که در آینده به چه صورت رفتار کنیم که اتفاق تلخ گذشته تکرار نشود و اگر اتفاق خوبی بوده است آن را تکرار کنیم.این مقوله را ما در تاریخ انجام دادیم و کار سختی است و تیرهای پیکان نشانه می رود به سمت مورخین و کسانی که سریال سازی می کنند چه مرحوم حاتمی که بزرگ ما هستند چه حسن فتحی که اثار ارزشمندی مثل مدار صفر درجه را ساختند و چه جناب میرباقری که در تاریخ صدر اسلام فعالیت می کنند و من در جریانم که در مسیر تولید سریال امام علی و مختارنامه چقدر در واقع پیکان های دشمن نشانه رفته بود و بی رحمانه انواع و اقسام تهمت ها را به سمت شخص هدایت می کند به هر حال قاعده می گوید که طرف به سمت کارهای روان تر برود گاهی اوقات به آقای سیروس مقدم غبطه می خورم با این که کار وی هم بسیار سخت است و ایشان هم خیلی زحمت می کشد اما این مدل نقد ها و حجمه ها سمت آقای مقدم نیست و شاید یه جاهایی بیشتر از ما زحمت می کشند و ما نمی توانیم منکر این موضوع باشیم .
چرا به سمت ژانر اجتماعی نمی روید و هنوز علاقه به ساختن کارهای تاریخی دارید؟
چون اون ژانر ژانر بی درسر تری است به هر حال به یک چیزی فکر می کنم و آن این است که این مسیر و این ژانر از سینما بسیار سخت است اما این سختی دلیل نمی شه که مایوس بشویم و عقب بنشینیم.شاید وقتی بازتاب مردم را ببینیم چون فقط مردم برای من مهم هستند و زمانی که بازتاب مردم را می بینم و این که کار و سریال مورد رضایت مردم قرار گرفته است برای من کافی است.
جناب ورزی شما به عنوان یک کارگردان موفق مهم ترین دغدغه ای که دارید ،چیست؟
دغدغه ای مهم تر ازین نمی توانم داشته باشم که من هر کاری می کنیم برای مردم است و این که بتوانم باعث اطلاع رسانی و باعث ارتقا فرهنگی در عرصه نمایش باشم و مردم از من به عنوان یک کارگردان رضایت داشته باشند و قطعا چیزی که برای من خیلی مهم است و بابت آن نهایت تلاش خود را می کنم این است که رضایت مردم را جلب کنم و حتی تمام همکارانم نیز دغدغه اصلی شان این است.
آقای ورزی شما کدام یک از کارهایتان را دوست دارید؟
والا این سوال سوالی است که همیشه از فیلم سازان می کنندو نمی شود دقیق به این سوال پاسخ داد ولی آخرین کارم یعنی «تبریز در مه » را خیلی دوست داشتم.و اگر مجموعه کارها را در نظر بگیریم به دلیل آن انرژی و فضای معنوی که داشت کار «ابراهیم خلیل الله» را خیلی دوست دارم که هنوز با حال و هوای آن جلو می رویم و خیلی برای من فضای خوبی را ایجاد کرد و خاطرات خوبی را از آن اثر داشتم.سال 1383 بود که فیلم ابراهیم خلیل الله را تولید کردم .
در خصوص نوع کارهایتان بفرمایید.کارهای شما اکثرا تاریخی است.درباره ژانر کارهای تاریخی بفرمایید.
نوع کار ما خیلی سخت است .خیلی زیاد تر از آن چیزی که تصور می شود و این که شما می خواهید تاریخ را به تصویر بکشید واقعا کوچه پس کوچه های عجیب غریبی را طی می کنید تا به مقصد برسید مخصوصا تاریخ معاصر که نزدیک تر است به فضای مردم و قدیمی های ما خیلی از این اتفاقات را دیده اند و مسئولیت آن کار را یه مقدار سنگین تر می کند و از مجموعه شبیه سازی ها مجموعه دکورها و هرچیزی کوچکی که می شد ادعا کرد در آن موقع بوده است یا نبوده است و این خیلی سخت است و از مردم عزیز می خواهم که دعا کنند و کار معمای شاه یک کار آبرومند باشد.
