به گزارش مشرق، ترکيبي خوش رنگ و لعاب از پارچه هاي رنگي، پارچه هاي منقش و طرح هايي که به نظر نمي رسد بتوانند جايگزين تن پوش هاي فعلي زنان جامعه شوند. اين توصيفي يک خطي است از آثار به نمايش گذاشته شده در سومين جشنواره مد و لباس فجر.
طرح هايي که بعيد به نظر مي رسد بيشتر زنان حاضر به استفاده از آنها در اجتماع و يا حتي در محيط هاي خانوادگي شوند. روز جمعه دومين روز فعاليت سومين جشنواره مد و لباس فجر بود. جشنواره اي که قرار است براي مردم حکم راهنما را داشته باشد و آنها را براي انتخاب پوشش مناسب ايراني و اسلامي در محيط هاي اجتماعي و يا خانوادگي ياري دهد.
در اولين نگاه آنچه بيش از همه توجه بازديد کنندگان را به خود جلب مي کند دو سالن بزرگي است که در محوطه باز تالار وحدت براي عرضه و فروش مانتو، چادر، لباس مردانه ،تجهيزات صنعتي دوخت و حتي کتاب و اسباب بازي اختصاص يافته است. از تابلوهاي راهنما و تبليغات ميداني انجام گرفته، به راحتي نمي توان محل نمايش آثار جديد را فهميد. ناگزير بعد از چند دقيقه گشت و گذار در حياط و پارکينگ تالار وحدت ،سراغ نمايشگاه آثار برتر به نمايش درآمده در جشنواره سوم را از يکي از نگهبان هاي تالار مي گيرم و متوجه مي شوم نمايشگاهي به دور از هياهوي سالن هاي فروش در بالکن دوم تالار وحدت برپاست. اين را گفتم تا مشخص شود در جشنواره سوم مد و لباس ،گويا اولويت براي برگزار کنندگان جشنواره بيش از نمايش آثار جديد ،بازار فروش بوده است نه نمايش طرح هاي برگزيده طراحان داخلي.
لباس هايي که قابليت توليد انبوه را ندارد
راهي بالکن طبقه دوم مي شوم.جايي که تعداد زيادي مانکن با مانتوهاي رنگي، جلب توجه مي کنند. آثار ارائه شده در نمايشگاه در نگاه اول به دليل تنوعي که در رنگ ها و دوخت دارند نظر بازديد کنندگان را جلب مي کند اما با کمي تامل روي آثار ارائه شده اين واقعيت بيش از پيش روشن مي شود که بسياري از اين آثار قابليت توليد انبوه و عرضه در اجتماع را ندارد.
با ديدن آثاري که در اين نمايشگاه ارائه شده است برخي فشن شوهاي خارجي در ذهنم تداعي مي شود که لباس هاي ارائه شده در آنها را نمي توان در کوچه و خيابان به تن کرد.
يکي از طرح ها مثلث نام دارد و بر اساس آنچه روي شناسنامه کار نوشته شده براي استفاده در اجتماع طراحي شده است. از يکي از خانم هاي طراح لباس که در حال بازديد از نمايشگاه است نظرش را درباره اين کار به خصوص مي پرسم. نظرش مثبت است اما معتقد است به خاطر کار دستي که روي آن انجام شده است قابليت توليد در تيراژ بالا را ندارد و هيچ توليد کننده اي به سراغ اين طرح نخواهد آمد. پس به همين دليل امکان استفاده از اين طرح براي خانم ها وجود نخواهد داشت.
يکي ديگر از طرح ها که توجه هر بازديد کننده اي را به خود جلب مي کند مانتويي مجلسي است که پايين مانتو ، تخته سياه کلاس هاي درس دوران ابتدايي را براي بيننده تداعي مي کند،تخته سياهي که با نوشته هايي با دست‌خط کودکانه تزيين شده و به قول يکي از خانم ها که براي بازديد از اين نمايشگاه آمده است حتي ارزش يک بار پوشيدن را هم ندارد.
