به گزارش مشرق، فارس به نقل از پايگاه اطلاع‌رساني "ريس‌فور ايران " نوشت: دامنه شاخه‌هاي تحولات اخير مصر براي خود اين کشور، خاورميانه و جهان فعلا مشخص نيست. در اين مقطع دشوار تقريبا قطعي به نظر مي‌رسد که مصر بعد از مبارک سياست خارجي متعادل‌تري از چند دهه پيش خواهد داشت.
* تغيير شديداً مثبت مواضع قاهره نسبت به جمهوري اسلامي ايران
بر اساس اين گزارش، يکي از بارزترين و مهم‌ترين علايم خط سير جديد سياست خارجي مصر، تغيير شديداً مثبت مواضع قاهره نسبت به جمهوري اسلامي ايران بوده است. بهطوري که چند روز پيش از اين، روزنامه القدس العربي چاپ لندن گزارش داد که "نبيل العربي " وزير خارجه مصر بعد از ديدار با حافظ منافع ايران در قاهره اعلام کرد که "تماس‌هايي به منظور عادي‌سازي روابط بين قاهره و تهران در جريان است ". وي همچنين تاکيد کرد که دعوت وزير خارجه ايران براي سفر به اين کشور را نيز پذيرفته است.
در همين حال، "عبدالباري عطوان " سردبير القدس العربي نيز طي يادداشتي تصريح کرد که سياست خارجي مصر "در حال اتخاذ روش‌هايي مشابه به اردوغان ترکيه است. مثل عادي‌سازي روابط با تمام همسايگان بر مبناي سياست بي‌توجهي به مشکلات و همچنين توسعه منافع استراتژيک و اقتصادي و استفاده از گفت‌وگو براي حل درگيري‌هاي قديمي ".
عطوان در ادامه يادداشت خود به ارايه نمونه‌هاي مهمي از سياست خارجي جديد مصر اشاره مي‌کند:
1- بازديد سري رئيس جديد اطلاعات مصر يعني سرتيپ "مراد موافي " که جايگزين عمر سليمان شده است، از سوريه و ديدار با مقامات ارشد اين کشور به منظور بحث بر سر حوزه‌هاي همکاري‌هاي استراتژيک و امنيتي بين دو کشور و بررسي مسايل مختلف؛
2- اجازه دادن به چند تن از سران حماس در نوار غزه براي سفر به دمشق از طريق فرودگاه قاهره که براي اولين بار در ماه‌هاي گذشته انجام مي‌شود. اين اتفاق در واقع ضربه بزرگي به محاصره‌اي است که رئيس‌جمهور مخلوع مصر عليه نوار غزه اعمال کرده بود و به سران حماس اجازه نمي‌داد تا بدون همراه داشتن مجوز از سوي اسرائيلي‌ها نوار غزه را ترک کنند.
3- صدور اجازه عبور ناوهاي جنگي ايران از کانال سوئز براي رسيدن به بندر "لتاکيه " سوريه بدون آنکه هيچ دردسري براي اين ناوها ايجاد شود. اين در حالي بود که آمريکا و اسرائيل شديدا به اقدام مصر اعتراض مي‌کردند.
4- روي آوردن به حزب‌الله و متحدانش در لبنان و اتخاذ مواضع دوستانه‌تر با اين جنبش، همزمان با فاصله گرفتن از جريان 14 مارس به رهبري سعد حريري نخست‌وزير سابق لبنان.
5- انتخاب سودان به عنوان اولين مقصد سفر "اسام شرف " نخست‌وزير جديد مصر که نشان از آن است که حوزه نيل يکي از اولويت‌هاي دوره جديد مصر خواهد بود و از همه مسايل ديگر پيشي خواهد گرفت.
* مصر، وزن قابل توجه خود را به محور ايران-سوريه-ترکيه اضافه خواهد کرد
گزارش ريس‌فور ايران مي‌افزايد: برخي از صاحب‌نظران منطقه و همچنين تحليل‌گران و مفسران آمريکايي معتقدند که با گذشت زمان، مصر شروع به رقابت با ايران براي تاثيرگذاري در منطقه خواهد پرداخت زيرا به دليل سني بودن اين کشور، جذابيت خاصي براي سوريه، ترکيه و برخي کشورهاي ديگر دارد.
