گروه فضای مجازی مشرق- الله کرم مشتاقی در وبلاگ تالمات و تاملات یک دانشجو نوشت: اگر تا دیروز شاهد به آتش کشیده شدن تن و خانه و کاشانه مسلمانان در میانمار و بوسنی و هندوستان و چین بودیم امروز باید خاک بر سرمان کنیم که مسلمان مسلمان می کشد. بله مسلمان. ذره ای شک نکنید که کسانی که با چوب و آهن و سنگ به جان شیعیان مظلوم مصر افتادند و آنقدر بر سر و صورتشان کوفتند تا پیکرشان متلاشی شد همه مسلمان بودند. اما چه مسلمانی؟ همان مسلمانانی که به قصد قربت سر حضرت سید الشهدا را بریدند. همان متحجرانی که برای رضای خدا فرق حضرت امیر را شکافتند.
به همان میزان که اسلام آمریکائی موجب رخوت و سکون و غوطه ور شدن در فرهنگ غرب میشود اسلام انحرافی موجب کشتار و تحجر و عقب ماندگیست. اشتباه است و بی راه است اگر بگوئیم غرب به دنبال ترویج اسلام آمریکائیست. قدر قدرت اسلامگرای آمریکائی دولت ترکیه بود که فعلا به خاک مزلت کشیده شده است. اسلام آمریکائی خصوصا بعد از بیداری اسلامی به حالت اهتزار است٬ رو به موت است.
امروز امریکا و خصوصا صهیونیسم کثیف و خونخوار به دنبال ترویج اسلام انحرافیست.
اسلامی انحرافی اسلامیست که آنقدر کور است که دشمن خود را در چند کیلومتری خود(اسرائیل)نمی بیند ولی از آنکه نام همسایه اش علی است یا حسین است یا سجاد است یا مهدیست خونش به جوش می آید.
اسلام انحرافی آنقدر از قدرت فهم بی بهره است که حاضر نیست یک سنگ به سوی اشغالگران سرزمین های اسلامی پرتاب کند اما همو حاضر است خود را در میان انبوه زنان و کودکانی که مذهبش با او یکی نیست منفجر کند.
من فکر میکنم خطر اسلام انحرافی برای مصر بیشتر از اسلام آمریکائیست. اگر کشور به دست اینها بیافتد همراه با وهابی های تنگ نظر حکومت خون را در خاورمیانه راه می اندازند(همانطور که از ۱۹۹۶تا ۲۰۰۱ در افغانستان چنین کردند). لذا مجبوریم با نادان هائی مثل محمد مرسی و هشام قندیل با احتیاط و احترام برخورد کنیم.
در آخر می خواهم بگویم همانقدر که دیدن تصاویر کشتار شیعیان مصر قلبم را سوزاند٬ بیانیه وزارت خارجه مثل نمکی بود که بر این زخم پاشیده شد!
من فکر میکنم انتشار این بیانیه بجای آنکه مرحمی باشد به دل شیعیان جهان ٬ آب سردی بود بر روی سرشان!
چه نیازیست که اعتراض به این جنایت در لفافه و همراه با ترس و دوپهلوگوئی و قربان صدقه محمد مرسی رفتن باشد!
واقعا زشت نیست برای دستگاه دیپلماسی ما که بیانیه سازمان های غربی حقوق بشری کوبنده تر و محکم تر از بیانیه آنها باشد!
من نه دیپلماتم که مراقب باشم حرفهایم به مقامات مصری بر بخورد یا نخورد و نه آنقدر در ورطه روشنفکری گیر افتاده ام که ریخته شدن خون هم کیشانم را "در پروسه گذار به دموکراسی" بی مقدار بدانم.
