بروز ناآرامی‌ها در شهر فرگوسن واقع در ایالت «میسوری» بزرگترین اعتراضات پس از وقایع جنبش وال استریت را در آمریکا رقم زده است.

دولت آمریکا هرچند غول رسانه‌ای و تبلیغاتی خود را برای معرفی ایالات متحده بعنوان آرمان شهر دموکراسی به کار می‌برد، اما هر از گاهی تشت رسوایی‌اش از بام می‌افتد و آن‌چه که باید از حقایق افشا شود، رخ نشان می‌دهد.

حوادث این روزهای شهر فرگوسن، با کشته شدن یک نوجوان سیاهپوست شعله‌ور شد.

«مایکل براون» نوجوان 18 ساله سیاهپوست آمریکایی شنبه هفته گذشته در حالی که غیرمسلح بود و دستانش را به نشانه تسلیم بالای سرش برده بود، توسط افسر پلیس سفیدپوست آمریکا در شهر «فرگوسن» ایالت «میسوری» آمریکا کشته شد.

کشته شدن وی موجی از خشم مردم فرگوسن را برانگیخته و تظاهرات گسترده‌ای در این شهر به راه افتاده است. مداخله پلیس با حالی حیرت آور اقدام به سرکوب تظاهر کنندگان می‌کنند.

اما آنچه در این میان نظر هر بیننده‌ای را جلب می‌نماید تصاویری است که لحظه به لحظه از این منطقه مخابره می‌شود. حضور پلیس آمریکا مجهز به تجهیزات جنگی پیشرفته مانند سلاح‌های سنگین، ماشین‌های ضد مین، هلی‌کوپتر، نیروهای امنیتی که چیدمان آن‌ها بیشتر شبیه نیروهای ارتش آمریکا است، طوری است که به نظر نمی‌رسد اعتراضات در یک شهر کوچک آمریکایی باشد بلکه بیشتر شبیه آن است که اعتراضات در میدان تحریر مصر و در اوج انقلاب صورت گرفته است.

ناآرامی‌ها در این شهر به حدی رسیده است که شب گذشته، فرماندار ایالت «میسوری» در شهر فرگوسن حالت فوق‌العاده و منع آمد و شد اعلام کرده است.

در تمامی لحظاتی که این سطور خوانده می‌شود باید در نظر داشت که این اتفاقات در آمریکا در حال رخ دادن است.

حال بیایید، نفس همین اتفاق را در یک شهر کوچک در ایران فرض کنیم. بدون شک رسانه‌های آمریکایی چنان شانتاژ خبری را پیگیری می‌کردند که گویی کشتار دسته جمعی در حال رخ دادن است. وزارت خارجه آمریکا با تمام توان سعی در تصویب قطعنامه حقوق بشری علیه کشورمان را داشت. «ماری هارف» سخنگوی وزارت خارجه آمریکا روزانه کنفرانس خبری ترتیب می‌داد و جهانیان را از پایمال شدن حقوق اولیه انسان‌ها در ایران خبر می‌کرد.

خوب است، اشاره‌ای به حوادث غم‌انگیز سال 88 و تمامی اقدامات دولت واشنگتن در این رابطه داشته باشیم.

خانم کلینتون در تاریخ 4 آبان 1390 در شبکه بی بی سی، گفت: « دولت آمریکا از بیرون ایران هر حمایتی از دستش بر می‌آمد از اغتشاش‌گران کرد، از جمله از سایت توییتر خواست که اعمال تغییرات خود را مدتی به تعویق بیندازد.»

فعال شدن پر هجمه رسانه‌ها به همراه دستگاه سیاست خارجی آمریکا در حمایت از فتنه‌گران که مصداق بارز دخالت در امور داخلی محسوب می‌شد از یادها نرفته است. دولت آمریکا در بالاترین سطح مقامات خود در امور ایران اظهار نظر و دخالت می‌کرد. باراک اوباما در مقام ریاست‌جمهور آمریکا صریحا نام یکی از سران فتنه را بر زبان می‌آورد و از وی حمایت می‌کند. به موازات دولت، کنگره آمریکا نیز در تصویب بودجه‌های ضد ایرانی به آتش فتنه می‌دمید.

با تمام این اوصاف خانم کلینتون وزیر خارجه وقت آمریکا در کتاب خود با عنوان «انتخاب‌های دشوار» از عدم دخالت در اغتشاش و اشوب سال 88 اظهار تأسف می‌کند.

این روزها اما، هیچ واکنشی از سوی دولت محترم و دستگاه سیاست خارجی  آن در برابر وقایع فرگوسن دیده نمی‌شود. از روزهایی که رسانه‌ها و دستگاه سیاست خارجی آمریکا با تمام توان علیه کشورمان سخن می‌گفتند مدت زمان زیادی نگذشته است.

رضا دهقانی