به گزارش وبلاگستان مشرق، نويسنده وبلاگ "حديث نفس" با اشاره به مطلبي که چندي پيش يکي ديگر از وبلاگ نويسان درباره عليرضا پناهيان و افکار استراتژيک او منتشر کرده بود، نوشت: حاج آقاي پناهيان حتي براي ماها هم هنوز شناخته نشده اند. ايشان يکي از موثرترين افراد در پيشبرد انقلاب، نه در 3-2 سال اخير، که در 30-20 سال اخير بوده اند. از آن شخصيت هاي خيلي خيلي مومن و متقي و ولايتمدار و فداکار که خدا به کارشان برکت داده و يک شان را هزار کرده.

اين رشد عظيمي که در فضاي مذهبي کشور امروز شاهدش هستيم، مرهون مجاهدت هاي کساني مثل ح.پناهيان است. شايد خيلي ها ندانند که 20-10 سال پيش خبري از اين مراسمات دعا، اعتکاف ها، هيئات بزرگ و متعدد و... در کشور نبود. البته اين ها بعد از انقلاب اختراع نشده اند! اما در اين ساليان اخير است که عمومي شده و تبديل به بخشي از سبک زندگي عموم مردم و علي الخصوص جوانان اين کشور شده اند. وگرنه از قديم دعاي ندبه در مفاتيح هاي همه ي خانه ها موجود بود، يک مراسم اعتکاف کوچکي هم فقط در مسجد اعظم قم برگزار مي شد، و...
اين مراسمات ديني به عنوان يک «پروژه» توسط افراد هوشمند و دين مدار و انقلابي اي مثل ح.پناهيان برنامه ريزي و اجرا شده اند و از علل اصلي اين موج معنويتي که امروز در کشور شاهدش هستيم بوده اند.
يکي از علل اصلي شکست غربگرايان در عرصه ي سياسي کشور و افتادن کار به دست حزب اللهي ها را هم به طور قطع بايد همين کارها (علي الخصوص پروژه ي پرشور و عمومي کردن هيئات مذهبي که در دوره ي دوم خرداد توسط جمعي از رزمندگان مثل ح.پناهيان کليد خورد) دانست.

حاج آقا خودشان در جلسه اي -که مي خواستند اين را براي ما جا بيندازند که با صداوسيما است که مي توان در کشور تحول ايجاد کرد- تعريف مي کردند که «بنده يک زماني (در دهه ي هفتاد) به اين نتيجه رسيدم که بايد برويم سراغ دعاي ندبه. گفتم راه حل مسئله ي امروز ما اين است که دعاي ندبه در کشور راه بيفتد. رفتم پيش آقاي کافي. گفتم شما بيا پاي کار که صبح هاي جمعه در مهديه تهران دعاي ندبه خوانده شود. ايشان گفت فايده ندارد، چون کسي نمي آيد که! گفتم شما قبول کن، من يک کاري مي کنم بيايند. رفتم با هيئت رزمندگان اسلام هم صحبت کردم که بيايند پاي کار. پول مي داديم براي گرفتن مهديه براي برگزاري دعاي ندبه! رفتم پيش آ.حسين محمدي، گفتم شما در خانه ات مراسم دعاي ندبه بگير، مسئولين کشور را هم دعوت کن، خودم هم دعا را مي خوانم. آنجا يک صحبتي کردم و لزوم کار را گفتم. بعد از کلي رايزني آقاي ... را راضي کرديم که صداوسيما بيايد مراسم دعاي ندبه ي مهديه تهران را پخش مستقيم کند. راضي نمي شدند که! مي گفتند پخش مستقيم براي برنامه هاي خيلي خاص و مهم و پرمخاطب است! خلاصه آدم هاي مختلف پاي کار آمدند، مراسم هم روي آنتن رفت، و بعد از مدتي موج دعاي ندبه کشور را گرفت».

بعضي، نقطه ي تمايز حاج آقا را در اتخاذ مواضع به روز انقلابي در عرصه ي کشور مي دانند، اما اين خود نتيجه ي چيز ديگري است.
دين شناسي دردمندانه و هوشمندانه، و داشتن فهم عميق از ظرائف دين، يک روي سکه اي است، که روي ديگرش سياسي بودن و پاسداري دقيق و محکم از انقلاب در صحنه است. اين دو بدون هم ممکن نيستند (و البته هر دو توفيقي مي خواهند که ثمره ي مرتبه اي از تقواست).
لذاست که مي بينيم نسل جوان پيشروي انقلاب، از قديم به وجهه ي غيرسياسي حاج آقا -مثل منبرهاي اخلاقي ايشان، روضه ها و مناجات خواني شان و...- هم علاقه ي ويژه اي دارد و اين نگاه ظريف به تربيت شخصي خود و شناخت مکرهاي نفس را هم اينجا مي يابد.
هرچند امروز حاج آقا بيشتر وقت شان را دارند براي تحول در رسانه (علي الخصوص توليد محصولات ارزشمند براي صداوسيما) مي گذارند، اما کارهاي مختلف هيچ گاه موجب اين نشده که ايشان شأن اصلي خود را منبري بودن و روضه خواني ندانند. منبرهايي که حاج آقا براي هرکدام شان -به تناسب مخاطب انتخاب شده- هدف، محتوا و طرزبيان خاصي را طراحي مي کنند.

دوستان حاج آقا هنوز حسرت مي خورند که چرا ايشان به مسيرش در حوزه ادامه نداد تا الان يکي از پربارترين درس هاي خارج در قم را داشته باشد...
و يک روز همه مان به آنهايي که از همه ي تعلقات رهيدند و فقط دنبال وظيفه شان در راستاي پيشبرد اين نظام مقدس رفتند حسرت خواهيم خورد...