به گزارش مشرق - در این راستا به عنوان نمونه، یک وب سایت نزدیک به یکی از کاندیداهای رد صلاحیت شده انتخابات ریاست جمهوری می نویسد: «خردادماه امسال رقابت دیرینه علی لاریجانی و غلامعلی حدادعادل بر سر کرسی ریاست پارلمان وارد هفتمین سال خود می‌شود.» این سایت در ادامه مدعی می شود: «حدادعادل که مردی خستگی ناپذیر در انتخابات هیات رییسه مجلس شده است هنوز هم در تلاش است که لاریجانی را برای یکبار هم که شده در انتخابات ریاست مجلس از میدان به در کند و او را از صندلی ریاست به زیر کشیده و به صحن مجلس منتقل کند»
روزنامه اعتماد هم در همین ارتباط طی گزارشی تصریح می کند که علي لاريجاني براي سومين سال متوالي رياست مجلس را بر عهده خواهد گرفت و حدادعادل، بازنده ميدان رقابت خواهد بود. نویسنده اعتماد در حالی نتیجه این رقابت را پیشگویی! می کند که اساسا در اصل وجود چنین رقابتی، تردیدهایی جدی وجود دارد. به هر حال هرچند رئیس فراکسیون اصولگرایان کماکان در این خصوص اظهار نظری شفاف نکرده و تنها به همین جمله که «هنوز تصمیمش را نگرفته ام» اکتفا نموده است اما آنگونه که از قرائن پیداست چنین عزمی در وی دیده نمی شود. کما اینکه برخلاف ادعای این رسانه ها مبنی بر رقابت هفت ساله این دو، حدادعادل سال گذشته نیز برای ریاست مجلس اعلام آمادگی نکرد و در آن مقطع هم وارد هیچ رقابتی نشد.
او البته ابتدای امسال در گفت گو با ویژه نامه نوروزی هفته نامه مثلث هم گفت که «برای من نامزد شدن یا نشدن اصل نیست من تصمیمی می‌گیرم که به نفع نظام باشد». حدادعادل همچنین درخصوص رقابت با لاریجانی متذکر شد: اولا برای من رقابت با آقای لاریجانی اصل نیست و این را خود آقای لاریجانی هم می‌داند؛ چراکه ایشان بیش از ۴۰ سال است که من را می‌شناسد. ثانیا اگر رقابتی میان من و آقای لاریجانی باشد، قطعا حامیان دولت به آقای لاریجانی رای می‌دهند بنابراین نه من دلم را به ائتلاف با غیراصولگرایان خوش می‌کنم و نه قصد دارم که از آب گل‌آلود ماهی بگیرم. اصولا این رفتارها با نیت و اخلاص منافات دارد و ما باید ببینیم کدام کار به نفع انقلاب، نظام و کشور است
ضمن آنکه با نگاهی منطقی، این سوال به طور جدی مطرح است که رقابت در دو سال پایانی عمر مجلس با فردی که شش سال گذشته را در کسوت ریاست بهارستان به سر برده چه دست آورد خاصی را می تواند برای ادیب سیاستمدار به همراه داشته باشد؟
به نظر می رسد نه تنها وجود چنین رقابتی اساسا توهمی بیش نباشد بلکه در واقع می‌توان از نوع آرایش رسانه‌ای صورت گرفته به این نتیجه رسید که هواداران لاریجانی و حتی شاید خود او بیش از هرچیز نگران ادامه حضورش بر صدر کرسی های بهارستان هستند.
هرچه باشد جدی تر شدن زمزمه های تشکیل فراکسیون اعتدال بیم از اکثریت افتادن فراکسیون رهروان را در دل سران آن تقویت می کند و همین موضوع باعث می شود که از نگاه آنها ضمانت رأی آوری لاریجانی برای هفتمین سال متوالی کمتر از گذشته شود. مسئله ای که در خلال دیدار فراکسیون رهروان با رئیس جمهور در اسفندماه سال گذشته منجر به تقویت گمانه زنی ها در این خصوص شد و گفته ها و شنیده ها این پیام را مخابره می کرد که گویا هدف اعضای این فراکسیون از آن دیدار، مطالبه ممانعت روحانی از تشکیل فراکسیون اعتدال بود.
به هر حال به درست یا غلط، عده ای رئیس مجلس را مهمترین مخالف تشکیل این فراکسیون می دانند. در همین رابطه فتاحی نماینده ارومیه به وب سایت تدبیر می گوید "طبیعی است که لاریجانی دوست ندارد فراکسیون متبوعش تحت‌الشعاع فراکسیون حامیان دولت قرار بگیرد و به همین دلیل مخالف تشکیل این فراکسیون است."