چرا شما سریال «تبریز در مه » را ساختید؟
روی سریال تبریز در مه به خصوص بعد تاریخی آن خیلی کار کردم در تبریز در مه نویسندگانی زیادی مانند دکتر حقانی، سعید نفیسی کار کردند و من نقطه نظر های این ها را بررسی کردم و کاررا تولید کردم و مقداری هم اختلاف نظر بود که سعی کردم عبور کنیم و تحلیل های مختلف را به سریال تبریز در مه تبدیل کردیم و حس کردم این سریال را باید ساخت تا مردم بدانند که همیشه خطر تجزیه شدن کشور وجود دارد اگر مردم وحدت و وفاق سیاسی ملی وجود داشته باشد.امروز هم خطر تجزیه هست و مثلث شیطان بزرک یعنی آمریکا، اسراعیل و انگلستان طرخ خاورمیانه بزرگ داشتند که طرحی است که ایران را یک ایران کوچک می خواهد جدا ازآذربایجان جدا از کردستان و سیستان و بلوچستان و طبیعتا وفاق و حدت ملی هست که جلوی این اتفاق می گیرد تنها اتحاد مردم و وفاق سیاسی مردم است که کشور را سرپا نگه می دارد. ما در ارتباط به این موضوع، ترکمنچای را همیشه مثل واکسن قرار میدهیم واکسنی برای ادوار مختلف تاریخ ایران، حتی بعد از قاجار زیرا که واکسن را هر وقت می زنید درد دارد و ممکن است بعد از آن تب هم بکنیم ولی بدن را مقاوم می کند واکسن این دوره هم همین بود، ترکمنچای که 17 استان ایران از کشور طی یک سری ندانم کاری ها و وابستگی ها از کشور جدا می شود که این وابستگی توام با اعتماد بود و ما همیشه ضربه های کشورمان را به خاطر اعتماد به بیگانگان خوردیم .این نتیجه اعتماد به دول بیگانه بود و چیزی که در عصر فعلی می توانیم بع آن افتخار کنیم این است که هنوز فضای اعتماد به وجود نیامده است و اگر ثباتی وجود دارد نتیجه این است که ملت ایران نسبت به صده گذشته بیدارتر، حساس تر و با بینش بهتری دارند با این قضایا برخورد می کنند.
تا به حال به شما انتقادهایی به خاطر کارهای تاریخی که می سازید شده است؟
بله .قبل از جواب به سوالتان باید بگویم که حسن تاریخ این است که اگر برشی از تاریخ را بتوانیم تصویر سازی کنیم و عرضه کنیم به مخاطب مخصوصا مخاطب نسل چهارم به اعتقاد من اینجا جامعه را به سمت بیداری بیشتری می شود هدایت کرد چون ملتی که از تاریخ خود آگاه باشند بهتر می توانند برای کشورشان تصمیم بگیرند و این که می گویند تاریخ معلم انسان هاست به این معنی نیست که به شما درس بدهد که در گذشته چه اتفاقی افتاده بلکه به شما درس می دهد که در آینده به چه صورت رفتار کنیم که اتفاق تلخ گذشته تکرار نشود و اگر اتفاق خوبی بوده است آن را تکرار کنیم.این مقوله را ما در تاریخ انجام دادیم و کار سختی است و تیرهای پیکان نشانه می رود به سمت مورخین و کسانی که سریال سازی می کنند چه مرحوم حاتمی که بزرگ ما هستند چه حسن فتحی که اثار ارزشمندی مثل مدار صفر درجه را ساختند و چه جناب میرباقری که در تاریخ صدر اسلام فعالیت می کنند و من در جریانم که در مسیر تولید سریال امام علی و مختارنامه چقدر در واقع پیکان های دشمن نشانه رفته بود و بی رحمانه انواع و اقسام تهمت ها را به سمت شخص هدایت می کند به هر حال قاعده می گوید که طرف به سمت کارهای روان تر برود گاهی اوقات به آقای سیروس مقدم غبطه می خورم با این که کار وی هم بسیار سخت است و ایشان هم خیلی زحمت می کشد اما این مدل نقد ها و حجمه ها سمت آقای مقدم نیست و شاید یه جاهایی بیشتر از ما زحمت می کشند و ما نمی توانیم منکر این موضوع باشیم .
چرا به سمت ژانر اجتماعی نمی روید و هنوز علاقه به ساختن کارهای تاریخی دارید؟
چون اون ژانر ژانر بی درسر تری است به هر حال به یک چیزی فکر می کنم و آن این است که این مسیر و این ژانر از سینما بسیار سخت است اما این سختی دلیل نمی شه که مایوس بشویم و عقب بنشینیم.شاید وقتی بازتاب مردم را ببینیم چون فقط مردم برای من مهم هستند و زمانی که بازتاب مردم را می بینم و این که کار و سریال مورد رضایت مردم قرار گرفته است برای من کافی است.
