به گزارش مشرق، شبکه ايران نوشت: در مطالب قبل، مروري داشتيم بر حضور عناصر مختلف در ثبت نام انتخابات رياست جمهوري چهارم و سپس شرحي اجمالي از متن و حواشي رد صلاحيت اعضاي نهضت آزادي ارائه کرديم. سپس به بحث عدم تمايل آيت الله خامنه اي به کانديداتوري (به دليل عدم ميل به همکاري مجدد با موسوي) اشاره کرديم و سپس ضمن ذکر پاره اي از انتقادات جدي کانديداها به دولت موسوي، نمونه هايي از تلاش هاي رسانه اي ياران وي براي توجيه عملکرد او و ضمناً تحت فشار گذاشتن رئيس جمهور جديد براي انتخاب مجدد او به نخست وزيري را نقل نموديم و تا آنجا رسيديم که آيت الله خامنه اي پس از انتخاب شدن، سفري به مشهد مقدس داشتند. در اين قسمت، ماجرا را تا انتها مي خوانيد:

آيت الله خامنه اي: نخست وزيري برمي گزينم که حجت شرعي بر من تمام باشد
آيت الله خامنه اي در سفر خود به مشهد، طي سخناني مهم، سرنخ هايي از پشت پرده ماجرا ها ارائه دادند. در بخشي از اين بيانات آمده بود: «دو وظيفه تعيين نخست وزير و وزيران و نظارت برکار دستگاه هاي اداري و دولتي کشور از بزرگترين وظايف رئيس جمهور است. رئيس جمهور اگر ديد يک نخست وزير و وزرا و حتي مديران، کارشان مناسب نيست، از لحاظ قانوني نمي تواند بر دارد. لذا در آغاز کار رئيس جمهور موظف است با دقت با ملاحظه همه جوانب ببيند چه کساني را در راس امور خواهد گماشت. ... من براي اين کار بايد حداکثر دقت را بکنم تا حجت شرعي را براي خودم و استدلال الهي را که در مقابل خدا بشود جواب داد، براي خودم تأمين کنم. من با تجربه اي که در اين چهارسال دارم که تجربه گرانبها و ارزنده اي است و همه جور افرادي را در اين چهارسال و قبل از اين چهار سال در رأس مسئوليت هاي مختلف مشاهده کرده ام، آدم هايي که ديدها و روش هاي مختلف داشته اند، بعضي ها خودرأي بودند، بعضي ها متکي بر افکار ديگران بودند، بعضي ها از لحاظ تعبد فوق العاده با دقت بودند. همه جور فکر و سليقه اي را از اول انقلاب تا به حال ديده ام. من از اين تجربه بايد استفاده کنم و با دقت و ملاحظه جوانب کار انتخاب کنم. و من مي توانم اينجا در کنار آستان علي ابن موسي الرضا (عليه السلام) و در حضور شما ملت که يک اسطوره و نمونه اي از ملت ايران هستيد، با کمال قاطعيت بگويم که در اين انتخاب بزرگ و در اين کار حساس و در اين انجام بزرگترين تکاليف رئيس جمهور آنچنان عمل خواهم کرد که حجت شرعي براي من تمام باشد.» (روزنامه جمهوري اسلامي9/6/64)

