به گزارش مشرق، رزق و روزی بندگان و مخلوقات از جمله اموری است که خداوند آن را برای بندگان ضمانت کرده است تا مبادا از ترس آن دست به کارهای ناشایست بزنند.

آنچنان که خداوند در آیه ۶۰ سوره مبارکه عنکبوت می فرماید: «چه بسيار جنبندگانى كه ياراى تحصيل روزى خويش ندارند و خدا آنها و شما را روزى مى دهد و او شنوا و داناست».
امیرمومنان علی (ع) در این باره می فرمایند: «خلايق نانخورهاى خدايند، خداوند روزهاى آنها را ضمانت و خوراكشان را مقدر كرده است.»

و نیز فرموده اند: «روزى را بجوييد؛ زيرا روزى براى جوينده آن ضمانت شده است.»
علاوه بر این، در آموزه های دینی ما از حرص و طمع در طلب روزی نهی شده است.
امیرمومنان علی (ع) می فرمایند: «روزى، به دنبال كسى است كه در طلب او نيست.»

و نیز فرموده اند: «بدانيد كه آنچه خداوند براى بنده مقدر كرده است، بى كم و كاست، به او برسد هر چند در چاره انديشى و پيدا كردن راه هاى كسب روزى ناتوان باشد و نيز بيش از آنچه خداوند برايش مقدر كرده به او نرسد، هر چند بسيار زرنگ و چاره انديش باشد.»

پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: «اگر آدمى همچنان كه از مرگ مى گريزد از روزى مى گريخت، باز روزى به او مى رسيد همچنان كه مرگ به او مى رسد.»

ایشان همچنین می فرمایند: «اگر شما، چنان كه شايد و بايد، به خدا توكل كنيد، همچنان كه پرنده را روزى مى دهد، شما را نيز روزى خواهد داد. پرندگان گرسنه مى روند و سير بر مى گردند.»
و نیز فرموده اند: «كسى كه در روزى خود تأخير و تنگى بيند، بايد زياد تكبير بگويد و كسى كه اندوهش زياد شود، بسيار استغفار كند.»

پی نوشت ها:
کنزالعمال
نهج البلاغه
مکارم الاخلاق

منبع: قدس آنلاین