به گزارش مشرق، ناصر فریاد شیران در یادداشتی که در روزنامه آرمان به چاپ رسیده است اینطور نوشته است: چند سال قبل قانونی تصویب شد مبنی بر اینکه به باشگاه‌های حرفه‌ای بودجه دولتی پرداخت نشود.
این بدین معنی است که یک سری از باشگاه‌ها حرفه‌ای و برخی غیر حرفه‌ای قلمداد شده‌اند. به همین دلیل است که می‌بینیم تیم‌های نفتی و غیر نفتی در لیگ یک بدون مشکل می‌توانند هزینه کنند اما همین تیم‌ها وقتی به لیگ برتر می‌آیند بدلیل قانونی که تصویب شده در پرداخت هزینه‌های اولیه خود با مشکل مواجه می‌شوند.
حال سوال اینجاست کدام یک از باشگاه‌های ما خصوصی هستند؟ همه تیم‌های ما یا دولتی هستند یا از بودجه دولت استفاده می‌کنند که دوستان واژه خصولتی را برای این موارد به کار می‌برند. باید اذعان کنم 80 درصد باشگاه‌های کشور به کادر فنی، بازیکنان و حتی کارمندان خود، بدهی دارند و این بدهی انباشته هر ساله بیشتر می‌شود.
درآمد اصلی باشگاه‌ها از حق پخش و تلویزیون است، اما از یک طرف می‌بینیم که باشگاه‌های فوتبال ما از این مساله محروم هستند و از طرفی دیگر شاهد هستیم خبر ورزشی ساعت 9:30 شبکه خبر تعطیل می‌شود یا ساعت پخش برنامه دوربین خبرساز مناسب نیست!
اگر می‌خواهیم فوتبال مان رشد کند باید قوانینی هم در این زمینه داشته باشیم. اهمیت فوتبال به گونه‌ای است که می‌بینیم که برخی هنرمندان یا افراد سرشناس برای ورود به فوتبال هجوم می‌آورند، مصاحبه می‌کنند و نظر می‌دهند.
حتی نماینده مجلس از قضاوت فغانی هم ایراد می‌گیرد. پیش از این دکتر رضایی به عنوان نماینده مجلس تلاش زیادی برای حل کردن مشکلات فوتبال داشت اما حالا برخی‌ها از فوتبال به عنوان ابزار تبلیغات استفاده می‌کنند.
وزارت ورزش، فدراسیون فوتبال و باشگاه‌ها باید با مجلس در خصوص وضع قوانینی که به فوتبال کمک کند جلسه بگذارند تا مشکلات مان کمتر شود و شاهد رشد این ورزش باشیم. ضمن اینکه فدراسیون ما نیازمند مدیرانی مانند صفایی فراهانی، دکتر اسدی و ... است نه فردی که توانایی ساخت یک استادیوم استاندارد برای دوومیدانی ندارد.
این بدین معنی است که یک سری از باشگاه‌ها حرفه‌ای و برخی غیر حرفه‌ای قلمداد شده‌اند. به همین دلیل است که می‌بینیم تیم‌های نفتی و غیر نفتی در لیگ یک بدون مشکل می‌توانند هزینه کنند اما همین تیم‌ها وقتی به لیگ برتر می‌آیند بدلیل قانونی که تصویب شده در پرداخت هزینه‌های اولیه خود با مشکل مواجه می‌شوند.
حال سوال اینجاست کدام یک از باشگاه‌های ما خصوصی هستند؟ همه تیم‌های ما یا دولتی هستند یا از بودجه دولت استفاده می‌کنند که دوستان واژه خصولتی را برای این موارد به کار می‌برند. باید اذعان کنم 80 درصد باشگاه‌های کشور به کادر فنی، بازیکنان و حتی کارمندان خود، بدهی دارند و این بدهی انباشته هر ساله بیشتر می‌شود.
درآمد اصلی باشگاه‌ها از حق پخش و تلویزیون است، اما از یک طرف می‌بینیم که باشگاه‌های فوتبال ما از این مساله محروم هستند و از طرفی دیگر شاهد هستیم خبر ورزشی ساعت 9:30 شبکه خبر تعطیل می‌شود یا ساعت پخش برنامه دوربین خبرساز مناسب نیست!
اگر می‌خواهیم فوتبال مان رشد کند باید قوانینی هم در این زمینه داشته باشیم. اهمیت فوتبال به گونه‌ای است که می‌بینیم که برخی هنرمندان یا افراد سرشناس برای ورود به فوتبال هجوم می‌آورند، مصاحبه می‌کنند و نظر می‌دهند.
حتی نماینده مجلس از قضاوت فغانی هم ایراد می‌گیرد. پیش از این دکتر رضایی به عنوان نماینده مجلس تلاش زیادی برای حل کردن مشکلات فوتبال داشت اما حالا برخی‌ها از فوتبال به عنوان ابزار تبلیغات استفاده می‌کنند.
وزارت ورزش، فدراسیون فوتبال و باشگاه‌ها باید با مجلس در خصوص وضع قوانینی که به فوتبال کمک کند جلسه بگذارند تا مشکلات مان کمتر شود و شاهد رشد این ورزش باشیم. ضمن اینکه فدراسیون ما نیازمند مدیرانی مانند صفایی فراهانی، دکتر اسدی و ... است نه فردی که توانایی ساخت یک استادیوم استاندارد برای دوومیدانی ندارد.