امام خميني: آيت الله خامنه اي فردي شريف، صادق، متعهد و روشن بين است
چندي بعد نيز، در سالروز عيد سعيد غديرخم، مراسم تنفيذ حکم رياست جمهوري در جماران برگزارشد. امام خميني (رضوان الله عليه) در بخشي از اين حکم آورده بودند: «بحمد اللَّه تعالى با تأييدات خداوند متعال-جلّ و علا- و دعاى خير حضرت ولى اللَّه الاعظم -روحى لمقدمه الفداء- چهار سال رياست جمهورى اسلام با خير و سلامت و قدرت و عظمت سپرى شد و ... ملت متعهد، با عزمى والا و قدمى ثابت، از پير نود ساله تا نوجوان تازه بالغ، براى چهارمين بار براى تعيين سرنوشت خويش به سوى صندوق هاى رأى هجوم آورد و ياوه گويان و خيالبافان را بر خود لرزاند و فردى شريف از سلاله پيامبران را براى خدمت به اسلام و ايران و مسلمانان و ملت برگزيد و اين مسئوليت سنگين را بر عهده کسى گذاشت که چهار سال در اين مقام، صادقانه و با تعهد و روشن‏بينى به ملت و اسلام و ايران خدمت نمود؛ و اين، پس از خدماتى بود که قبل و بعد از انقلاب انجام داده بود؛ "جَزاهُ اللَّهُ خَيراً".
رئيس جمهور محترم بايد توجه داشته باشند که در پيشگاه مقدس حق- جلّ و علا- واقع است و آنچه بر او از خطرات قلبى و تمايلات سرّى تا اعمال مُعلن [آشکار] و مخفى مى‏گذرد، در حضور حق است و چيزى را نتوان از او- جلّ و علا- پنهان کرد، هر چند از خلق خدا پنهان باشد. و بايد توجه نمايند که در مقامى هستند که يک جمله او گاهى مؤمنى را ساقط کرده و متعهدى را از بين مى‏برد، و يا غير صالحى را به مقامى که شايسته آن نيست مى‏رساند؛ گاهى يک سخنرانى او، جمهورى اسلامى و کشور را نور مى‏بخشد و گاهى بعکس. مقام خطير است و خطر بزرگ، به خدا بايد پناه برد و از او استمداد کرد. همه دست‏اندرکاران- بويژه رئيس جمهور- بايد از چاپلوسان دغلباز و زبان بازان حيله‏گر بر حذر باشند و مشاوران خود را از اشخاص سابقه‏دار که تعهدشان قبل از انقلاب مشهود بوده است، انتخاب کنند. بسا که منحرفان و منافقان، خود را با ظاهرى آراسته به تقوا جا بزنند و با دست ما به اسلام و کشور اسلامى صدمه زنند.» (صحيفه امام، جلد19، صفحه369)

انتقاد آيت الله خامنه اي از دولت موسوي در مراسم تنفيذ
پس از قرائت حکم، رئيس جمهور به سخنراني پرداخت. آقاي هاشمي رفسنجاني درباره آن روز مي نويسد:«آيت الله خامنه اي در اظهاراتشان از نقاط ضعف عملکرد دولت با کنايه ياد کردند.» (اميد و دلواپسي، کارنامه و خاطرات سال1364هاشمي رفسنجاني، صفحه240)
در بخشي از سخنان آيت الله خامنه اي آمده بود: «ريشه مشکلات امروز ما وابستگي اقتصادي به خارج از اين مرزها ومنحصر بودن درآمد ما به درآمد حاصل از نفت است. فقدان يک برنامه همه جانبه اقتصادي و گرايش به دولت سالاري يکي ديگر از مشکلات ماست که نتايج اين مشکلات را در کاهش رشد اقتصادي و گاهي در رشد منفي اقتصادي مشاهده مي کنيم. بايد در زمينه اقتصادي برنامه ريزي مستقل از نفت انجام بگيرد. گرايش به افزايش توليد داخلي به وجود آيد و شدت پيدا کند و استفاده از سرمايه ابتکار و مديريت و همکاري مردم جدي گرفته شود.» (همانجا)

تأکيد مجدد بر حق رئيس جمهور در انتخاب نخست وزير
آيت الله خامنه اي که همه شمشيرهاي جناح چپ را براي اجبارشان در معرفي مجدد موسوي از رو بسته مي ديدند، در مراسم تحليف در مجلس شوراي اسلامي نيز مجدداً بر اختيارات رئيس جمهور در اين امر تأکيد کرده و گفتند: «اين سوگند يک سوگند شرعي است و يک سوگند جدّي است و صرف تشريفات نيست. خود قانون اساسي ابزارهاي لازم براي عمل به اين سوگند را مشخص کرده که اگر آن ابزارها باشند، عمل به اين سوگند امکان پذير است و الّا نه. و مهم ترين آن ابزارها چيزي است که در اصل 124 و 133 [اصول مربوط به تعيين نخست وزير و وزرا توسط رئيس جمهور] ذکر شده است. در صورتي که رئيس‌جمهور اين ابزارها را در اختيار داشته باشد، خواهد توانست به اين سوگند عمل کند وگرنه اين سوگند، حکم فقهي‌اش براي فقها روشن است.... من يک طلبه کوچک و يکي از شاگردان امام عزيز و بزرگوار هستم و هيچ ادعايي ندارم. اما با اين ابزارها مي توانم و اين قدرت را دارم که اين مسئوليت را انجام دهم.» (روزنامه کيهان18/7/64)

