گروه فرهنگی مشرق: امام صادق علیه السلام فرمود: قاطر پدرم گم شد. گفت اگر خداوند قاطرم را به من برساند آنچنان او را ستايش كنم كه بپسندد!
طولى نكشيد كه قاطر را با زين و برگ آوردند. همين كه سوار شد و لباس خود را جمع كرد، سر به سوى آسمان بلند كرده  و فرمود: الحمد لله و چيز ديگرى اضافه نكرد.
سپس فرمود: چيزى فرو گذار نكردم و نه چيزى باقي ماند. تمام ستايش ها را اختصاص به خداى بزرگ دادم. هر نوع ستايشى داخل در همين ستايش است كه كردم. (کشف الغمه 2 : 320)
مفسران گفته اند معنای الحمدلله این است که هر ستایش و سپاسی که بابت یک زیبایی تکوینی و یا تشریعی و یا رفتاری و عملی توسط هر کسی صورت بگیرد، چه خود بداند و یا نداند، در حقیقت به ستایش و سپاس خداوند برمی گردد، چرا که او خالق همه زیبایی ها در هستی است. افعال و اعمال زیبای انسانها نیز به دلیل قدرتی است که خداوند به آنها همراه با هدایتشان  به امور خیر و برحذر داشتن آنها از امور شر، اعطا کرده است.
در مقابل، آنچه از زشتی و منکرات در اعمال و رفتار انسانها و جوامع مشاهده می شود به خاطر رویگردانی آنها از هدایتهای الهی است که توسط انبیاء و امامان به بشر عرضه شده است.
بنا بر این وقتی می گوییم الحمدلله یعنی به واقعیت فوق اعتراف کرده ایم.