قرار نيست کسي تابلوي نقاشي به تن کند
از خانم مسني که همراه دخترش به اين نمايشگاه آمده، درباره طرح ها و مدل هايي که در نمايشگاه به نمايش درآمده است مي پرسم. درجوابم مي گويد: هدف از اين نمايشگاه عرضه مدل هاي ايراني و اسلامي است. در فرهنگ ايراني و اسلامي وقار و متانت موج مي زند و قرار نيست کسي تابلوي نقاشي به تن کند. او که زني محجبه است مرا به گوشه اي از سالن راهنمايي مي کند و يکي از مدل هاي چادر را نشانم مي دهد، روي شناسنامه کار، نام اثر قجري مدرن عنوان شده است.
سنگ دوزي هاي قسمت بالايي چادر را نشانم مي دهد و مي گويد: کسي که چادر به سر مي کند مي خواهد پوششي ساده داشته باشد و از نگاه نامحرمان مصون بماند. اين سنگ هاي آبي فيروزه اي که دور تادور قسمت بالايي چادر دوخته شده است بيش از آنکه به استفاده کننده از چادر احساس مصونيت بدهد او را تابلو مي کند. شک نکنيد که يک زن محجبه ايراني حاضر به استفاده از چنين پوششي نيست چراکه اين نوع پوشش جلب توجه مي کند.
وقتي شغلش را مي پرسم مي گويد استاد دانشگاه است و براي ديدن مدل هاي جديد همراه دخترش به اين نمايشگاه آمده است. نمايشگاهي که به قول خودش حرفي براي گفتن ندارد و بيشتر به ارائه طرح هاي هنري بسنده کرده است.
مانتويي با طرح هاي رنگارنگ و نقاشي بزرگي از برج ميلاد از ديگر نمونه هاي ارائه شده براي مانتو آن هم براي پوشش در محيط کار است. از يکي از خانم ها که همراه همسرش براي بازديد به نمايشگاه آمده است و مي پرسم آيا شما حاضريد چنين مانتويي را در محيط کارتان به تن کنيد. زن با لبخند مي گويد: «فکر نمي کنم هيچ خانمي حاضر به پوشيدن چنين لباسي باشد. بعضي از طرح هايي که دراين نمايشگاه عرضه شده است بيش از آنکه با واقعيت هاي جامعه منطبق باشد زمينه خنده و شادي را فراهم مي کند.»
لباس يا تابلوي هنري
قاطعانه مي توان گفت بيش از 90درصد از طرح هاي ارائه شده در اين نمايشگاه بيش از آنکه قابليت توليد و پوشيدن در جامعه را داشته باشد يک اثر يا يک تابلوي هنري است و هيچ تناسب و هماهنگي بين اجزاي استفاده شده در اين مانتوها وجود ندارد.
يکي از اين آثار را گل قالي نام نهاده اند و کاربردش هم استفاده در مجالس است. هيچ ارتباطي بين انتخاب پارچه هاي گل دار يقه مانتو با پارچه هاي نقاشي شده بالاتنه مانتو نمي توان پيدا کرد ،گويي اثر، ترکيبي از رنگ است که بي هيچ سنخيتي قرار است در قالب يک تن پوش نمود پيدا کند.
بهترين کساني که مي توانند نسبت به اين لباس ها قضاوت کنند خانم هايي هستند که براي بازديد از نمايشگاه آمده اند؛ اينکه آيا حاضرند اين تن پوش ها را در ميهماني هاي خانوادگي و يا در کوچه و خيابان به تن کنند يا خير.
يکي از طرح ها به نام سيمرغ را به دو دختر جوان نشان مي دهم و نظرشان را درباره اين اثر مي پرسم. لبخندي مي زنند و يکي از آنها مي گويد با اين پرهايي که روي مانتو دوخته اند صد درصد کسي که اين مانتو را مي پوشد حس مي کند سيمرغ است. من که به هيچ وجه حاضر به پوشيدن چنين طرح هايي در جامعه نيستم. يعني خجالت مي کشم که چنين چيزهايي را به تن کنم. نمي دانم طراح و بيش از او کساني که چنين طرح هايي را انتخاب کرده اند و اجازه ورود آن ها به بخش مسابقه را داده اند چه فکري درباره سليقه مردم کرده اند.
