به گزارش مشرق، اندیشکده مرکز امنیت دریانوردی بین الملل در گزارش خود آورده است: تنش میان نیروهای نظامی ایران و آمریکا در خلیج فارس اتفاق تازه ای نیست. تقابل میان نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران و کشتی های نیروی دریایی آمریکا در خلیج فارس ،‌تنگه هرمز و دریای عمان یک رخداد همیشگی میان کشتی های مستقر در منطقه است.

ایران می داند که نمی تواند از راه های متعارف با آمریکا مقابله کند،‌از این رو از راهبرد نامتقارن برای مقابله استفاده می‌کند تا خسارت و هزینه این تقابل را برای آمریکا افزایش دهد.

همچنین آمریکا می داند حملات انتحاری و جنگ نامتقارن ایران می‌تواند تاثیرات مخربی برای آمریکا و هم پیمانانش در منطقه خاورمیانه داشته باشد.

اندیشکده مرکز امنیت دریانوردی بین‌الملل در ادامه آورده است: سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران حملات انتحاری را به عنوان روش خود انتخاب کرده است ، پایگاه های آن در نقاط مختلفی از سواحل خلیج فارس ،‌از تنگه هرمز تا شمال خلیج مستقر شده اند. حملات انتحاری بر یک عقیده بنا شده اند مجموعه حملات کوچک که استادانه طراحی شده اند و در زمان های مختلف به طور مخفیانه از این پایگاه ها به سمت یک هدف مشترک انجام می شوند. اگرچه این تاکتیک پراکنده به یک حمله ضعیف تر منجر می‌شود که مقابله با آن آسان تر است ،‌از آنجایی که نیروهای حمله کننده در دسته جات بزرگ عمل نمی کنند تشخیص آنها بسیار سخت است. همچنین ناوهای مجهز به موشک‌های ضد کشتی آنها می تواند کشتی های آمریکا را در فاصله های دورتر هدف قرار دهد بطوریکه آنرا تخریب کند.

ایران در حال حاضر در میان کشورهای دارنده زیردریایی در رده چهارم قرار دارد که ابزاری مناسب در خلیج فارس محسوب می شوند. زیردریایی های کوچک ایران بخشی از توان رزمی زیرسطحی این کشور هستند که علیرغم ارزان و غیر پیچیدگی شان برای تهدید دشمن موفق هستند.

بخش زیادی از این زیردریایی ها برای حرکت کردن در عمق کمتر طراحی شده اند ، چون در نقاطی از تنگه هرمز عمق آب بین 150 تا 300 فوت است که برای اینگونه زیردریایی ها بسیار مناسب است.

ایران از انواع مختلفی از زیر دریایی های دیزلی استفاده می‌کند که در کلاس های جداگانه قرار دارند. زیر دریایی کلاس کیلو یکی از آنهاس که علی رغم قدیمی بودنشان ،‌هنوز در مباحث نظامی با احترام از آنها به ویژه در نبردهای نامتقارن محیطی یاد می‌شود.

زیردریایی های کلاس کیلو قادرند انواع مختلف مین را حمل و آنها را به گونه ای زیر امواج دریا نصب کنند که از سوی عوامل سطحی که باعث به خطر افتادن ماموریتشان می‌شود هدف قرار نگیرند.

علاوه بر این ایران دارای مینی زیردریایی هایی است که تهدید آنها در نبردهای زیر آب می تواند قابل توجه باشد.این زیردریایی ها حداقل در سه کلاس جداگانه قرار دارند و همگی از نوع دیزلی هستند. اندازه کوچک این زیردریایی ها تشخیص آنها را بسیار دشوار می‌کند. همچنین اندازه مینی‌ دریایی‌ها آنها را قادر می سازد تا در آب هایی با عمق کم عمل کنند و آنها را به ابزاری مناسب برای هدف گیری کشتی ‌ها در بنادر ،کمین و هجوم های آبی و هر نوع ناوگان کشتی های جنگی در تنگه هرمز تبدیل کند. این ابزارها همچنین قادرند در عملیات مین‌گذاری در دریاهای کم عمق شرکت کنند.

این اندیشکده آمریکایی همچنین نوشت: تاکتیک‌های جنگی ایران چیز جدیدی نیست و این کشور از تجربیاتش در طول جنگ با عراق استفاده می‌کند که در واقع همان راهبردهای نامتقارن است. تجهیزات دریایی ایران جدید نیستند و حتی برخی از آنها از نوع قدیمی شان محسوب می‌شود که قابلیت‌های جدید روی آنها تعبیه شده است. آنچه که ایران در اختیار دارد، در واقع یک استراتژی نظامی است که بر اساس نبردهای نامتقارن بنا شده است.

راهبردهای نامتقارن همانگونه که در بالا توضیح داده شد،‌ترکیبی از فرمان های غیر متمرکز و ساختار کنترل و فرماندهان نظامی مستقل ایرانی است که این کشور را قادر می سازد در مواجهه با اولین حمله نظامی موفقیت آمیز عمل کند.

متأسفانه آمریکا فکر می‌کند کشورهایی که از تجهیزات نظامی کمتری برخوردارند برای مقابله با ارتش بزرگ،‌پیشرفته و مدرن این کشور مناسب نیستند: در حالیکه در جنگ های عراق و افغانستان شاهد بوده ایم شبه نظامیان با منابع کوچک توانسته اند خسارات زیادی بر نیروهای آمریکایی وارد کنند.

در پایان گزارش اندیشکده امنیت دریانوردی بین الملل آمده است: رجز خوانی ایران برای نابودی ناوگان دریایی آمریکا را نباید شوخی تلقی کرد، بلکه تهدید ایران باید جدی گرفته شود،‌حملات نامنظم و انتحاری این کشور در دریا، افزایش برد موشک های ضد کشتی ایران برای اصابت به هر گونه هدف در خلیج فارس و ارتباطات غیر متقارن و تاکتیک های فرماندهی نامنظم چیزی نیست که بتوان آنرا نادیده گرفت. از این رو لازم است که نیروی دریایی زمینی و هوایی آمریکا رزمایش های بیشتری را در زمینه مقابله احتمالی با حملات نامتقارن ایران انجام دهد.

از آنجایی که تفاوت های تاکتیکی و راهبردهای بسیاری میان نیروهای امریکایی و ایران وجود دارد. آمریکا باید برای آماده سازی نیروهای خود به منظور مقابله با چنین جنگ هایی تغییراتی را در نوع آموزش نیروهای خود اعمال کند. جنگ های دریایی و زمینی نامتقارن سال هاست که در دنیا یک امر معمول تلقی می‌شود و آمریکا برای مواجهه با این تهدیدات به تمرینات و تاکتیک های بیشتری نیاز دارد.