به گزارش مشرق، میشل پلاتینی یکی از بزرگترین بازی‌سازهای تاریخ فوتبال و نمونه بازیکنانی است که پیراهن شماره 10 را بر تن می‌کنند. او هماهنگ کننده، برترین گلزن، متخصص ضربات کاشته و طراح اصلی تمام حملاتی که تیمش در سطح باشگاهی یا ملی انجام می‌داد، بود. توانایی منحصر به فرد او برای بازی خوانی او را قادر می‌کرد تا چند ثانیه زودتر از همه در صحنه حضور داشته باشد. این به علاوه مهارت فوق‌العاده وی در پاسکاری باعث می‌شد تا سخت‌ترین خطوط دفاعی را با راحتی فوق‌العاده‌ای باز کند. جلو رفتن برای او طبیعی بود و پلاتینی به اندازه کافی در گلزنی شریک بود تا برترین مهاجمان دنیا به او رشک بورزند.
میشل پلاتینی 21 ژوئن 1955 به دنیا آمد. پدرش آلدو یک بازیکن حرفه‌ای فوتبال بود که مدیر باشگاه نانسی شد و پلاتینی جوان به دنبال قدم گذاشتن در راه پدرش بود. وی در سن نوجوانی در اوایل دهه 1970کارش را در تیم نانسی آغاز کرد و به سرعت در فوتبال فرانسه شهرتی برای خودش دست و پا کرد و زمانی که باشگاه به لیگ یک فرانسه صعود کرد و بعدها خودش را در نیمه بالای جدول تثبیت کرد، ستاره بزرگی شده بود. پلاتینی پاداش عملکرد خوبش را با دعوت شدن به ترکیب تیم ملی فوتبال فرانسه برای رقابت‌های جام‌جهانی 1978 گرفت اما این تیم که در گروه سختی در کنار آرژانتین میزبان و ایتالیا قرار گرفته بود، نتوانست از مرحله گروهی صعود کند. پلاتینی در دیدار مقابل آرژانتین یک گل به ثمر رساند.
تا جام‌جهانی بعدی یعنی جام‌جهانی 1982 اسپانیا، پلاتینی نتوانست درخشش چندانی در بازی‌های ملی داشته باشد. تا آن زمان او نه تنها در نانسی که در سنت اتین، باشگاهی که سه فصل آخر را در آن سپری کرده بود و توانست قهرمان فرانسه شود و بعد از آن به یوونتوس ملحق شود، بسیار شناخته شده بود.
پلاتینی در ایتالیا شکوفا شد و یووه را دو بار به قهرمانی در سری آ، یک قهرمانی در اروپا، یک سوپرجام اروپا، یک جام بین‌قاره‌ای و یک جام قهرمانان رساند. او از لحاظ عملکرد فردی سه بار آقای گل ایتالیا شد و سه بار هم به عنوان برترین بازیکن اروپا معرفی شد. همه این‌ها در فاصله چهار فصل پر افتخار برای پلاتینی روی داد.
پلاتینی در جام‌جهانی این بخت و اقبال را نداشت و تیمش دو بار در نیمه‌نهایی حذف شد و هر دو بار هم مقابل آلمان غربی شکست خورد. فرانسه بازی‌های بسیار خوبی را به نمایش گذاشت. ضربه چیپ خونسردانه پلاتینی در دور دوم بازی‌ها مقابل ایتالیا در سال 1986 باعث صعود این تیم به دور بعد شد و گل تساوی او مقابل برزیل در مرحله بعد این تیم را به نیمه‌نهایی رساند. پلاتینی در ضربات پنالتی موقعیت خود را از دست داد اما فرانسه توانست با این حال در این مسابقه پیروز شود.
نقطه درخشان دوران حرفه‌ای وی در مسابقات قهرمانی اروپا بود که در سال 1984 در فرانسه برگزار می‌شد.
او طوری در این مسابقات درخشید که هیچ بازیکن دیگری در تاریخ فوتبال تاکنون نظیرش را انجام نداده بود. پلاتینی 9 گل در پنج مسابقه به ثمر رساند و هر کدام را به شکلی وارد دروازه حریف کرد؛ از ضربه کاشته و ضربه سر گرفته تا بازی تیمی و شوت از راه دور. به نظر می‌رسید پلاتینی هر زمان که اراده می‌کند، گل می‌زند. حتی ضربات کاشته بد مانند ضربه‌ای که در فینال مقابل اسپانیا زد هم به گل تبدیل می‌شد. فرانسه هرگز در سطح بین‌المللی در رده باشگاه و ملی برنده هیچ افتخاری نشده بود تا زمانی که پلاتینی تیم را به قهرمانی در اروپا رساند و این قهرمانی بسیار ویژه‌ای برای خروس‌ها بود.
میشل پلاتینی در سن 32 سالگی در سال 1987 پس از 680 بازی رسمی و 368 گل که 72 بازی و 41 گل با تیم ملی فرانسه بود، کفش‌هایش را آویخت. یوونتوس و فرانسه بازیکن بزرگی را از دست دادند زیرا هیچ بازیکنی بعد از آن پیدا نشد که بتواند صد در صد پایش را در کفش او کند. یوونتوس مجبور شد هشت سال طولانی صبر کند تا یک قهرمانی دیگر در سری آ به دست آورد و فرانسه تا جام‌جهانی 1998 که میزبان بازی‌ها بود، دیگر نتوانسته بود راهی این مسابقات شود.
آخرین بازی بین‌المللی پلاتینی و آخرین مسابقه دوران درخشان حرفه‌ای وی 27 نوامبر 1988 برگزار شد؛ زمانی که او تنها یک روز از دوران بازنشستگی بیرون آمد تا به درخواست امیر کویت در دیدار دوستانه تیم ملی فوتبال کویت مقابل شوروی، پیراهن این تیم را بر تن کند. پلاتینی 21 دقیقه در شکست دو بر صفر کویت مقابل شوروی بازی کرد.
پلاتینی پس از بازنشستگی سرمربیگری را تجربه کرد و بعد از آن در سال 2007 توانست در انتخابات ریاست یوفا برنده شود.
وی در سال 1988 هدایت تیم ملی فوتبال فرانسه را بر عهده گرفت و رکورد شکست‌ناپذیری فوق‌العاده‌ای با این تیم به جا گذاشت (19 مسابقه) اما وقتی تیم در دور اول مسابقات قهرمانی اروپا حذف شد، از سمت خود کناره‌گیری کرد. پس از آن پلاتینی یکی از رؤسای کمیته برگزار کننده مسابقات جام‌جهانی 1998 شد که در فرانسه برگزار می‌شد.
پلاتینی در سال 2002 کارش را به عنوان یکی از اعضای کمیته اجرایی فیفا آغاز کرد و رئیس کمیته توسعه فنی و نایب رئیس کمیه فوتبال فیفا شد. وی در ژانویه 2007 به عنوان رئیس یوفا انتخاب شد و در مارس 2011 به مدت چهار سال دیگر عهده‌دار این سمت شد.
پلاتینی به افتخار بازی‌های درخشانش در سال 2011 نیز به تالار مشاهیر ایتالیا راه یافت.