خانمي از من مي خواهد تا يکي از طرح ها به نام حلما را از نزديک ببينيم. مانتويي با يک دسته گل برجسته بر رويش که در اولين نگاه يک تابلو از گل هاي مصنوعي را در ذهن تداعي مي کند. زن جوان مي گويد: من فکر نکنم طراح اين اثر هم حاضر به پوشيدن مانتويي که طراحي کرده است باشد.
يکي ديگر از طرح ها تجسم يک پشتي است در لباس زنانه! «لباسي که بي شباهت به پشتي هاي منازل پدر بزرگ و مادر بزرگ نيست. البته با تعدادي آيينه که در حاشيه کار به کار رفته و براي خودش شاهکاري شده است.» البته اين کنايه ها را يکي از خانم هاي طراح مي زند و مي گويد: اين طرح به درد بعضي سريال هاي قديمي مي خورد و اصلا مناسب پوشيدن در جامعه نيست.
نمايشگاه هدفمند نيست
به سراغ غرفه هاي دانشگاهي مي روم ،در اغلب غرفه ها يک مسئول مستقر است که البته اطلاعات چنداني درباره آثار ندارند. اما مسئول يکي از غرفه ها کاملا به کار مسلط است و حتي در بسياري از موارد صاحب نظر. نامش سهيل عباسي است . او استاد دانشگاه و البته طراح بين المللي لباس است. در اين نمايشگاه از طرف جهاد دانشگاهي استان البرز شرکت کرده و تنها با يک اثر خاص به نمايشگاه آمده است.
او براي اولين بار تکنيک استفاده از سفال روي لباس را ابداع کرده است. سفال هايي که در اثر ضربه نمي شکنند و قابليت شست وشو نيز دارند. وقتي نظرش را در مورد طرح هاي ارائه شده در اين نمايشگاه مي پرسم مي گويد: بسياري از اين طرح ها قابليت استفاده در جامعه را ندارند و مردم نمي توانند از اين طرح ها براي استفاده روزمره خود بهره ببرند.
او معتقد است نمايشگاه و آثار ارائه شده در آن در طول چند سال گذشته به صورت هدفمند جلو نرفته است و طرح هاي ارائه شده دراين نمايشگاه به دليل برخي اشکالات ريز فني قابليت توليد انبوه را ندارند. به عنوان مثال طرحي را نشانم مي دهد که طراح در انتخاب پارچه دچار اشتباه شده است و انواع مختلف پارچه که در اين طرح به کار برده است به دليل تفاوت هاي ساختاري که باهم دارند طرح را بيشتر شبيه به يک اثر هنري کرده اند تا لباسي براي پوشيدن.
او معتقد است کارهاي دستي که زياد برايش فکر شده است نبايد در چند حالت مختلف در يک لباس کار شوند چون هم کار را شلوغ مي کنند و هم اينکه از ارزش کار دست، کم مي کنند.
او بيشترين تاکيدش بر سادگي و زيبايي است. عباسي معتقد است عمده زنان ما علاقه ندارند با پوشش خود، به سوژه اي در کوچه و خيابان بدل شوند. به همين دليل اکثر طرح هايي که دراين نمايشگاه به نمايش در آمده، غير اصولي است و باعث جلب توجه در جامعه مي شود.
او در اين مورد خاص تاکيد ويژه اي روي مدل هاي جديد چادر دارد. چون چادر پوششي ساده است کسي که از چادر استفاده مي کند مي خواهد مصونيت داشته باشد نه اينکه با طرح هاي عجيب و غريب جلب توجه کند.
