آمارها نشان می‌دهد تعداد بازدیدکنندگان هفت قبرستان پرتغال طی یک دهه گذشته شش برابر شده و به 9000 نفر رسیده است. این معنایی جز اهمیت و ظرفیت «خانه مردگان» در جذب گردشگران بین‌المللی ندارد. در این گزارش 10 قبرستان مشهور در کشورهای مختلف را که به جاذبه توریستی بدل شده‌اند، معرفی می‌کنیم:


«ناپلئون بناپارت» پربازدیدترین قبرستان دنیا را در سال 1804 تأسیس کرد. این گورستان مدفن افراد مشهوری همچون «مودلیانی» نقاش و مجسمه‌ساز مشهور ایتالیایی، «ادیث پیاف» خواننده فرانسوی، «شوپن» آهنگساز بزرگ لهستانی، «ژان فرانسوا لیوتار» فیلسوف و نویسنده فرانسوی، «نادار» عکاس فرانسوی، «پل الوار»، «اونوره دو بالزاک» و «مارسل پروست» که هر سه از نویسندگان مطرح فرانسوی به حساب می‌آیند، است.

«پر لاشز» عنوان پربازدیدترین قبرستان جهان را داراست، اما به دلیل مکان دورافتاده‌اش، تعداد کمی مراسم تدفین در آن برگزار می‌شود. دقیقا به همین دلیل و البته برای به دست آوردن سود از طریق جذب توریست‌ها بود که باقی‌مانده جسد «مولیر» نمایشنامه‌نویس فرانسوی و دو تن از دیگر شخصیت‌های سرشناس از این قبرستان به مکانی در دسترس‌تر برای گردشگران انتقال داده شد.

بازدیدکنندگان این قبرستان پاریسی از مسیر مارپیچ میان صلیب‌های بزرگ عبور می‌کنند و به آرامگاه «جیم موریسون» خواننده و آهنگساز آمریکایی می‌رسند. دوست‌داران ادبیات هم بر سر مزار «اسکار وایلد» شاعر سرشناس ایرلندی می‌روند و طبق رسمی رواج‌یافته سنگ قبرش را می‌بوسند. سنگ قبر «وایلد» به شکل مردی مصری در حال پرواز است.

در «پر لاشز» 300 هزار مرده خوابیده‌ و به دلیل فضای وسیع آن، نقشه‌های راهنمایی برای بازدید‌کننده‌ها تدارک دیده شده است. توریست‌ها به همراه خانواده خود برای پیک‌نیک به فضای اطراف این قبرستان‌ها می‌روند و گاهی هم از صدای ارکستر فیلارمونیک وین که در فضای باز و در حاشیه مراسم تدفین با همکاری گروه کُر پاریس اجرا می‌کنند، ‌لذت می‌برند.


قبرستان «مری» یک موزه در فضای باز است که نقش جاذبه‌ای توریستی را هم ایفا می‌کند. بیش از 900 قبر در این منطقه روستایی وجود دارد که بر بالای هرکدام، صلیبی از جنس چوب بلوط و مزین به رنگ و کنده‌کاری قرار گرفته که با الهام از هنر و شعر، داستان زندگی فرد دفن‌شده را بر روی آن‌ها به طرز کودکانه‌ای ترسیم کرده‌اند. در دنیای شعر و هنر قصه‌های هراس‌آوری از مردگان خفته در این قبرستان نقل شده. گورستان «مری» پشت کلیسای «ساپانتا» واقع است.


در نزدیکی محله فرانسوی‌ها‌، قبرستانی به نام «سنت لوییس شماره 1» وجود دارد که قدیمی‌ترین و معروف‌ترین در میان سه گورستان کاتولیک لوئیزیاناست. این مکان در سال 1789 به جای قبرستان «سنت‌ پیتر» که دیگر وجود خارجی ندارد، بنا شد. گفته می‌شود «بارتمی لافون» معماری که بعدها دزد دریایی شد، و «ماری لاوئو» کاهنه افسونگر در این محل دفن شده‌اند.


تپه‌های هالیوود با چشم‌انداز استودیوهای فیلمسازی و آسمان پرستاره‌ای که دارد،‌ مکان خوبی برای دفن شدن است. «فارست لاون» در نزدیکی شهر گلندیل میزبان چهره‌های در خاک خفته ستاره‌های هالیوودی است؛ یکی از آن‌ها «مایکل جکسون» خواننده معروف آمریکایی است که مدفنش از دید عموم پنهان است. جالب است بدانید بسیاری از افراد مشهور در گمنامی کامل در این قبرستان سرسبز آرمیده‌اند. بخش‌هایی از فیلم «ایزی رایدر» (1969 میلادی) در این قبرستان قرن هجدهمی فیلم‌برداری شد.


