به گزارش مشرق، محمدرضازائري
در روزنامه خراسان نوشت: يکي از لوازم ضروري و ابتدايي ايجاد همدلي و
همزباني ميان مردم و دولت برخورد صادقانه و نقل دقيق وقايع براي افکار
عمومي و در يک کلام محرم دانستن مردم است . تعهد حاکميت اسلامي به مردم اين
است که به تعبير اميرالمؤمنين علي عليه السلام جز در موارد خاص امنيتي و
دفاعي همه چيز را همان طور که هست با شفافيت و صراحت با مردم در ميان
بگذارد.
در دنياي جديد نقش حاکميت در فرآيند انتشار اخبار و ماهيت عملکرد اطلاع رساني عمومي تغييري بنيادين کرده است. با فراواني وسايل ارتباطي و گسترش شبکه هاي اجتماعي ديگر هيچ چيزي پنهان نمي ماند و اکنون تنها جريان هاي حاکم مي توانند در چگونگي بيان موضوع دخالت کنند و اگر هوشمند و زيرک باشند بر موج سوار شوند. حتي اگر چنين نباشد باز اين پرسش جدي مطرح مي شود که اساسا چه کسي مي تواند تصميم بگيرد که اطلاع رساني در يک موضوع خاص مصلحت هست يا نه، و چه چيزي را مردم بايد بدانند و چه چيزي را نبايد بدانند؟ آيا جز اين است که مسئولان وکيل مردمند و بايد به همين مردم پاسخگو باشند و نمي توانند سرخود تصميم بگيرند ؟ همدلي و همزباني رابطه اي متقابل دارند، از همدلي همزباني مي زايد و همزباني بر همدلي مي افزايد . زماني اين رابطه متقابل مي تواند پايداري و استحکام بيابد که مردم اطمينان داشته باشند همه چيز را قبل از بيگانگان مي توانند از صداقت و صراحت خدمتگزارانشان در دولت بشنوند.
شايد به نظر برسد برخي موضوعات ساده و ظاهرا کم اهميت مثل يک حادثه در فلان ساختمان دولتي يا يک تخلف اداري در بهمان سازمان چيزي نيست که به سرعت و با دقت به مردم اطلاع داده شود و چنين مواردي در مقابل مسائل کلان و با اهميتي چون مذاکره با آمريکا يا حمله عربستان به يمن به حساب نمي آيد.
يکي از چالشهاي جدي در رابطه ميان مردم و دولت ، ايجاد اعتماد مردم نسبت به اخبار رسمي است ، زيرا اگر اعتماد عمومي اندک اندک (با همين موارد ساده و به ظاهر کم اهميت و کوچک) آسيب ديد و ضعيف شد، در درازمدت ضربه اي به استحکام اجتماعي وارد مي شود که به هيچ شکلي قابل جبران نيست.
دقت، سرعت، صراحت و شفافيت اطلاع رساني در همان مواردي که به نظر ما کم اهميت است مي تواند اعتماد مخاطب را براي مسائل کلان جلب کند و بر عکس اگر در همين موارد پيش پا افتاده که مخاطب از نزديک لمس کرده ، اعتماد پيدا کرد آن وقت حرف ما را در مسائل کلان و دور که نمي تواند مستقيما لمس کند خواهد پذيرفت . نبايد بيان واقعيت ها براي چاره انديشي و مطالبه از مسئولان به عنوان تضعيف نظام تلقي شود و اساسا معني حفظ نظام اين نيست که خطاي يک مسئول يا مشکلات جاري کشور و حتي واقعيت هايي چون اعتياد ، مصرف مشروبات الکلي ، فعاليت گروه هاي انحرافي و... را انکار کنيم. يکي از عوامل متعدد و متنوع گرايش مردم به شبکه هاي ماهواره اي برخورد تعارف آميز و کليشه اي رسانه هاي رسمي با اخبار است و روزي بايد متوليان و بانيان اين رويکرد مورد پرسش و مؤاخذه قرار گيرند که چرا باعث شدند اعتماد مردم به رسانه هاي رسمي نظام آسيب ببيند؟ هميشه وقتي در آستانه انتخابات پاي تعارف به ميان مي آيد همه ما، مردم را مومن و هميشه در صحنه و آگاه و فهيم خطاب مي کنيم ولي وقتي قرار است در موضوعي حساس براي سرنوشت آن ها تصميم بگيريم يا در برخي حوادث و مسائل آن ها را از واقعيت ها باخبر سازيم ديدگاهمان تغيير مي کند! آيا اين مردم آگاه و هميشه در صحنه و مؤمن محرم نيستند؟