توليدکننده ريسک نمي کند
در پايان سري هم به قسمت فروش محصولات مي زنيم. خبري از طرح هاي عجيب و غريبي که در نمايشگاه امسال و سال هاي گذشته به نمايش درآمده بود نيست و وقتي علتش را از برخي غرفه داران مي پرسم مي گويند: خيلي از اين طرح ها در صورت توليد انبوه مورد استقبال مشتري ها قرار نمي گيرند. به همين خاطر توليد کننده ريسک توليد چنين محصولاتي را نمي کند . اين طرح ها فقط در بعضي مزون ها به صورت سفارشي دوخته مي شوند.
قيمت يکي از مانتوها را که نقش گل و مرغ رويش گلدوزي شده است مي پرسم. فروشنده مي گويد 230هزار تومان. مي گويم به نظرشما 230هزار تومان مي ارزد؟ لبخندي مي زند و مي گويد: هر کاري مشتري خودش را دارد.
بازديد گزارشگر خراسان از جشنواره سوم مد و لباس فجر به پايان مي رسد. جشنواره اي که بر خلاف وعده هاي دبير آن خبري از مدل هاي لباس مردانه و کودکانه در آن نبود و به جز چند تي شرت مردانه که با اشعار و نوشته هاي فارسي مزين شده بود طرح و لباسي براي مردان در آن نمي توان يافت.
اما در آخر بايد گفت با طرح ها و آثاري که در اين نمايشگاه به نمايش گذاشته اند نمي توان به جريان سازي در حوزه مد و لباس اميدوار بود. بايد يک سال ديگر صبر کرد و ديد که آيا در جشنواره چهارم طرح هاي کاربردي جايگزين طرح هاي هنري و غير کاربردي خواهد شد يا خير؟
این جشنواره که توسط کارگروه ساماندهی مد و لباس وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در روز پنج شنبه افتتاح شد تا ۲۳ اسفندماه در تالار وحدت تهران برای بازدید عموم دایر است.
مخاطبان محترم گروه اجتماعی مشرق می توانند اخبار، مقالات و تصاویر اجتماعی خود را به آدرس shoma@mashreghnews.ir ارسال کنند تا در سریع ترین زمان ممکن به نام خودشان و به عنوان یکی از مطالب ویژه مشرق منتشر شود. در ضمن گروه اجتماعی مشرق در صدد است با پیگیری مشکلات ارسالی شما از طریق کارشناسان و مشاوران مجرب پاسخی برای ابهامات مخاطبان عزیز بیابد.
طرح هايي که بعيد به نظر مي رسد بيشتر زنان حاضر به استفاده از آنها در اجتماع و يا حتي در محيط هاي خانوادگي شوند. روز جمعه دومين روز فعاليت سومين جشنواره مد و لباس فجر بود. جشنواره اي که قرار است براي مردم حکم راهنما را داشته باشد و آنها را براي انتخاب پوشش مناسب ايراني و اسلامي در محيط هاي اجتماعي و يا خانوادگي ياري دهد.
در اولين نگاه آنچه بيش از همه توجه بازديد کنندگان را به خود جلب مي کند دو سالن بزرگي است که در محوطه باز تالار وحدت براي عرضه و فروش مانتو، چادر، لباس مردانه ،تجهيزات صنعتي دوخت و حتي کتاب و اسباب بازي اختصاص يافته است. از تابلوهاي راهنما و تبليغات ميداني انجام گرفته، به راحتي نمي توان محل نمايش آثار جديد را فهميد. ناگزير بعد از چند دقيقه گشت و گذار در حياط و پارکينگ تالار وحدت ،سراغ نمايشگاه آثار برتر به نمايش درآمده در جشنواره سوم را از يکي از نگهبان هاي تالار مي گيرم و متوجه مي شوم نمايشگاهي به دور از هياهوي سالن هاي فروش در بالکن دوم تالار وحدت برپاست. اين را گفتم تا مشخص شود در جشنواره سوم مد و لباس ،گويا اولويت براي برگزار کنندگان جشنواره بيش از نمايش آثار جديد ،بازار فروش بوده است نه نمايش طرح هاي برگزيده طراحان داخلي.
