به گزارش مشرق، احمد یوسف‌زاده نویسنده کتاب آن بیست‌وسه نفر در یاشتی بمناسبت روز خبرنگار نوشت: تصور کنید دنیای بی‌خبرنگار را، اگر خبرنگار نبود آن وقت اسرائیل خفت شکست
جنگ 33 روزه را نمی‌کشید، خون محمد الدوره و کودکان فلسطین زیر چکمه
سربازان صهیونیست محو می‌شد، مظلومیت نعش‌های سرگردان روی خلیج‌فارس خواب
ویلیام راجرز، فرمانده ناو وینسنس را تا روز مرگ آشفته نمی‌کرد، آن وقت راز
خونخوارگی سربازان آمریکایی در سلول‌های ابوغریب و گوانتانامو دفن می‌شد.
اگر خبرنگار نبود خائن حرمین شریفین حتی با کشتن کودکان یمنی همچنان خادم حرمین باقی می‌ماند، اگر خبرنگار نبود حاکمان دنیا را طوری دیگر به جهانیان معرفی می‌کردند. اگر خبرنگار نبود، اگر آینه رسانه‌ها نبود چه کسی می‌توانست بر دهان زیاده‌خواه حاکمان و مسؤولان دنیا لجامی از جنس عکس و واژه و فیلم بزند که خودخواه و مستبد به رأی نباشند، که در پیشگاه ملت‌ها پاسخگوی کرده‌ها و ناکرده‌های خود باشند؟
خبرنگار کیست؟ کسی که در زوایای تاریک حکومت حاکمان به چراغ قلم و ابزارش نور می‌تاباند تا کسی از دیوار بلند حاشا بالا نرود. در کشور ما، هر سال 17 مرداد که می‌شود پیامک‌های رنگین تقدیر و تشکر، گوشی این جماعت مظلوم را به صدا درمی‌آورد اما دریغ که فقط یک روز در سال 17 مرداد است و باقی روزها این نام مقدس از زبان‌ها می‌افتد. دیگر کسی نمی‌پرسد صاحب فلان عکس، صاحب فلان خبر و گزارش تاوان افشای کدام راز سر به مهر را می‌دهد که باید بدود در راهروهای دراز دادگاه‌ها؟
سهم صاحبان قلم سالانه از طرد، توهین و تحقیر چقدر است؟ ما فقط یاد گرفته‌ایم مجاهدان عرصه خبر که ناجیان زمین و مصلحان حکومتند را به پیامکی و یحتمل شامی و کلاسور و خودکاری بنوازیم، بی‌آنکه بدانیم مرارت و سختی کارشان در چه حد و اندازه‌هایی است.
امروز روز خبرنگار است، روز قشری که سنگ همه را به سینه می‌زند غیر از خودش. روز خبرنگار مبارک، تا 17 مردادی دیگر... .
اگر خبرنگار نبود خائن حرمین شریفین حتی با کشتن کودکان یمنی همچنان خادم حرمین باقی می‌ماند، اگر خبرنگار نبود حاکمان دنیا را طوری دیگر به جهانیان معرفی می‌کردند. اگر خبرنگار نبود، اگر آینه رسانه‌ها نبود چه کسی می‌توانست بر دهان زیاده‌خواه حاکمان و مسؤولان دنیا لجامی از جنس عکس و واژه و فیلم بزند که خودخواه و مستبد به رأی نباشند، که در پیشگاه ملت‌ها پاسخگوی کرده‌ها و ناکرده‌های خود باشند؟
خبرنگار کیست؟ کسی که در زوایای تاریک حکومت حاکمان به چراغ قلم و ابزارش نور می‌تاباند تا کسی از دیوار بلند حاشا بالا نرود. در کشور ما، هر سال 17 مرداد که می‌شود پیامک‌های رنگین تقدیر و تشکر، گوشی این جماعت مظلوم را به صدا درمی‌آورد اما دریغ که فقط یک روز در سال 17 مرداد است و باقی روزها این نام مقدس از زبان‌ها می‌افتد. دیگر کسی نمی‌پرسد صاحب فلان عکس، صاحب فلان خبر و گزارش تاوان افشای کدام راز سر به مهر را می‌دهد که باید بدود در راهروهای دراز دادگاه‌ها؟
سهم صاحبان قلم سالانه از طرد، توهین و تحقیر چقدر است؟ ما فقط یاد گرفته‌ایم مجاهدان عرصه خبر که ناجیان زمین و مصلحان حکومتند را به پیامکی و یحتمل شامی و کلاسور و خودکاری بنوازیم، بی‌آنکه بدانیم مرارت و سختی کارشان در چه حد و اندازه‌هایی است.
امروز روز خبرنگار است، روز قشری که سنگ همه را به سینه می‌زند غیر از خودش. روز خبرنگار مبارک، تا 17 مردادی دیگر... .
منبع: وطن امروز