آقاي هاشمي: موسوي به آيت الله خامنه اي تحميل شد
گرچه عدم تمايل آيت الله خامنه اي به انتخاب مجدد موسوي واضح بود اما به هر حال به خاطر کارشکني ها و بدعت هايي که جناح چپ موجود در سه قوه انجام دادند (از جمله نامه به امام و يا گفتن اين نکته به امام که در صورت رفتن موسوي، جبهه ها از نظر روحي تضعيف مي شوند) آيت الله خامنه اي پس از فراز و نشيب هاي فراوان مجبور شدند تا به خاطر مصلحت نظام و در راستاي تبعيت از ولي فقيه، با اکراه تمام مجدداً ميرحسين موسوي را جهت نخست وزيري به مجلس معرفي نمايند.
چگونگي و روند اين امر (که در دل خود ماجراهايي نظير 99 نفر را آفريد) خود مثنوي هفتاد من کاغذ مي طلبد و به اميد خدا در آينده به صورت جداگانه و مفصّل به آن خواهيم پرداخت.
اما به عنوان خاتمه، مي توان برخي از علل اين معرفي را خلاصه وار، در مصاحبه آقاي هاشمي رفسنجاني با روزنامه کيهان ملاحظه است:
«س:آيت الله خامنه اي در دوره دوم رياست جمهوري شان نمي خواستند آقاي موسوي را مطرح کنند تا اين مشکل از ريشه حل شود. اين را توضيح بفرماييد.
ج: همين طور است. ايشان او را قبول نداشتند و خيلي صريح هم مي گفتند که قبول ندارم. ... اين بحث مفصل است. ايشان مي ديدند که توافق ندارند. تقريباً بر ايشان تحميل شد.
س: يعني حمايت حضرت امام از آقاي موسوي باعث چنين کاري شد؟
ج: امام هم روي ملاحظاتي مي گفتند آقاي موسوي باشد.
س: ملاحظات حضرت امام را بفرماييد.
ج: از داخل مجلس جمع زيادي نامه مي نوشتند و در بيرون هم اين گونه منعکس مي کردند. حتي افرادي از جبهه نامه نوشتند که جبهه آسيب مي بيند. دوستاني که بعداً مجمع روحانيون شدند، در اطراف امام بودند. عوامل زيادي دست اندرکار بود. آيت الله خامنه اي هم تسليم امام بودند و اگر امام نظر صريحي مي دادند، ايشان تکليفي براي خودشان قائل نبودند و مي پذيرفتند. در اين قضيه هم همينطور شد و پذيرفتند. البته بهتر است اين گونه مسائل را از خود آقايان بپرسيد. من مايل نيستم در چنين مواردي وارد شوم.» (بي پرده با هاشمي رفسنجاني،صفحه111)
و اين چنين، فصلي ديگر رقم خورد از کتاب سرگذشت عده اي که ولايت فقيه را فقط تا وقتي مي خواستند که برآورنده تمايلات آنان باشد و همچنين برگ درخشان ديگري افزوده شد بر کتاب عمل کساني که گرچه تحت تهمت «عدم پيروي از ولايت فقيه» بودند، ولي به يک اشاره ولي امر، تمام تمايلات خود را زير پا گذاشتند و به فرامين ولي گردن نهادند. آري، به درستي که «تاريخ روشنگر نسل هاي آينده است.» (صحيفه امام، جلد 3، صفحه 434)