لباس هايي که قابليت توليد انبوه را ندارد
راهي بالکن طبقه دوم مي شوم.جايي که تعداد زيادي مانکن با مانتوهاي رنگي، جلب توجه مي کنند. آثار ارائه شده در نمايشگاه در نگاه اول به دليل تنوعي که در رنگ ها و دوخت دارند نظر بازديد کنندگان را جلب مي کند اما با کمي تامل روي آثار ارائه شده اين واقعيت بيش از پيش روشن مي شود که بسياري از اين آثار قابليت توليد انبوه و عرضه در اجتماع را ندارد.
با ديدن آثاري که در اين نمايشگاه ارائه شده است برخي فشن شوهاي خارجي در ذهنم تداعي مي شود که لباس هاي ارائه شده در آنها را نمي توان در کوچه و خيابان به تن کرد.
يکي از طرح ها مثلث نام دارد و بر اساس آنچه روي شناسنامه کار نوشته شده براي استفاده در اجتماع طراحي شده است. از يکي از خانم هاي طراح لباس که در حال بازديد از نمايشگاه است نظرش را درباره اين کار به خصوص مي پرسم. نظرش مثبت است اما معتقد است به خاطر کار دستي که روي آن انجام شده است قابليت توليد در تيراژ بالا را ندارد و هيچ توليد کننده اي به سراغ اين طرح نخواهد آمد. پس به همين دليل امکان استفاده از اين طرح براي خانم ها وجود نخواهد داشت.
يکي ديگر از طرح ها که توجه هر بازديد کننده اي را به خود جلب مي کند مانتويي مجلسي است که پايين مانتو ، تخته سياه کلاس هاي درس دوران ابتدايي را براي بيننده تداعي مي کند،تخته سياهي که با نوشته هايي با دست‌خط کودکانه تزيين شده و به قول يکي از خانم ها که براي بازديد از اين نمايشگاه آمده است حتي ارزش يک بار پوشيدن را هم ندارد.
قرار نيست کسي تابلوي نقاشي به تن کند
از خانم مسني که همراه دخترش به اين نمايشگاه آمده، درباره طرح ها و مدل هايي که در نمايشگاه به نمايش درآمده است مي پرسم. درجوابم مي گويد: هدف از اين نمايشگاه عرضه مدل هاي ايراني و اسلامي است. در فرهنگ ايراني و اسلامي وقار و متانت موج مي زند و قرار نيست کسي تابلوي نقاشي به تن کند. او که زني محجبه است مرا به گوشه اي از سالن راهنمايي مي کند و يکي از مدل هاي چادر را نشانم مي دهد، روي شناسنامه کار، نام اثر قجري مدرن عنوان شده است.
سنگ دوزي هاي قسمت بالايي چادر را نشانم مي دهد و مي گويد: کسي که چادر به سر مي کند مي خواهد پوششي ساده داشته باشد و از نگاه نامحرمان مصون بماند. اين سنگ هاي آبي فيروزه اي که دور تادور قسمت بالايي چادر دوخته شده است بيش از آنکه به استفاده کننده از چادر احساس مصونيت بدهد او را تابلو مي کند. شک نکنيد که يک زن محجبه ايراني حاضر به استفاده از چنين پوششي نيست چراکه اين نوع پوشش جلب توجه مي کند.
وقتي شغلش را مي پرسم مي گويد استاد دانشگاه است و براي ديدن مدل هاي جديد همراه دخترش به اين نمايشگاه آمده است. نمايشگاهي که به قول خودش حرفي براي گفتن ندارد و بيشتر به ارائه طرح هاي هنري بسنده کرده است.
مانتويي با طرح هاي رنگارنگ و نقاشي بزرگي از برج ميلاد از ديگر نمونه هاي ارائه شده براي مانتو آن هم براي پوشش در محيط کار است. از يکي از خانم ها که همراه همسرش براي بازديد به نمايشگاه آمده است و مي پرسم آيا شما حاضريد چنين مانتويي را در محيط کارتان به تن کنيد. زن با لبخند مي گويد: «فکر نمي کنم هيچ خانمي حاضر به پوشيدن چنين لباسي باشد. بعضي از طرح هايي که دراين نمايشگاه عرضه شده است بيش از آنکه با واقعيت هاي جامعه منطبق باشد زمينه خنده و شادي را فراهم مي کند.»