همچنین آنگونه که ابراهیم نکو یکی دیگر از نمایندگان پیگیر تشکیل فراکسیون اعتدال می‌گوید "لاریجانی معتقد است با تشکیل فراکسیون اعتدال، فراکسیون رهروان اکثریت اعضا و توانمندی‌هایش را از دست می‌دهد"
نگرانی رهروانی‌ها در حالی است که نکو که از پیشگامان تشکیل فراکسیون اعتدال به شمار می‌آید در گفتگو با دانا تاکید می‌کند که این فراکسیون پس از شکل‌گیری، روی ریاست مجدد لاریجانی در مجلس بحثی ندارد و دنبال تغییر در هیئت رئیسه نیست.
پایگاه خبری نماینده همچنین در ادامه با انتقاد از نحوه عملکرد لاریجانی می‌نویسد: با این حال رئیس مجلس بیکارننشسته و در روزهای اخیر به طور محسوسی سعی در گرفتن مواضعی مورد پسند دولت و حامیانش در مجلس داشته است. به طوری که طی اقدامی تأمل برانگیز در خصوص مستند «من روحانی هستم» به دفاع تمام قد از رئیس دولت پرداخته و دست اندرکاران این مستند را با چوب دروغگویی مورد نوازش قرار داد. وی با انتقاد از پخش این مستند، ضمن تکذیب نقش روحانی در ماجرای مک فارلین گفت تهیه کنندگان آن به تاریخ دروغ می‌گویند.
این رویه البته در جریان سفر رئیس مجلس به قم نیز ادامه داشت. در این راستا پس از آنکه وزیر آموزش و پرورش چندی پیش به خاطر عملکرد بحث برانگیزش انتقادات فراوانی را به خود روانه داشت و حتی در این ارتباط از مجلس کارت زرد نیز دریافت کرد، لاریجانی به حمایت تلویحی از او پرداخت و در جمع شورای معاونان و مدیران قم اظهار داشت که مشکلات آموزش و پرورش ربطی به یک وزیر ندارد.
با همه این تلاش ها و نگرانی ها، شاید بتوان به بازی گردانان فراکسیون رهروان حق داد که همچنان خیالشان راحت نباشد. به هر ترتیب به گفته ی نکو، كيك تولد فراكسيون اعتدال سفارش داده شده و برنامه آن هم این است که بتواند حرکت های فراکسیون رهروان را کیش و مات کند.
حال باید ماند و عاقبت تکیه به نیروهای جریان رقیب برای تصاحب کرسی ریاست را به نظاره نشست.
روزنامه اعتماد هم در همین ارتباط طی گزارشی تصریح می کند که علي لاريجاني براي سومين سال متوالي رياست مجلس را بر عهده خواهد گرفت و حدادعادل، بازنده ميدان رقابت خواهد بود. نویسنده اعتماد در حالی نتیجه این رقابت را پیشگویی! می کند که اساسا در اصل وجود چنین رقابتی، تردیدهایی جدی وجود دارد. به هر حال هرچند رئیس فراکسیون اصولگرایان کماکان در این خصوص اظهار نظری شفاف نکرده و تنها به همین جمله که «هنوز تصمیمش را نگرفته ام» اکتفا نموده است اما آنگونه که از قرائن پیداست چنین عزمی در وی دیده نمی شود. کما اینکه برخلاف ادعای این رسانه ها مبنی بر رقابت هفت ساله این دو، حدادعادل سال گذشته نیز برای ریاست مجلس اعلام آمادگی نکرد و در آن مقطع هم وارد هیچ رقابتی نشد.
او البته ابتدای امسال در گفت گو با ویژه نامه نوروزی هفته نامه مثلث هم گفت که «برای من نامزد شدن یا نشدن اصل نیست من تصمیمی می‌گیرم که به نفع نظام باشد». حدادعادل همچنین درخصوص رقابت با لاریجانی متذکر شد: اولا برای من رقابت با آقای لاریجانی اصل نیست و این را خود آقای لاریجانی هم می‌داند؛ چراکه ایشان بیش از ۴۰ سال است که من را می‌شناسد. ثانیا اگر رقابتی میان من و آقای لاریجانی باشد، قطعا حامیان دولت به آقای لاریجانی رای می‌دهند بنابراین نه من دلم را به ائتلاف با غیراصولگرایان خوش می‌کنم و نه قصد دارم که از آب گل‌آلود ماهی بگیرم. اصولا این رفتارها با نیت و اخلاص منافات دارد و ما باید ببینیم کدام کار به نفع انقلاب، نظام و کشور است
ضمن آنکه با نگاهی منطقی، این سوال به طور جدی مطرح است که رقابت در دو سال پایانی عمر مجلس با فردی که شش سال گذشته را در کسوت ریاست بهارستان به سر برده چه دست آورد خاصی را می تواند برای ادیب سیاستمدار به همراه داشته باشد؟
به نظر می رسد نه تنها وجود چنین رقابتی اساسا توهمی بیش نباشد بلکه در واقع می‌توان از نوع آرایش رسانه‌ای صورت گرفته به این نتیجه رسید که هواداران لاریجانی و حتی شاید خود او بیش از هرچیز نگران ادامه حضورش بر صدر کرسی های بهارستان هستند.
