اولین مریضخانه ای که در تهران دایر شد و بیماران را بستری کرد، بیمارستان دولتی بود که در سال 1290 هجری قمری به دستور ناصرالدین شاه قاجار در خیابان سپه امروز تأسیس گردید و اکنون این بیمارستان سینا خوانده می شود، چنانچه ناصر نجمی در این باره مینویسد: ناصرالدین شاه در یکی از سفرهای خود به فرنگستان ضمن بازدید از نقاط مختلف شهرها از چند بیمارستان هم بازدید به عمل آورده توجه شاه قاجار به اهمیت چنین محل و نقشی که در معالجه و مداوای بیماران داشت جلب گردید بطوریکه بلافاصله پس از بازگشت به ایران دستور تأسیس یک بیمارستان مجهز را صادر کرد و این وظیفه مهم را به عهده ناظم الاطباء، طبیب مخصوص خود واگذار کرد، ناظم الاطبا پس از تفحص و جستجوی زیاد محلی را در نزدیک چهارراه حسن آباد پیدا کرد و آن را به بیمارستان اختصاص داد و نام آن را هم مریضخانه دولتی گذاشت.
در همین موقع در مدرسه دارالفنون شعبه ای به نام رشته طب دایر گردیده و مقرر شد دانشجویان رشته طب از نظر آموزشی از مریضخانه دولتی استفاده نمایند، چنانکه هفته ای چندبار دانشجویان رشته طب دارالفنون به همراه استادان خود به بیمارستان دولتی مراجعه کرده و در اطاق هایی که بیماران بستری بودند آموزش عملی می دیدند.
ناظم الاطبا سال ها ریاست مریضخانه دولتی را به عهده داشت و پس از او چند نفر دیگر این کار را عهده دار گردیدند و سرانجام در سال 1319 شمسی نام مریضخانه دولتی به بیمارستان سینا تغییر یافت.
اعتماد السلطنه در خاطرات درباره نخستین بیمارستان ایران و امکانات آن می نویسد: این مریضخانه چند سال است بنا شده یعنی چهار سال است، عمارت و محوطه بسیار عالی می باشد که همیشه بیست و پنج نفر مریض در اینجا معالجه می شوند و دوا و غذا و لباس و تخت خواب و لحاف و سایر لوازم بیماران از جانب دولت داده می شود و سه نفر طبیب و سایر لوازم بیماران از جانب دولت داده می شود و سه نفر طبیب و جراح بسیار قابل که از مدرسه دارالفنون تعیین شده اند دائماً مواظب مرضا هستند.
پس از این بیمارستان، چند بیمارستان دیگر نیز در تهران دایر شد که می توان از بیمارستان نظامی تهران نام برد که موسس آن شاهزاده علیقلی میرزا بود. مریضخانه دولتی پس از چندی و در سال 1319 به پاس زحمات پدر طب ایران به بیمارستان سینا تغییر نام داد و این بیمارستان سال‌های متمادی، محلی برای معالجه و درمان امراض بیماران بود.
منبع: مقاله مصطفی لعل شاکری، قدس آنلاین