لباس يا تابلوي هنري
قاطعانه مي توان گفت بيش از 90درصد از طرح هاي ارائه شده در اين نمايشگاه بيش از آنکه قابليت توليد و پوشيدن در جامعه را داشته باشد يک اثر يا يک تابلوي هنري است و هيچ تناسب و هماهنگي بين اجزاي استفاده شده در اين مانتوها وجود ندارد.
يکي از اين آثار را گل قالي نام نهاده اند و کاربردش هم استفاده در مجالس است. هيچ ارتباطي بين انتخاب پارچه هاي گل دار يقه مانتو با پارچه هاي نقاشي شده بالاتنه مانتو نمي توان پيدا کرد ،گويي اثر، ترکيبي از رنگ است که بي هيچ سنخيتي قرار است در قالب يک تن پوش نمود پيدا کند.
بهترين کساني که مي توانند نسبت به اين لباس ها قضاوت کنند خانم هايي هستند که براي بازديد از نمايشگاه آمده اند؛ اينکه آيا حاضرند اين تن پوش ها را در ميهماني هاي خانوادگي و يا در کوچه و خيابان به تن کنند يا خير.
يکي از طرح ها به نام سيمرغ را به دو دختر جوان نشان مي دهم و نظرشان را درباره اين اثر مي پرسم. لبخندي مي زنند و يکي از آنها مي گويد با اين پرهايي که روي مانتو دوخته اند صد درصد کسي که اين مانتو را مي پوشد حس مي کند سيمرغ است. من که به هيچ وجه حاضر به پوشيدن چنين طرح هايي در جامعه نيستم. يعني خجالت مي کشم که چنين چيزهايي را به تن کنم. نمي دانم طراح و بيش از او کساني که چنين طرح هايي را انتخاب کرده اند و اجازه ورود آن ها به بخش مسابقه را داده اند چه فکري درباره سليقه مردم کرده اند.
خانمي از من مي خواهد تا يکي از طرح ها به نام حلما را از نزديک ببينيم. مانتويي با يک دسته گل برجسته بر رويش که در اولين نگاه يک تابلو از گل هاي مصنوعي را در ذهن تداعي مي کند. زن جوان مي گويد: من فکر نکنم طراح اين اثر هم حاضر به پوشيدن مانتويي که طراحي کرده است باشد.
يکي ديگر از طرح ها تجسم يک پشتي است در لباس زنانه! «لباسي که بي شباهت به پشتي هاي منازل پدر بزرگ و مادر بزرگ نيست. البته با تعدادي آيينه که در حاشيه کار به کار رفته و براي خودش شاهکاري شده است.» البته اين کنايه ها را يکي از خانم هاي طراح مي زند و مي گويد: اين طرح به درد بعضي سريال هاي قديمي مي خورد و اصلا مناسب پوشيدن در جامعه نيست.
نمايشگاه هدفمند نيست
به سراغ غرفه هاي دانشگاهي مي روم ،در اغلب غرفه ها يک مسئول مستقر است که البته اطلاعات چنداني درباره آثار ندارند. اما مسئول يکي از غرفه ها کاملا به کار مسلط است و حتي در بسياري از موارد صاحب نظر. نامش سهيل عباسي است . او استاد دانشگاه و البته طراح بين المللي لباس است. در اين نمايشگاه از طرف جهاد دانشگاهي استان البرز شرکت کرده و تنها با يک اثر خاص به نمايشگاه آمده است.
او براي اولين بار تکنيک استفاده از سفال روي لباس را ابداع کرده است. سفال هايي که در اثر ضربه نمي شکنند و قابليت شست وشو نيز دارند. وقتي نظرش را در مورد طرح هاي ارائه شده در اين نمايشگاه مي پرسم مي گويد: بسياري از اين طرح ها قابليت استفاده در جامعه را ندارند و مردم نمي توانند از اين طرح ها براي استفاده روزمره خود بهره ببرند.