در دنياي جديد نقش حاکميت در فرآيند انتشار اخبار و ماهيت عملکرد اطلاع رساني عمومي تغييري بنيادين کرده است. با فراواني وسايل ارتباطي و گسترش شبکه هاي اجتماعي ديگر هيچ چيزي پنهان نمي ماند و اکنون تنها جريان هاي حاکم مي توانند در چگونگي بيان موضوع دخالت کنند و اگر هوشمند و زيرک باشند بر موج سوار شوند. حتي اگر چنين نباشد باز اين پرسش جدي مطرح مي شود که اساسا چه کسي مي تواند تصميم بگيرد که اطلاع رساني در يک موضوع خاص مصلحت هست يا نه، و چه چيزي را مردم بايد بدانند و چه چيزي را نبايد بدانند؟ آيا جز اين است که مسئولان وکيل مردمند و بايد به همين مردم پاسخگو باشند و نمي توانند سرخود تصميم بگيرند ؟ همدلي و همزباني رابطه اي متقابل دارند، از همدلي همزباني مي زايد و همزباني بر همدلي مي افزايد . زماني اين رابطه متقابل مي تواند پايداري و استحکام بيابد که مردم اطمينان داشته باشند همه چيز را قبل از بيگانگان مي توانند از صداقت و صراحت خدمتگزارانشان در دولت بشنوند.
شايد به نظر برسد برخي موضوعات ساده و ظاهرا کم اهميت مثل يک حادثه در فلان ساختمان دولتي يا يک تخلف اداري در بهمان سازمان چيزي نيست که به سرعت و با دقت به مردم اطلاع داده شود و چنين مواردي در مقابل مسائل کلان و با اهميتي چون مذاکره با آمريکا يا حمله عربستان به يمن به حساب نمي آيد.
يکي از چالشهاي جدي در رابطه ميان مردم و دولت ، ايجاد اعتماد مردم نسبت به اخبار رسمي است ، زيرا اگر اعتماد عمومي اندک اندک (با همين موارد ساده و به ظاهر کم اهميت و کوچک) آسيب ديد و ضعيف شد، در درازمدت ضربه اي به استحکام اجتماعي وارد مي شود که به هيچ شکلي قابل جبران نيست.
دقت، سرعت، صراحت و شفافيت اطلاع رساني در همان مواردي که به نظر ما کم اهميت است مي تواند اعتماد مخاطب را براي مسائل کلان جلب کند و بر عکس اگر در همين موارد پيش پا افتاده که مخاطب از نزديک لمس کرده ، اعتماد پيدا کرد آن وقت حرف ما را در مسائل کلان و دور که نمي تواند مستقيما لمس کند خواهد پذيرفت . نبايد بيان واقعيت ها براي چاره انديشي و مطالبه از مسئولان به عنوان تضعيف نظام تلقي شود و اساسا معني حفظ نظام اين نيست که خطاي يک مسئول يا مشکلات جاري کشور و حتي واقعيت هايي چون اعتياد ، مصرف مشروبات الکلي ، فعاليت گروه هاي انحرافي و... را انکار کنيم. يکي از عوامل متعدد و متنوع گرايش مردم به شبکه هاي ماهواره اي برخورد تعارف آميز و کليشه اي رسانه هاي رسمي با اخبار است و روزي بايد متوليان و بانيان اين رويکرد مورد پرسش و مؤاخذه قرار گيرند که چرا باعث شدند اعتماد مردم به رسانه هاي رسمي نظام آسيب ببيند؟ هميشه وقتي در آستانه انتخابات پاي تعارف به ميان مي آيد همه ما، مردم را مومن و هميشه در صحنه و آگاه و فهيم خطاب مي کنيم ولي وقتي قرار است در موضوعي حساس براي سرنوشت آن ها تصميم بگيريم يا در برخي حوادث و مسائل آن ها را از واقعيت ها باخبر سازيم ديدگاهمان تغيير مي کند! آيا اين مردم آگاه و هميشه در صحنه و مؤمن محرم نيستند؟