«اوا پرون» بانوی اول آرژانتین و همسر رییس‌جمهور وقت این کشور «خوان پرون»، با نام خانوادگی زمان دوشیزگی‌اش «دوراته» در این قبرستان آرمیده و بازدیدکنندگان از این مکان را به سمت خود می‌کشاند. در میان فرشته‌های سنگی و مجسمه‌های کنده‌کاری شده دیدنی این قبرستان‌، تندیسی از یک عروس به چشم می‌خورد که در ماه عسل خود بر اثر ریزش بهمن جانش را از دست داد.


راه رفتن در میان قبرهای این گورستان کهن با سنگ‌های قدیمی و فرسوده‌اش کار بسیار دشواری است، مخصوصا اگر مراسم «روز مردگان» در حال اجرا باشد. شب سی‌ویکم اکتبر مکزیکی‌ها با روشن کردن شمع،‌ مجمع‌های حاوی خوراکی و گلبرگ‌های گل همیشه‌بهار به دیدار رفتگان خود می‌روند. در این شب در قبرستان جدیدی که فاصله چندانی با «سوسوکوتلن» ندارد، فستیوالی برگزار می‌شود و خانواده‌ها در فضای سبز پیک‌نیک می‌کنند و در کنار مردگان به صدای موسیقی زنده گوش می‌دهند.


این قبرستان در سال 1831 ساخته شد و عنوان اولین فضای سبز وسیعی که استفاده از آن برای عموم آزاد بود، را یدک می‌کشد. ساخت چنین مکانی اولین گام در جهت به وجود آمدن سیستم پارک‌های آمریکا به حساب می‌آید. علاوه بر دفن شدن آمریکایی‌های معروفی چون «مری بیکر ادی» ،«هنری وادزورث لانگ فیلو» و «وینزلو هومر» در این گورستان‌، تپه‌های هموار‌، درختان شگفت‌انگیز بلوط و جنگل‌های عظیم افرا که در این منطقه قرار دارند‌، فضا را برای زنده‌هایی که به این مکان می‌آیند هیجان‌انگیز می‌کند. در واقع شاید بتوان گفت زنده‌ها اوقات خوش‌تری را در این ناحیه سپری می‌کنند!


«اولسانی» بزرگترین گورستان پراگ است. سال 1680 بود که طاعون پراگ را فرا گرفت و این قبرستان با هدف به خاک سپردن تمام قربانیان این بیماری بنا شد. امروزه هدف مقامات این شهر، جذب حداکثری مردم بومی و گردشگران به این مکان است. روخوانی از کتاب‌های نویسندگان مدفون در خاک این قبرستان یکی از این برنامه‌هاست. نویسنده، بازیگر و نقاش‌های مطرح بسیاری ئر «اولسانی» خفته‌اند. بیرون دروازه‌های این گورستان کافه‌ای وجود دارد که دسرهای معروف و محبوب کشور چک را به بازدیدکنندگان ارائه می‌دهد. نام یکی از این دسرها، «تابوت کوچک» است که طرفدار زیادی هم دارد.


قدم زدن درمیان درختان «لون فر» (صنوبر تنها) مثل ورق زدن تاریخچه پورتلند است. این‌جا یکی از معدود قبرستان‌هایی است که می‌توان در آن، برای بزرگداشت مردگان درخت کاشت یا باغچه درست کرد. در بخشی از این گورستان بنای یادبودی برای بزرگداشت چینی‌های مهاجری که در ساخت شهر پورتلند کمک کردند‌، دیده می‌شود. مقبره‌های سردمداران صنعت از دیگر مکان‌های دیدنی «لون فر» هستند. آرامگاه باشکوه خانواده‌ «مک‌لی» که به سبک گوتیک ساخته ‌شده، نمونه‌ای از این مقبره‌هاست.


«لوئیس کامفورت تیفانی» طراح مطرح آمریکایی و «ژان میشل باسکیت» نقاش و هنرمند سرشناس آمریکایی آفریقایی تنها دو تن از مشاهیری هستند که نامشان بر روی سنگ‌ قبر‌های گرانیتی و ماسه‌سنگی این قبرستان نقش بسته؛ نام‌هایی که زمانی در صفحه‌ هنر روزنامه «نیویورک پست» به چشم می‌خورد. با این ‌حال جذابیت اصلی این چمنزار 193 هکتاری، ساختار پارک‌مانند آن و برکه‌های زلالی است که در ارتفاعات «گرین‌وود» واقع ‌شده است. در وردوی این گورستان در سال 1861 میلادی و به سبک نئوگوتیک ساخته شده. خط افق منهتن که از لابلای درختان بسیار کهنسال دیده می‌شود، بخشی از جذابیت‌های این قبرستان به حساب می‌آید.