او معتقد است نمايشگاه و آثار ارائه شده در آن در طول چند سال گذشته به صورت هدفمند جلو نرفته است و طرح هاي ارائه شده دراين نمايشگاه به دليل برخي اشکالات ريز فني قابليت توليد انبوه را ندارند. به عنوان مثال طرحي را نشانم مي دهد که طراح در انتخاب پارچه دچار اشتباه شده است و انواع مختلف پارچه که در اين طرح به کار برده است به دليل تفاوت هاي ساختاري که باهم دارند طرح را بيشتر شبيه به يک اثر هنري کرده اند تا لباسي براي پوشيدن.
او معتقد است کارهاي دستي که زياد برايش فکر شده است نبايد در چند حالت مختلف در يک لباس کار شوند چون هم کار را شلوغ مي کنند و هم اينکه از ارزش کار دست، کم مي کنند.
او بيشترين تاکيدش بر سادگي و زيبايي است. عباسي معتقد است عمده زنان ما علاقه ندارند با پوشش خود، به سوژه اي در کوچه و خيابان بدل شوند. به همين دليل اکثر طرح هايي که دراين نمايشگاه به نمايش در آمده، غير اصولي است و باعث جلب توجه در جامعه مي شود.
او در اين مورد خاص تاکيد ويژه اي روي مدل هاي جديد چادر دارد. چون چادر پوششي ساده است کسي که از چادر استفاده مي کند مي خواهد مصونيت داشته باشد نه اينکه با طرح هاي عجيب و غريب جلب توجه کند.
توليدکننده ريسک نمي کند
در پايان سري هم به قسمت فروش محصولات مي زنيم. خبري از طرح هاي عجيب و غريبي که در نمايشگاه امسال و سال هاي گذشته به نمايش درآمده بود نيست و وقتي علتش را از برخي غرفه داران مي پرسم مي گويند: خيلي از اين طرح ها در صورت توليد انبوه مورد استقبال مشتري ها قرار نمي گيرند. به همين خاطر توليد کننده ريسک توليد چنين محصولاتي را نمي کند . اين طرح ها فقط در بعضي مزون ها به صورت سفارشي دوخته مي شوند.
قيمت يکي از مانتوها را که نقش گل و مرغ رويش گلدوزي شده است مي پرسم. فروشنده مي گويد 230هزار تومان. مي گويم به نظرشما 230هزار تومان مي ارزد؟ لبخندي مي زند و مي گويد: هر کاري مشتري خودش را دارد.
بازديد گزارشگر خراسان از جشنواره سوم مد و لباس فجر به پايان مي رسد. جشنواره اي که بر خلاف وعده هاي دبير آن خبري از مدل هاي لباس مردانه و کودکانه در آن نبود و به جز چند تي شرت مردانه که با اشعار و نوشته هاي فارسي مزين شده بود طرح و لباسي براي مردان در آن نمي توان يافت.
اما در آخر بايد گفت با طرح ها و آثاري که در اين نمايشگاه به نمايش گذاشته اند نمي توان به جريان سازي در حوزه مد و لباس اميدوار بود. بايد يک سال ديگر صبر کرد و ديد که آيا در جشنواره چهارم طرح هاي کاربردي جايگزين طرح هاي هنري و غير کاربردي خواهد شد يا خير؟
این جشنواره که توسط کارگروه ساماندهی مد و لباس وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در روز پنج شنبه افتتاح شد تا ۲۳ اسفندماه در تالار وحدت تهران برای بازدید عموم دایر است.
مخاطبان محترم گروه اجتماعی مشرق می توانند اخبار، مقالات و تصاویر اجتماعی خود را به آدرس shoma@mashreghnews.ir ارسال کنند تا در سریع ترین زمان ممکن به نام خودشان و به عنوان یکی از مطالب ویژه مشرق منتشر شود. در ضمن گروه اجتماعی مشرق در صدد است با پیگیری مشکلات ارسالی شما از طریق کارشناسان و مشاوران مجرب پاسخی برای ابهامات مخاطبان عزیز بیابد.
