گروه سیاسی مشرق - این روزها مسئله اصلی و بحث‌های مهم محافل اصلاح‌طلبی را نسبت اصلاح‌طلبان با دولت روحانی و رسیدن به یک استراتژی واحد در برخورد با دولت یازدهم تشکیل داده‌است ؛ بحث‌های که گاهاً به رسانه‌‌ها نیز کشیده می‌شود.

در آخرین نمونه آن می توان به مصاحبه سعید حجاریان اشاره کرد. وی در این مصاحبه با اشاره به تفاوت نگرش اصلاح طلبان با شخص رئیس جمهور می‌گوید "مدل من با مدل روحانی فرق می‌کند. اصلاحاتی که من می‌گویم بن‌اش دموکراسی است. ممکن است اصلاحات آقای روحانی هم به تبع دموکراسی بیاورد اما بن‌اش دموکراسی نیست. خودش هم چنین ادعایی ندارد. نمی‌گوید که من اصلاح‌طلبم."

وی سپس با بیان اینکه رئیس جمهور تنها به حل مسئله هسته‌ای فکر کرده است و در صورت شکست این مذاکرات با مشکل مواجه خواهد شد به بیان استراتژی اصلاح‌طلبان در این شرایط می‌پردازد:" سکوت کنند. «الیوم زمن السکوت و لزوم البیوت»؛ یعنی امروز روز سکوت و خانه نشینی است. باید بگذاریم دولت کارش را بکند نیروهای سیاسی اصلاح‌طلب نباید دردسری ایجاد کنند و مخالفان دولت را حساس کنند تا روحانی بتوانند پروژه خودش را جلو ببرد."

استراتژی و برنامه‌ای که اخیراً توسط دیگر اصلاح طلبان با عنوان "سکوت و خفه خون گرفتن" مطرح شده بود.

حجاریان در قسمت دیگری از مصاحبه خود با ماهنامه اندیشه پویا در ادامه‌ صحبت از مدل اصلاحات روحانی و تفاوت وی با اصلاح طلبان و در جواب این سئوال که " یعنی معتقید که آقای روحانی شرایط کلی را تغییر می دهد اما نهایتآ نمی‌تواند کارگزر تغییر به شرایط بعدی باشد؟" می گوید: "احتمالاً نه! فعلاً آتش را خاموش کند و ریل بگذارد کافی است. همین که کم و بیش دنیا را با ما آشتی بدهد کافی است. بالاخره روحانی الان دارد ریل‌ها را کار می‌گذارد."

حجاریان در این گفته خود نگاه اصلاح‌طلبان به دولت روحانی را به خوبی نشان می‌دهد. نگاهی که قبل از این در تئوری "رحم اجاره‌ای" ابراهیم اصغر زاده بیان شده بود و دولت روحانی را یک شرایط گذاری معرفی کرده بود که زمینه ساز روی کار آمدن دولت اصلاحات را فراهم خواهد کرد. وی در یکی از مصاحبه‌های خود در پاسخ این سوال که «ادعا می‌شود اصلاح‌طلبان چون می‌دانستند در انتخابات 92، آقای عارف نمی‌تواند رای بیاورد، او را کنار می‌گذارند و از روحانی حمایت می‌کنند. این در شرایطی انجام شده است که سیاست‌های روحانی مورد پسند اصلاح‌طلبان هم نبود. آیا این ادعا صحت دارد؟» می‌گوید: تصور می‌کنم حرف مهمی است و چندان هم غلط نیست. چند وقت پیش به دوستانی به شوخی گفتم این رحم اجاره‌ای برای پرورش یک نطفه است. وقتی به شما اجازه نمی‌دهند احزاب جریان سیاسی‌ات فعالیت داشته باشد، مجبور به ائتلاف می‌شوید.

حجاریان سپس در مورد برخی اقدامات و اظهار نظرهای روحانی که بوسیله آن قصد ارتباط برقرار کردن با بدنه‌ی مردم را دارد گفت: "روحانی نمی خواهد با سازمان دهی توده ای حزبی برای خودش دست و پا کند و آدم حزبی هم هیچ وقت نبوده. حتی عضو جامعه روحانیت هم نماند و اصلاً به جلسات آنها نمی‌رفت. او صرفا می خواهد به مردم بگوید  به وعده هایم پایبند هستم و وعده هایم را فراموش نکرده ام. فعلاً هم همه منتظر و نظاره گرند تا ببینند چه می‌شود. ضمناً این نکته را هم باید اضافه کنم که ما با دو پروژه مواجهیم. یک پروژه فشار از بیرون و چانه زنی در بالاست. این پروژه اوباماست. آن ها می‌خواهند با تحریم ها به ایران فشار آورند و بعد وارد دیپلماسی و چانه زنی شوند. در این میان مسئله آنها هم اصلاً مسئله دموکراسی نیست. پروژه اصلاح طلبان اما، پروژه فشار افکار عمومی و مطبوعات و احزاب درجهت چانه زنی در بالا برای باز کردن فضای سیاسی است. آقای خاتمی و هاشمی این نگاه را داشتند."

وی در مورد اینکه پروژه روحانی چیست و چه باید بکند می‌گوید: " ما باید آقای روحانی را به سمت پروژه خودمان متمایل کنیم. روحانی اگر می خواهد مذاکرات با غرب را هم پیش ببرد بهتر است اول از داخل شروع کند و بعد به تبعش به مذاکره با خارج بپردازد. به اعتقاد ما، متغیر مستقل، مذاکره در داخل است و متغیر وابسته، مذاکره با خارج. اول باید پشتوانه مردمی داشت و بعد برای مذاکره رفت."