به گزارش مشرق، بعد از بازی با سایپا، بسیاری منتظر شکست پرسپولیس در تبریز و اخراج برانکو بودند. پرسپولیس ۱۴ سال در تبریز پیروز نشده بود و به نظر نمی‌رسید تیم پراشتباه برانکو بتواند این رکورد را بشکند. با این وجود، پرسپولیسی‌ها در تبریز فراتر از انتظار ظاهر شدند و با ۳ امتیاز ارزشمند به تهران برگشتند. تک گل پرسپولیس روی یک ضربه پنالتی بدست آمد اما سرخپوشان قبل و بعد از این صحنه هم چند موقعیت خوب داشتند و در دفاع موقعیت زیادی به تراکتورسازی ندادند. دلیل موفقیت پرسپولیس در تبریز چه بود؟
۱- دفاع فشرده: رامین رضاییان کمتر از همیشه نفوذ می‌کرد و انصاری دفاع چپ سرخپوشان هم نزدیک به مدافعین تیم بود. نزدیکی مدافعان و هافبک‌های پرسپولیس به هم، تراکتورسازی را مجبور به ارسال‌های بلند کرد. ارسال‌هایی که با بودن بنگر و نورمحمدی نمی‌توانستند خطرساز شوند. رضاییان و انصاری در طول بازی نفوذهای بسیار محدود اما تاثیرگذاری داشتند.
۲- تمرکز بالا: پرسپولیس بعد از زدن گل اول، احساسی بازی نکرد و با حفظ توپ منطقی توانست نتیجه را حفظ کند. فرشاد احمدزاده تکنیکی در این دقایق بیشتر از همیشه به کمک پرسپولیس آمد و بارها از حریف کرنر و اوت گرفت تا زمان بازی تلف شود.
۳- مهدی طارمی: هنوز هم در همه موقعیت‌های پرسپولیس، رد پای مهدی طارمی دیده می‌شود. طارمی امروز هم با گرفتن پنالتی و زدن یک شوت خطرناک، دو موقعیت مهم روی دروازه تراکتورسازی به وجود آورد. آخرین گل پرسپولیس بدون تاثیرگذاری طارمی، مسابقه هفته چهارم این تیم مقابل ذوب آهن بود.
۴- حمله مستقیم: فشار نتایج ضعیف تراکتورسازی باعث شده بود این تیم با تعداد بازیکنان زیاد روی دروازه حریف حمله کند. پرسپولیسی‌ها هم بلافاصله بعد از گرفتن توپ، با ضربات دروازه سوشا یا پاس‌های بلند رضاییان مستقیم توپ را به طارمی می‌رساندند. روشی که باعث شد مدافعین تراکتورسازی نیمه دوم عقب بروند و شکاف بزرگی بین خطوط این تیم ایجاد شود.
۵- کم شدن اشتباهات فردی: پرسپولیسی‌ها بر خلاف بازی‌های قبل، امروز اشتباه بزرگی در خط دفاع نداشتند. بنگر، نورمحمدی، رضاییان، کامیابی‌نیا و انصاری امروز در خط دفاع وظایف‌شان را درست انجام دادند و بجز یک پاس اشتباه از بنگر، زمان حفظ توپ هم با اشتباهات شتاب‌زده برای تیم‌شان دردسر درست نکردند.
۱- دفاع فشرده: رامین رضاییان کمتر از همیشه نفوذ می‌کرد و انصاری دفاع چپ سرخپوشان هم نزدیک به مدافعین تیم بود. نزدیکی مدافعان و هافبک‌های پرسپولیس به هم، تراکتورسازی را مجبور به ارسال‌های بلند کرد. ارسال‌هایی که با بودن بنگر و نورمحمدی نمی‌توانستند خطرساز شوند. رضاییان و انصاری در طول بازی نفوذهای بسیار محدود اما تاثیرگذاری داشتند.
۲- تمرکز بالا: پرسپولیس بعد از زدن گل اول، احساسی بازی نکرد و با حفظ توپ منطقی توانست نتیجه را حفظ کند. فرشاد احمدزاده تکنیکی در این دقایق بیشتر از همیشه به کمک پرسپولیس آمد و بارها از حریف کرنر و اوت گرفت تا زمان بازی تلف شود.
۳- مهدی طارمی: هنوز هم در همه موقعیت‌های پرسپولیس، رد پای مهدی طارمی دیده می‌شود. طارمی امروز هم با گرفتن پنالتی و زدن یک شوت خطرناک، دو موقعیت مهم روی دروازه تراکتورسازی به وجود آورد. آخرین گل پرسپولیس بدون تاثیرگذاری طارمی، مسابقه هفته چهارم این تیم مقابل ذوب آهن بود.
۴- حمله مستقیم: فشار نتایج ضعیف تراکتورسازی باعث شده بود این تیم با تعداد بازیکنان زیاد روی دروازه حریف حمله کند. پرسپولیسی‌ها هم بلافاصله بعد از گرفتن توپ، با ضربات دروازه سوشا یا پاس‌های بلند رضاییان مستقیم توپ را به طارمی می‌رساندند. روشی که باعث شد مدافعین تراکتورسازی نیمه دوم عقب بروند و شکاف بزرگی بین خطوط این تیم ایجاد شود.
۵- کم شدن اشتباهات فردی: پرسپولیسی‌ها بر خلاف بازی‌های قبل، امروز اشتباه بزرگی در خط دفاع نداشتند. بنگر، نورمحمدی، رضاییان، کامیابی‌نیا و انصاری امروز در خط دفاع وظایف‌شان را درست انجام دادند و بجز یک پاس اشتباه از بنگر، زمان حفظ توپ هم با اشتباهات شتاب‌زده برای تیم‌شان دردسر درست نکردند.
