در دعاي روز چهارم ماه مبارک رمضان ميخوانيم؛ «اللهمّ قوّني فيهِ على إقامَةِ أمْرِکَ واذِقْني فيهِ حَلاوَةَ ذِکْرِکَ وأوْزِعْني فيهِ لأداءِ شُکْرَکَ بِکَرَمِکَ واحْفَظني فيهِ بِحِفظْکَ وسِتْرِکَ يـا أبْصَرَ النّاظرين»
«خدايا نيرومندم نما در آن روز به پا داشتن دستور فرمانت و بچشان در آن شيرينى يادت را و مهيا کن مرا در آنروز براى انجام سپاسگذاريت به کـرم خودت نگهدار مرا در اين روز به نگاهداريت و پردهپوشى خودت اى بيناترين بينايان»
*شرح فرازهاي دعا
آيتالله مجتهدي در شرح «اللهمّ قوّني فيهِ على إقامَةِ أمْرِکَ» ميگويد: خدايا به من قوه بده تا در ماه رمضان بتوانم به خوبي عبادت و امر تو را اطاعت کنم. عبادت قوه ميخواهد و قوه عبادت غير از قوه جسماني است.
وي در ادامه ميافزايد: امام علي (ع) نميتوانست نان خشک را بشکند؛ اما قلعه خيبر را فتح کرد. پرسيدند که يا علي (ع) تو شجاعي و قلعه خيبر را فتح کردي، چگونه است که نميتواني نان خشک را بشکني؟ و در پاسخ فرمود: «فتح قلعه خيبر به قوه روحاني بود که متفاوت از قوه جسماني است. قوه ولايت و قوه روحاني و قوه ولايتي با قوه بدن فرق دارد و من قوه بدن ندارم.»
اين استاد اخلاق تأکيد ميکند: ممکن است شخصي 60 سال سن داشته باشد؛ اما قوه عبادتش از جوانان بيشتر باشد.
آيتالله مجتهدي تهراني در ادامه اظهار ميکند: بايد دعا کنيم که در ماه رمضان خدا به ما قوه عبادت عطا کند. در دعاي کميل هم آمده که خدايا قوه بده به من با جوارحم در خدمت تو باشيم.
* بايد مزه عبادت را چشيد
وي بيتوجهي به عبادت را باعث بيبرکتي زندگي عنوان ميکند و ميگويد: در اين دعا ميخوانيم «واذِقْني فيهِ حَلاوَةَ ذِکْرِکَ» يعني خدايا شيريني عبادت را به ذائقه ما بچشان تا قرائت دعاهاي افتتاح و کميل و توسل و روزه و نماز به ما مزه کند.
اين استاد بزرگ اخلاق خطاب به طلبههاي علوم ديني ادامه ميدهد: روايت قدسي داريم که اگر عالمي و طلبهاي به علمش عمل نکنند، کمتر عذابي که ميکنم، اين است که شيريني مناجاتم را از دل و قلبش ميبرم.
آيتالله مجتهدي تهراني درباره ذکر «وأوْزِعْني فيهِ لأداءِ شُکْرَکَ بِکَرَمِکَ» ميگويد: خدايا به کرمت کاري کن که من اداي شکرت را بکنم. شکر خدا، تنها گفتن الهي شکر نيست. اگر من از نعمتهاي خدا به جا استفاده کنم خدا را شکر کردهام. اگر چشم نامحرم را نبينيد و گوشم آواز حرام نشوند، نعمت چشم و گوش را به جا آوردهام.
* مردم معني دعاهايي که ميکنند را بدانند
وي همچنين درباره «واحْفَظني فيهِ بِحِفظْکَ وسِتْرِکَ» ميگويد: خدا در اين ماه رمضان من را از انجام گناه حفظ کن. مردم اين را ميخوانند اما معنياش را نميدانند. بايد اين دعا براي مردم معنا شوند.
وي ميگويد: روايت است که اگر گناه بو داشت، دو نفر پيش هم نمينشستند و اگر مردم از عيب هم با خبر بودند، کسي مردهاي را دفن نميکرد.
آيتالله مجتهدي تهراني در ادامه ميگويد: ايمان هم «بو» دارد. پيامبر اسلام (ص) وارد خانه شد و گفت: «من بوي اويس را ميشنوم» اويس چون مادرش اجازه نداده بود، منتظر نماند تا پيامبر (ص) به مدينه بازگردد؛ اما بوي خوشش در منزل پيامبر مانده بود.
آيتالله مجتهدي تهران در ادامه ميگويد: قديم همه مردم زيبا بودند چون همه اهل نماز شب بودند و چهرهاي نوراني داشتند. اما الان چون نماز شب نميخوانند، چهرهها به زيبايي گذشته نيست.
اين استاد اخلاق در پايان سخنان خود درباره «يـا أبْصَرَ النّاظرين» ميگويد: اي خدا که از همه کسانيکه نظر ميکنند، تو بصيرتر و بيناتري، اي خدايي که تو بينا به همه اعمال ما هستي، به ما توفيق بده که ما در ماه رمضان گناه نکنيم، به حفظ و ستر خودت.
مرحوم آيتالله مجتهدي تهراني، شرح کوتاهي بر دعاهاي روزانه ماه مبارک رمضان دارد اين عالم رباني از بخشي از شرح دعاي روز چهارم ميگويد: عبادت قوه ميخواهد و قوه عبادت غير از قوه جسماني است.