هرچه باشد جدی تر شدن زمزمه های تشکیل فراکسیون اعتدال بیم از اکثریت افتادن فراکسیون رهروان را در دل سران آن تقویت می کند و همین موضوع باعث می شود که از نگاه آنها ضمانت رأی آوری لاریجانی برای هفتمین سال متوالی کمتر از گذشته شود. مسئله ای که در خلال دیدار فراکسیون رهروان با رئیس جمهور در اسفندماه سال گذشته منجر به تقویت گمانه زنی ها در این خصوص شد و گفته ها و شنیده ها این پیام را مخابره می کرد که گویا هدف اعضای این فراکسیون از آن دیدار، مطالبه ممانعت روحانی از تشکیل فراکسیون اعتدال بود.
به هر حال به درست یا غلط، عده ای رئیس مجلس را مهمترین مخالف تشکیل این فراکسیون می دانند. در همین رابطه فتاحی نماینده ارومیه به وب سایت تدبیر می گوید "طبیعی است که لاریجانی دوست ندارد فراکسیون متبوعش تحت‌الشعاع فراکسیون حامیان دولت قرار بگیرد و به همین دلیل مخالف تشکیل این فراکسیون است."
همچنین آنگونه که ابراهیم نکو یکی دیگر از نمایندگان پیگیر تشکیل فراکسیون اعتدال می‌گوید "لاریجانی معتقد است با تشکیل فراکسیون اعتدال، فراکسیون رهروان اکثریت اعضا و توانمندی‌هایش را از دست می‌دهد"
نگرانی رهروانی‌ها در حالی است که نکو که از پیشگامان تشکیل فراکسیون اعتدال به شمار می‌آید در گفتگو با دانا تاکید می‌کند که این فراکسیون پس از شکل‌گیری، روی ریاست مجدد لاریجانی در مجلس بحثی ندارد و دنبال تغییر در هیئت رئیسه نیست.
پایگاه خبری نماینده همچنین در ادامه با انتقاد از نحوه عملکرد لاریجانی می‌نویسد: با این حال رئیس مجلس بیکارننشسته و در روزهای اخیر به طور محسوسی سعی در گرفتن مواضعی مورد پسند دولت و حامیانش در مجلس داشته است. به طوری که طی اقدامی تأمل برانگیز در خصوص مستند «من روحانی هستم» به دفاع تمام قد از رئیس دولت پرداخته و دست اندرکاران این مستند را با چوب دروغگویی مورد نوازش قرار داد. وی با انتقاد از پخش این مستند، ضمن تکذیب نقش روحانی در ماجرای مک فارلین گفت تهیه کنندگان آن به تاریخ دروغ می‌گویند.
این رویه البته در جریان سفر رئیس مجلس به قم نیز ادامه داشت. در این راستا پس از آنکه وزیر آموزش و پرورش چندی پیش به خاطر عملکرد بحث برانگیزش انتقادات فراوانی را به خود روانه داشت و حتی در این ارتباط از مجلس کارت زرد نیز دریافت کرد، لاریجانی به حمایت تلویحی از او پرداخت و در جمع شورای معاونان و مدیران قم اظهار داشت که مشکلات آموزش و پرورش ربطی به یک وزیر ندارد.
با همه این تلاش ها و نگرانی ها، شاید بتوان به بازی گردانان فراکسیون رهروان حق داد که همچنان خیالشان راحت نباشد. به هر ترتیب به گفته ی نکو، كيك تولد فراكسيون اعتدال سفارش داده شده و برنامه آن هم این است که بتواند حرکت های فراکسیون رهروان را کیش و مات کند.
حال باید ماند و عاقبت تکیه به نیروهای جریان رقیب برای تصاحب کرسی ریاست را به نظاره نشست.
