وقوف و اطلاعات خوب نویسنده نسبت به کشوری که به آن سفر کرده است، در جای جای کتاب پیداست و این اطمینان خاطری به آدمی می‌دهد که او گرفتار داوری‌های شتابزده و ارائه‌ی اطلاعات غلط به نویسنده نمی‌شود، برخلاف بعضی دیگر کسانی که دستی در کار افغانستان دارند و گاه خطاهای مضحکی می‌کنند. از این جهت مخاطب می‌تواند به روایت جعفریان راحت‌تر و آسوده‌دل‌تر از روایت امثال محسن مخملباف اطمینان کند.
یکی از ویژگی‌های مثبت این اثر نثر روان، ساده و موجز نویسنده است که گاه با طنز همراه می‌شود و مخاطب را به خواندن ادامه اثر ترغیب می‌کند. نمونه‌ای از این طنزپردزای نویسنده را می‌توان در این بخش از کتاب دید: «در همین زمان دوباره سروکله‌ی افخمی پیدا می‌شود و باز فیلم می‌خواهد. من هم به شرّ این موجود دوزیست (سیاستمدار و فیلمساز) گیر کرده‌ام. مرتب هم توپ و تشر می‌زند که در بازار کابل این فیلم‌ها پر است و تو زیادی داری اذیت می‌کنی و قیافه می‌گیری... .»
توصیف و گریز به گذشته افغانستان از دیگر ویژگی‌هایی است که در نثر این کتاب از جعفریان دیده می‌شود، هرچند نویسنده خود را ملزم ندانسته تا روایات تاریخی و اطلاعات سیاسی و اجتماعی را به صورت کامل در متن بگنجاند. به نظر می‌رسد که نویسنده فرض را بر این نهاده که یا او با نوشته‌های پیشین جعفریان آشنا است و یا اینکه حداقل اطلاعاتی از جامعه، تاریخ و سیاست افغانستان دارد.
انتشارات سوره مهر در نظر دارد تا چاپ دوم این کتاب را تا پایان شهریور ماه سال جاری روانه بازار کتاب کند.