از اين نظر، مصر به نقش سنتي خود در دنياي عرب و اسلام بازخواهد گشت و انتخاب‌‌هاي ديپلماتيک بيشتري را به ديگر کشورهاي منطقه ارايه مي‌دهد.
تصور مي‌شود که مصر در نظام سياسي بعد از مبارک، به شدت تمايل دارد تا روابط بهتر را با جمهوري اسلامي ايران و ديگر اعضاي "بلوک مقاومت " دنبال کند. از نقطه‌نظر استراتژيک نيز ما معتقديم که مصر وزن قابل توجه خود را نيز به محور ايران - سوريه - ترکيه ( و شايد عراق) اضافه خواهد کرد.
* مصر در کنار ايران و ترکيه، سياست‌هاي خود را پيش مي‌برد
ايران و ترکيه کشورهاي بزرگي هستند که تحت حاکميت فعلي خود، سياست خارجي دارند که براي افکار عمومي داخل و خارج از کشورشان جذابيت دارد. مصر نيز کشور بزرگي است اما تحت حاکميت سادات و مبارک با ساخت و پاخت با اسرائيل و همکاري استراتژيک با ايالات متحده، جذابيت خود را از دست داد.
اما هم‌اکنون مصر با توانايي ارايه سياست خارجه جذاب‌تري بار ديگر به بازي برگشته است. اما با وجود آنکه مصر مي‌تواند با ايران و ترکيه رقابت کند، به نظر مي‌رسد که اين کار را نخواهد کرد و در کنار ايران و ترکيه، سياست‌هاي خود را پيش مي‌برد.
بشار اسد رئيس‌جمهوري سوريه سال گذشته گفته بود که ايران، سوريه و ترکيه قادرخواهند بود تا با يکديگر در حوزه تاثيرگذاري منطقه‌اي رشد کنند.
هم‌اکنون نيز پيش‌بيني مي‌شود که مصر نيز به اين اتحاد وارد خواهد شد و قاهره بعد از مبارک نيز اين ورود را باارزش خواهد ديد.
* ديگر نمي‌توان از مصر توقع داشت تا بلافاصله به خواسته‌هاي اسرائيل پاسخ دهد
البته ديپلمات‌هاي ارشد مصر مي‌گويند که اين کشور تنها به دنبال "روابط عادي و ابتدايي، نه کمتر و نه بيشتر " با ايران است. اما اين دقيقا همان کاري است که حزب عدالت و توسعه ترکيه نيز انجام داد و روابط خود را با کشورهاي منطقه‌اي عادي کرد.
در واقع ترکيه روابط خود را با ايالات متحده قطع نکرد و يا از ناتو خارج نشد. بلکه به سادگي حوزه روابط منطقه‌اي خود را گسترش داد. البته همانطور که شاهد بوديم، اين سياست نيز مي‌تواند عواقب ژئوپوليتيکي بي‌شماري داشته باشد.
اين همان اتفاقي است که احتمالاً براي سياست خارجه جديد مصر نيز خواهد افتاد.
ديپلمات‌هاي ارشد مصري در رابطه با روابط اين کشور با رژيم صهيونيستي مي‌گويند که اين روابط کم و بيش باقي خواهد ماند اما ديگر نمي‌توان از مصر توقع داشت تا بلافاصله به نگراني‌ها و خواسته‌هاي اين رژيم پاسخ گويد.
به هر روي، اگر مصر "روابط عادي ابتدايي " با ايران و ديگر بازيگران بلوک مقاومت خاورميانه برقرار کند، عواقب ژئوپوليتيکي آن بسيار وسيع خواهد بود. حتي اگر قاهره بسياري از عناصر رابطه خود را با ايالات متحده و رژيم‌صهيونيستي حفظ کند.
